Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ ΕΛΛΗΝΑ


ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΛΙΝΑΡΔΗ

Πού ήσουν Έλληνα;
Όταν δίκαζαν τούς οπλαρχηγούς σου,
Όταν σε ένα κελλί αίσχους έβαζαν τον Κολοκοτρώνη,
Όταν αυτοί πού σε πρόδωσαν εγίνονταν αφέντες σου.
Όταν έστελναν τα παιδιά σου στο Αφιόν Καραχισάρ,
Όταν σε ανάγκαζαν να αφήσεις τις Ιωνικές εστίες σου.
Όταν σε έβαζαν να σκοτώσεις τον αδερφό σου.
Όταν σε εβίαζαν και σε σκότωναν στην Πόλη.
Όταν σε έσφαζαν στην μαρτυρική Κύπρο.
Όταν την Βόρειο Ήπειρο την ερήμωναν.
Όταν οι σλάβοι εγίνονταν Μακεδόνες.
Όταν τα παιδιά σου πέθαιναν προδωμένα στα Ίμια.
Όταν ρώσοι και αλβανοί πλάθονταν Έλληνες.

Πού είσαι Έλληνα;
Όταν θέλουν να σε ξεκάνουν από Έλληνα,
Όταν εχθροί πάνε να αλώσουν την πατρίδα σου,
Δέν βλέπεις την προδοσία στην Ελλάδα σου;

Έλληνα,
Μέχρι πότε θα κλείνεις τα μάτια,
Μέχρι πότε θα πουλάς την συνείδηση σου,
Μέχρι πότε θα εξευτελίζεις την ιστορία σου,
Μέχρι πότε οι μανάδες θα ντρέπονται για τα παιδιά τους;

Πότε Άγιε και συνάμα καταραμένε Έλληνα,
Τα κόκκαλα τών προγόνων σου θα πάψουν να τρίζουν,
Τα παιδιά σου θα μαθαίνουν να είναι Έλληνες,
Τα σχολειά σου θα γίνουν ξανά Ελληνικά,
Τα ράσα θα πάψουν να σε βρίζουν στους ναούς;

Ξύπνα Έλληνα,
Και δεν έχεις να φοβηθείς παρά μόνον τον εαυτό σου,
Αυτοί που σε φθονούν και σε πολεμάνε αιώνια τώρα,
Δεν έχουν το σθένος και το ύψος να σταθούν μπροστά σου,
Το νγωρίζουν κι’αυτοί οι ίδιοι πάρα πολύ καλά.

Και εσύ προδότη Έλληνα,
Γιατί υπάρχεις και γυρνάς ανάμεσα μας σαν τον Εφιάλτη,
Αφού σε ξέρω εγώ κάθε μέρα θα σε μαθαίνει κι’άλλος,
Γι’αυτό μην εξαπατάσαι ότι θα γλυτώσεις αναίμακτα.

Ναί προδότη Έλληνα,
Όταν οι συνειδήσεις αυτού του λαού θα ξυπνήσουν,
Θα είσαι ο πρώτος που θα πάει στο πύρ το εξώτερον,
Το κακό όμως γιά σένα καταραμένε αδερφέ θα είναι,
Ότι θα πληρώσεις και γιά όλους τούς προηγούμενους.

Η γή αυτή,
Απαιτεί σεβασμό,
Απαιτεί δικαίωση,
Απαιτεί εξελλήνιση,
Απαιτεί αλήθεια,
Απαιτεί θάρρος,
Απαιτεί ειλικρίνεια,
Απαιτεί τόλμη,
Απαιτεί και θα ξαναγίνει άξια τών προγόνων της,
Γή Αγία, Γή Ελληνική.


Εμμανουήλ Λινάρδης


ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΥΝΤΑΞΗΣ Το Κειμενο αυτο γραφτηκε απο τον κ. Εμμανουηλ Λιναρδη "με πολυ πονο ψυχης μετα τα γεγονοτα στα ΙΜΙΑ, την βραδυα της 19ης Μαιου ημερα γενοκτονιας των Ποντιων Αδελφωνα μας"