«Βολική» για τους Εξουσιαστές και την Παγκοσμιοποίηση τους η κατάργηση του Όρκου. (Να γιατί δεν τους άρεσε ο Χριστόδουλος)
Του Καθηγητή Ανδρέα Αθηναίου
πρ. Νομάρχη
Θυμάμαι το 1968 τον π. Βακαρο ως ιερέα Της Φοιτητικής Εστίας & του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στην 41 χρόνια πριν νεανική μου ερώτηση αν κανείς πρέπει να μεταλαμβάνει όταν δεν είναι έτοιμος, μου είχε απαντήσει ότι «Η θεία κοινωνία είναι φάρμακο ειδικά για αυτούς που αισθάνονται ότι δεν είναι έτοιμοι» (ότι θα έπρεπε να ήταν καλύτεροι για να κοιτάξουν το Θεό στα μάτια)) «άρα μπορούν (αν όχι πρέπει) να μεταλάβουν».
Όσοι έχουμε καθεξει Δημόσιες θέσεις, παίρνουμε τον νενομισμενο όρκο που λέει «Ορκίζομαι να φυλαττω Πίστη εις την Πατρίδα, υπακοή εις το Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους και να εκτελώ ευσυνειδήτως τα Καθήκοντα μου».
Αποδεχόμενοι ότι «δεν πειράζει ας μην ορκίζονται οι Πολιτικοί επειδή η θρησκεία μας λέει το Ναι να είναι Ναι και το Όχι Όχι» (όπως είναι η από Τηλεοράσεως (27/12/08) αποδοθεισα Συλλογιστική του κ. Ιερώνυμου, ΑΠΟΣΥΡΟΥΜΕ ΤΟ «ΜΕΤΡΟ» ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΑΣΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ που αναλαμβάνει κάθε άτομο Χριστιανός η Αλλόθρησκος, Πιστός η μη Πιστός. Ο Όρκος δεν αποτελεί «ομολογία Πίστεως στον Θεό». Αυτή την αποστολή την εκπληρώνει το «Πιστεύω…εις ένα Θεό Πατέρα Παντοκράτορα….»
Ο Όρκος που πήραμε όσοι ασκήσαμε Δημόσιο λειτούργημα, είναι δήλωση γνώσης των υποχρεώσεων μας και δέσμευση προς αυτές. Είναι το Μέτρο πάνω στο οποίο δεχόμενα να κριθούμε και να ΑΞΙΟΛΟΓΗΘΟΥΜΕ εάν επιτελέσαμε και σε τι βαθμό την αποστολή μας. Σε μια χώρα που η αξιολόγηση (και η αξιοκρατία) θεωρείται «τρομοκρατία» και αντιμετωπίζεται με φόβο, αφαιρωντας τον Όρκο, αφαιρουμε ένα ακόμα μέτρο και κριτήριο κρίσης και αξιολόγησης. Επικουρούμε την ισοπέδωση και αφού καταργούμε το «Μέτρο» καταργούμε εργαλείο διαφορισμου.
Οι Έλληνες είμαστε άξιος Λαός, άξιοι άνθρωποι. Με αρετές. Το έχουμε δείξει και αποδείξει μακριά από την Ελλάδα, όπου ένα Κράτος (έννοια διαφορετική από εκείνη της Πατρίδας η του Έθνους) είναι δομημένο να καταπιέζει τους Δημιουργούς μια και η Δημιουργία είναι θανάσιμη απειλή για την εξουσία και την αναπαραγωγή της, μια και η Δημιουργία αναστέλλει κάθε φαλκίδευση της έννοιας και της πραγμάτωσης της Δημοκρατίας.
Στον Ελληνικό Γεωγραφικό Χώρο, Ανάξιοι Άνθρωποι, χασομέρηδες, κενόδοξοι, αλαζόνες (ως είναι πάντα οι ρηχοί και ανίκανοι) Πολιτικοί, συνεργούν σε μόνιμη βάση με το (μειοψηφικό) μέρος εκείνο του Λαού, που αποτελείται από ακαματηδες, τεμπέληδες, χασομέρηδες, και φροντίζοντας να τους αμείβουν και να ικανοποιούν την απαίτηση τους για παρασιτική αμοιβή, αμοιβή χωρίς Δημιουργία, επανεκλέγονται. Είναι μια συνομωσία Αναπαραγωγής της Εξουσίας μέσα από την αμοιβή εκείνων που ικανοποιούνται από μια ζωή χωρίς περιεχόμενο, φτάνει να έχουν χρήματα. Το μοντέλο του ηλιθίου καταναλωτή αναπαράγει εύκολα την εξουσία. Το μοντέλο του Δημιουργού καταστρέφει την Εξουσία.
Αφαιρωντας κάθε ανταμοιβή και Δικαίωση του Άξιου και του Δημιουργικού, καταργώντας κάθε «Μέτρο» διαφορισμού του Καλού απο το Κακό ενισχύουμε την τάση της Εξουσίας, να «διαμορφώσει» και άλλους χασομέρηδες, και άλλους χωρίς περιεχόμενο και αποστολή στη ζωή, και αλλά «ανθρωπάκια-αγέλη» που εφόσον τρέφονται με την «βρώμη» της κατανάλωσης και έχουν χρήματα, δέχονται να στηρίζουν το «βόδι» που πάει μπροστά από την αγέλη και τρεφεται από την «αυτο-ικανοποίηση» του εγωισμού του, που είναι εξ άλλου και το βίτσιο κάθε εξουσιαστή. Άλλο Ηγέτης, Άλλο Εξουσιαστής. Ο Εξουσιαστής τρέφεται μέσα από ανθρώπους δούλους που έχουν χάσει την ιδιότητα του Πολίτη, του μετέχοντος στην Δημοκρατία. Η αναπαραγωγή της Εξουσίας χρειάζεται ανθρωπάκια που δεν έχουν πάθος για αυτό που κάνουν, που δεν έχουν ενδιαφέροντα άλλα από την κατανάλωση, ανθρωπάκια αντι-ερωτικά, ανίκανα για όνειρο και όραμα, ανθρωπάκια ανυποψίαστα για την έννοια τού λειτουργήματος και αντιλαμβανόμενα εαυτούς ως επαγγελματίες που υπάρχουν για το κέρδος, αλλά εν τη πράξη κακούς επαγγελματίες που απαιτούν υψηλές αμοιβές, η όντα που απαιτούν αμοιβή χωρίς να παράγουν κανένα έργο. Αυτή την άμορφη μάζα κοινωνίας θέλουν οι εξουσιαστές και αυτήν παράγουν και αναπαράγουν με κάθε δύναμη που τους δίνει η διαχείριση της δύναμης του Κράτους, το οποίο έχει κηρύξει τον πόλεμο σε κάθε Δημιουργία.
Ο Όρκος μπορεί να είναι όρκος «προς το Θεό» είναι όμως Όρκος ουσιαστικά ενώπιον του Λαού. Είναι μια δέσμευση προς τον Λαό. Δέσμευση ότι αυτός που δίδει τον Όρκο, δηλώνει Πιστή στην Πατρίδα. Η αποδοχή της αφαίρεσης του όρκου, αποσύρει την συνειδητή υποχρέωση της Πίστης στην Πατρίδα.
Η ύπαρξη Πίστης στην Πατρίδα προδιαγράφει πλήρως και τις προϋποθέσεις που πρέπει να έχει αυτός που αναλαμβάνει Δημόσιο Λειτούργημα.
Η έννοια της ΠΙΣΤΗΣ δεν είναι μόνο ότι ‘θα είμαι Πιστός’ δηλαδή «δεν θα σε προδώσω», αλλά σημαίνει ακόμα και ταυτόχρονα ότι «Πιστεύω σε σένα» δηλ. Πιστεύω ότι αξίζεις, κάθε προσφορά κάθε θυσία. Σημαίνει ταυτόχρονα και ότι θα είμαι Πιστός στην Ελλάδα και δεν θα την προδώσω, αλλά και ότι Πιστεύω στην Ελλάδα και στους Έλληνες ότι αξίζουν και θα αγωνιστώ για την Ελλάδα και τους Έλληνες για να Δικαιώσω αυτήν μου την πίστη και την πίστη ολων μας για την Πατρίδα μας και για εμάς.
Μια τέτοια πίστη, προϋποθέτει την αρετή της Ηγεσίας και όχι την άσκηση Εξουσίας.
Η Παγκοσμιοποίηση δεν αποδέχεται Πατρίδες γιατί την εμποδίζουν σαν έννοιες και σαν πρακτικές στην αναπαραγωγή της Παγκόσμιας εξουσίας. Η Παγκοσμιοποίηση σε αυτό το πλαίσιο θέλει η υπαρκτή οντότητα Ελλάδα, να καταργηθεί, να σβήσει. Και κάνει τα πάντα για αυτό. Αλλάζει την Ιστορία για να την σβήσει στην συνείδηση των Ελλήνων, Ξεπουλάει την υλική της Υποδομή και οικονομική υπόσταση, με πρόφαση την «ιδιωτικοποίηση» ενώ στην πράξη επιδιώκει αυτήν ταυτην την κατάργηση της υλικής και οικονομικής υπόστασης της πατρίδας, και ισοπεδώνει τις κοινωνίες ομογενοποιώντας τους Ανθρώπους βγάζοντας τους από το περιεχόμενο ζωης και κατασκευάζοντας «πολιτικά ορθές» συμπεριφορές.
Η αφαίρεση του Όρκου, βοηθά την Παγκοσμιοποίηση, πρακτικά και νοητικά. Συνεργει στις εναντίον της Πατρίδας διεργασίες…... Και ικανοποιεί τους Εξουσιαστές και τους πραιτοριανούς τους.
Η Πίστη δεν είναι μόνο Πίστη στο Θεό, είναι και Πίστη στην Πατρίδα και στον Άνθρωπο. Πίστη που δημιουργεί και δημιουργείται από αυτό που είναι η ΑΓΑΠΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου