ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟ Η ΤΩΡΙΝΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

«Βολική» για τους Εξουσιαστές και την Παγκοσμιοποίηση τους η κατάργηση του Όρκου. (Να γιατί δεν τους άρεσε ο Χριστόδουλος)

Του Καθηγητή Ανδρέα Αθηναίου
πρ. Νομάρχη

Θυμάμαι το 1968 τον π. Βακαρο ως ιερέα Της Φοιτητικής Εστίας & του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στην 41 χρόνια πριν νεανική μου ερώτηση αν κανείς πρέπει να μεταλαμβάνει όταν δεν είναι έτοιμος, μου είχε απαντήσει ότι «Η θεία κοινωνία είναι φάρμακο ειδικά για αυτούς που αισθάνονται ότι δεν είναι έτοιμοι» (ότι θα έπρεπε να ήταν καλύτεροι για να κοιτάξουν το Θεό στα μάτια)) «άρα μπορούν (αν όχι πρέπει) να μεταλάβουν».

Όσοι έχουμε καθεξει Δημόσιες θέσεις, παίρνουμε τον νενομισμενο όρκο που λέει «Ορκίζομαι να φυλαττω Πίστη εις την Πατρίδα, υπακοή εις το Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους και να εκτελώ ευσυνειδήτως τα Καθήκοντα μου».

Αποδεχόμενοι ότι «δεν πειράζει ας μην ορκίζονται οι Πολιτικοί επειδή η θρησκεία μας λέει το Ναι να είναι Ναι και το Όχι Όχι» (όπως είναι η από Τηλεοράσεως (27/12/08) αποδοθεισα Συλλογιστική του κ. Ιερώνυμου, ΑΠΟΣΥΡΟΥΜΕ ΤΟ «ΜΕΤΡΟ» ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΑΣΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ που αναλαμβάνει κάθε άτομο Χριστιανός η Αλλόθρησκος, Πιστός η μη Πιστός. Ο Όρκος δεν αποτελεί «ομολογία Πίστεως στον Θεό». Αυτή την αποστολή την εκπληρώνει το «Πιστεύω…εις ένα Θεό Πατέρα Παντοκράτορα….»

Ο Όρκος που πήραμε όσοι ασκήσαμε Δημόσιο λειτούργημα, είναι δήλωση γνώσης των υποχρεώσεων μας και δέσμευση προς αυτές. Είναι το Μέτρο πάνω στο οποίο δεχόμενα να κριθούμε και να ΑΞΙΟΛΟΓΗΘΟΥΜΕ εάν επιτελέσαμε και σε τι βαθμό την αποστολή μας. Σε μια χώρα που η αξιολόγηση (και η αξιοκρατία) θεωρείται «τρομοκρατία» και αντιμετωπίζεται με φόβο, αφαιρωντας τον Όρκο, αφαιρουμε ένα ακόμα μέτρο και κριτήριο κρίσης και αξιολόγησης. Επικουρούμε την ισοπέδωση και αφού καταργούμε το «Μέτρο» καταργούμε εργαλείο διαφορισμου.

Οι Έλληνες είμαστε άξιος Λαός, άξιοι άνθρωποι. Με αρετές. Το έχουμε δείξει και αποδείξει μακριά από την Ελλάδα, όπου ένα Κράτος (έννοια διαφορετική από εκείνη της Πατρίδας η του Έθνους) είναι δομημένο να καταπιέζει τους Δημιουργούς μια και η Δημιουργία είναι θανάσιμη απειλή για την εξουσία και την αναπαραγωγή της, μια και η Δημιουργία αναστέλλει κάθε φαλκίδευση της έννοιας και της πραγμάτωσης της Δημοκρατίας.

Στον Ελληνικό Γεωγραφικό Χώρο, Ανάξιοι Άνθρωποι, χασομέρηδες, κενόδοξοι, αλαζόνες (ως είναι πάντα οι ρηχοί και ανίκανοι) Πολιτικοί, συνεργούν σε μόνιμη βάση με το (μειοψηφικό) μέρος εκείνο του Λαού, που αποτελείται από ακαματηδες, τεμπέληδες, χασομέρηδες, και φροντίζοντας να τους αμείβουν και να ικανοποιούν την απαίτηση τους για παρασιτική αμοιβή, αμοιβή χωρίς Δημιουργία, επανεκλέγονται. Είναι μια συνομωσία Αναπαραγωγής της Εξουσίας μέσα από την αμοιβή εκείνων που ικανοποιούνται από μια ζωή χωρίς περιεχόμενο, φτάνει να έχουν χρήματα. Το μοντέλο του ηλιθίου καταναλωτή αναπαράγει εύκολα την εξουσία. Το μοντέλο του Δημιουργού καταστρέφει την Εξουσία.

Αφαιρωντας κάθε ανταμοιβή και Δικαίωση του Άξιου και του Δημιουργικού, καταργώντας κάθε «Μέτρο» διαφορισμού του Καλού απο το Κακό ενισχύουμε την τάση της Εξουσίας, να «διαμορφώσει» και άλλους χασομέρηδες, και άλλους χωρίς περιεχόμενο και αποστολή στη ζωή, και αλλά «ανθρωπάκια-αγέλη» που εφόσον τρέφονται με την «βρώμη» της κατανάλωσης και έχουν χρήματα, δέχονται να στηρίζουν το «βόδι» που πάει μπροστά από την αγέλη και τρεφεται από την «αυτο-ικανοποίηση» του εγωισμού του, που είναι εξ άλλου και το βίτσιο κάθε εξουσιαστή. Άλλο Ηγέτης, Άλλο Εξουσιαστής. Ο Εξουσιαστής τρέφεται μέσα από ανθρώπους δούλους που έχουν χάσει την ιδιότητα του Πολίτη, του μετέχοντος στην Δημοκρατία. Η αναπαραγωγή της Εξουσίας χρειάζεται ανθρωπάκια που δεν έχουν πάθος για αυτό που κάνουν, που δεν έχουν ενδιαφέροντα άλλα από την κατανάλωση, ανθρωπάκια αντι-ερωτικά, ανίκανα για όνειρο και όραμα, ανθρωπάκια ανυποψίαστα για την έννοια τού λειτουργήματος και αντιλαμβανόμενα εαυτούς ως επαγγελματίες που υπάρχουν για το κέρδος, αλλά εν τη πράξη κακούς επαγγελματίες που απαιτούν υψηλές αμοιβές, η όντα που απαιτούν αμοιβή χωρίς να παράγουν κανένα έργο. Αυτή την άμορφη μάζα κοινωνίας θέλουν οι εξουσιαστές και αυτήν παράγουν και αναπαράγουν με κάθε δύναμη που τους δίνει η διαχείριση της δύναμης του Κράτους, το οποίο έχει κηρύξει τον πόλεμο σε κάθε Δημιουργία.


Ο Όρκος μπορεί να είναι όρκος «προς το Θεό» είναι όμως Όρκος ουσιαστικά ενώπιον του Λαού. Είναι μια δέσμευση προς τον Λαό. Δέσμευση ότι αυτός που δίδει τον Όρκο, δηλώνει Πιστή στην Πατρίδα. Η αποδοχή της αφαίρεσης του όρκου, αποσύρει την συνειδητή υποχρέωση της Πίστης στην Πατρίδα.

Η ύπαρξη Πίστης στην Πατρίδα προδιαγράφει πλήρως και τις προϋποθέσεις που πρέπει να έχει αυτός που αναλαμβάνει Δημόσιο Λειτούργημα.
Η έννοια της ΠΙΣΤΗΣ δεν είναι μόνο ότι ‘θα είμαι Πιστός’ δηλαδή «δεν θα σε προδώσω», αλλά σημαίνει ακόμα και ταυτόχρονα ότι «Πιστεύω σε σένα» δηλ. Πιστεύω ότι αξίζεις, κάθε προσφορά κάθε θυσία. Σημαίνει ταυτόχρονα και ότι θα είμαι Πιστός στην Ελλάδα και δεν θα την προδώσω, αλλά και ότι Πιστεύω στην Ελλάδα και στους Έλληνες ότι αξίζουν και θα αγωνιστώ για την Ελλάδα και τους Έλληνες για να Δικαιώσω αυτήν μου την πίστη και την πίστη ολων μας για την Πατρίδα μας και για εμάς.

Μια τέτοια πίστη, προϋποθέτει την αρετή της Ηγεσίας και όχι την άσκηση Εξουσίας.

Η Παγκοσμιοποίηση δεν αποδέχεται Πατρίδες γιατί την εμποδίζουν σαν έννοιες και σαν πρακτικές στην αναπαραγωγή της Παγκόσμιας εξουσίας. Η Παγκοσμιοποίηση σε αυτό το πλαίσιο θέλει η υπαρκτή οντότητα Ελλάδα, να καταργηθεί, να σβήσει. Και κάνει τα πάντα για αυτό. Αλλάζει την Ιστορία για να την σβήσει στην συνείδηση των Ελλήνων, Ξεπουλάει την υλική της Υποδομή και οικονομική υπόσταση, με πρόφαση την «ιδιωτικοποίηση» ενώ στην πράξη επιδιώκει αυτήν ταυτην την κατάργηση της υλικής και οικονομικής υπόστασης της πατρίδας, και ισοπεδώνει τις κοινωνίες ομογενοποιώντας τους Ανθρώπους βγάζοντας τους από το περιεχόμενο ζωης και κατασκευάζοντας «πολιτικά ορθές» συμπεριφορές.

Η αφαίρεση του Όρκου, βοηθά την Παγκοσμιοποίηση, πρακτικά και νοητικά. Συνεργει στις εναντίον της Πατρίδας διεργασίες…... Και ικανοποιεί τους Εξουσιαστές και τους πραιτοριανούς τους.

Η Πίστη δεν είναι μόνο Πίστη στο Θεό, είναι και Πίστη στην Πατρίδα και στον Άνθρωπο. Πίστη που δημιουργεί και δημιουργείται από αυτό που είναι η ΑΓΑΠΗ.

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗΝ ΔΙΕΛΚΥΝΣΤΙΝΔΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΕΩΝ

Ο Δημοσιογραφος και Συγγραφεας Γ.Μ. Κατσαρης

Ανιχνεύοντας τα Συμπεράσματα απ’ την ΕΛΛΗΝΙΚΗ
(και Ρωσική) ΝΙΚΗ, στην Σύνοδο του ΝΑΤΟ, στο Βουκουρέστι…

Και ενώ, απ’ τα «Αδιευκρίνιστα» Βόρειο-ΣΚΟΠΙΑΝΑ Σύνορα, στοχεύει,
στης Κασπίας τα Πετρέλαια, η πιο Μεγάλη ΒΑΣΗ των ΗΠΑ !!!


Του Δημοσιογράφου και Συγγραφεα
Γ.Μ. Κατσαρη

Η ΕΛΛΑΔΑ στην Διελκυστίνδα των ΔΥΟ Υπέρ-ΔΥΝΑΜΕΩΝ

— Στα Βαλκάνια και όχι μόνον…

Και ακόμα : Οι … «ξεχασμένες ορθάνοιχτες Κερκόπορτες»
Στην έκβαση του ΣΚΟΠΙΑΝΟΥ…
— Τί δεν συμφέρει, Εθνικά, στην Χώρα μας !


Στην οδύνη της Σταύρωσης αλλά και στην χαρά της Ανάστασης…, μας οδήγησε την σκέψη, ο μήνας που πέρασε… Ενώ, ο Μάης, με την 555η Επέτειο της Αλώσεως, δεν παύει να … ξαναζωντανεύει και τον … Μαρμαρωμένο Βασιλιά !
Γιατί αποτελεί ένα βαθειά ριζωμένο – και εκείνος – Σύμβολο, στα ενδότερα πάντα της Ελληνικής Ψυχής…
Ιδιαίτερα, μάλιστα, τώρα, στην κρίσιμη, την … «ου μενετών καιρών», εποχή που ζούμε, με τις ανοιχτά λησμονημένες – και τώρα – «κερκόπορτες»…, και με τους ποικιλόμορφους κινδύνους που συνεπάγονται : τους Εθνικούς, τους Κοινωνικούς, τους Ηθικούς, τους Πνευματικούς !...
Γιατί, αποκαλύπτει ακόμα και την, ναι μεν κρυφή, αλλά αδιάψευστα υπαρκτή όμως, ταυτόχρονη Αλήθεια :
Εκείνη, δηλαδή, που ταυτίζει ακόμα τον «Μαρμαρωμένο», πάντα, Ήρωα, και με τον προγενέστερό του, τον Ακρίτα Διγενή !
Που, και εκείνος, όπως και ο πρώτος, είναι υπεράνθρωπα «απέθαντος» !
Ο πρώτος, ο «Μαρμαρωμένος», που … «δεν κοιμάται, και θα Ξυπνήσει» !
Ο άλλος, που τώρα, απλά και μόνο … «ξαποσταίνει» ! Αλλά όμως, στη ζωή και πάλι θα «αναφανεί» και το (Ελληνικό) Γένος, θα «Αναστήσει» !...
Ανοιχτές, ωστόσο, και σήμερα πάλι, κάποιες υπαρκτές «Κερκόπορτες» – ξεχασμένες άλλοτε, απ’ την αβελτηρία ή ακόμα και την υποτονική, μέχρι και πρόσφατα, αντιμετώπιση των Εξωτερικών Θεμάτων μας…
Επιχειρεί, τώρα, απεγνωσμένα πάντα, να τις κλείσει ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ !
Και αναφερόμαστε, βέβαια, τώρα, στο πολύ άμεσης πάντα επικαιρότητας, αλλά και πολλαπλά σπουδαίο, για την Χώρα μας, Θέμα :
Στο Σκοπιανό…
Και ας προσπαθήσουμε, τώρα, να το δούμε, χωρίς φόβο, χωρίς πάθος, και με τα μάτια, προ παντός, της διεισδυτικής έρευνας πολύ ανοιχτά :



Μια ΣΤΡΟΦΗ και μια ΕΠΙΤΥΧΙΑ !

Μια στροφή εκατόν ογδόντα περίπου μοιρών, στην εξωτερική μας πολιτική – από την μέχρι τώρα μακροχρόνια και δυστυχώς ασυγχώρητη, υποχωρητικότητά μας, καθώς και την ευάλωτη, επίσης, διπλωματική μας άμυνα, ως εκ της απουσίας των ορθολογικά απαραίτητων επιθετικών χειρισμών… – αρχίζει πλέον τώρα να προλειαίνει, για την Χώρα μας, η αδιαμφισβήτητη Εθνική μας επιτυχία, η πανθομολογούμενη, με τον (επ’ αόριστον) αποκλεισμό της εισδοχής του (Ιστορικά μεν, … «κίβδηλου», πολιτικά δε, … «αδιάντροπα» και ανυποχώρητα εχθρικού προς τον σύγχρονο Ελληνισμό !) κρατιδίου των Σκοπίων, στο – υπό την Αμερικανική πάντοτε εποπτεία και επιρροή – διευρυνόμενο ΝΑΤΟ (τον Οργανισμό της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας) !
Ήταν, δε, ολοφάνερη – αλλά και αναπάντεχη, ως ένα σημείο τουλάχιστον – η Ελληνική αυτή επιτυχία, αν συνεκτιμήσει κανείς και τις πολύ επίμονες πιέσεις, που αδιάκοπα ασκούσε, και στην διάρκεια της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, στο Βουκουρέστι, η Αμερικανική πλευρά, στην προσπάθειά της να προλάβει και να αποσοβήσει τον ήδη συντελεσθέντα όμως αποκλεισμό, των Σκοπίων, από την Συμμαχία…
Και θα έπρεπε, βέβαια να συνεκτιμηθεί, ακόμα, και η ταυτόχρονη, επί πλέον, η αποτυχία της Αμερικανικής πλευράς, έναντι της Ρωσικής, από το γεγονός ότι, η Ουκρανία αλλά και η Γεωργία (που φιλοαμερικανίζουν) δεν κατόρθωσαν να εκλεγούν από την Σύνοδο αυτή, ως μέλη του ΝΑΤΟ !
Ιδιαίτερη σημασία, εξ άλλου, θα έχει, τώρα, και το επικείμενο νέο ταξίδι του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Μόσχα (που αναμένεται να πραγματοποιηθεί, όπως ήδη αναγγέλθηκε) και στο οποίο θα συζητηθούν, προφανώς, θέματα Ελληνο-Ρωσικής συνεργασίας, σε πολλούς τομείς !
Η Ελλάδα, λοιπόν, θα είναι υποχρεωμένη να υποστηρίζει τα καλώς εννοούμενα Εθνικά της Συμφέροντα, εξισορροπώντας ορθολογικά πάντα τις θέσεις της, στην διελκυστίνδα των πολλαπλώς ανταγωνιζομένων, πλέον, δύο Υπέρ-Δυνάμεων !...

Και το εύλογο ερώτημα…

Ήδη όμως ανακύπτει και το πολύ εύλογο ερώτημα :
— Γιατί, ωστόσο, θα έπρεπε, η πλευρά, η Ελληνική και πάλι, να ήταν εκείνη που θα υποχωρούσε, και όχι το κρατίδιο αυτό;…
Το κρατίδιο, μάλιστα, που τόσο ασύστολα σφετερίζεται τα από αιώνων Ελληνικά Σύμβολα, που, επί πλέον, παραποιεί αδιάντροπα την Ελληνική Ιστορική πραγματικότητα, αλλά και που δεν παύει να διεκδικεί, ως δήθεν εδαφικό τον χώρο, και ολόκληρη ακόμα την (Ελληνικότατη) Μακεδονία;…
Γιατί, λοιπόν θα έπρεπε να γίνει, και με το σύνολο, ακόμα, των ανθελληνικών αξιώσεών του, αποδεκτό, και απ’ το ΝΑΤΟ, το κρατίδιο αυτό;… Με την εκ προοιμίου, μάλιστα, προετοιμασμένη πρόσβασή του, και προς την Ευρωπαϊκή επίσης, Ένωση ;;;
Η απάντηση, νομίζουμε, ότι θα έπρεπε πρωτίστως να αναζητηθεί, σε κάποια άλλα, πολλαπλώς συναφή, θα λέγαμε, γεγονότα, τα οποία διαδραματίζονται τώρα, και με ταχύτατους, μάλιστα, ρυθμούς…
Είναι, δε, προ παντός, εκείνα που δεν παύουν μάλιστα να μας αποκαλύπτουν και μερικές απ’ τις χαρακτηριστικότερες, ίσως, πτυχές, της κρυφής πάντοτε αναμέτρησης, η οποία συντελείται ανάμεσα στις δύο Υπέρ-Δυνάμεις, για την μία και μοναδική – προφανώς – Πλανηταρχία !...

Τι είναι εκείνο που δυσχεραίνει την κάθοδο των Ρώσων

Είναι το Camp Bondsteel, που εκτείνεται και στις δύο πλευρές των (υποτιθεμένων) βορείων συνόρων του κρατιδίου αυτού. Εξυπηρετεί, δε, τα τρία τέταρτα του συνόλου της δύναμης των ΗΠΑ στην περιοχή των Βαλκανίων (τουλάχιστον 7.000 άνδρες), ενώ σύντομα θα μεταφερθεί στους χώρους της (εκτάσεως 10.000 περίπου στρεμμάτων «απαλλοτριωμένων» μετά τους ισοπεδωτικούς βομβαρδισμούς του 1999), και η Αεροπορική, επί πλέον, Δύναμη που σταθμεύει τώρα στο Αβιάνο της Ιταλίας…
Γιατί, όλα αυτά;
— Για να υπάρχει, όπως αναφέρεται, η «ελευθερία πτήσεων» υπεράνω των Βαλκανίων, ώστε να μπορούν να «προστατεύονται» και τα Πετρέλαια της Κασπίας ! …
Αλλά, βέβαια, όπως επίσης παρατηρείται, η ύπαρξη και η ενεργός παρουσία της μεγάλης αυτής Στρατιωτικής Βάσεως, εδραιώνει, ταυτόχρονα, και την ευρύτερη στρατηγική επιρροή της Υπέρ-Δυνάμεως, στον Βαλκανικό χώρο, ενώ «δυσχεραίνει» και την αντίστοιχη Ρωσική κάθοδο προς την Μεσόγειο, και όχι μόνον…
Αυτά, λοιπόν, σε πολύ γενικές, βέβαια, γραμμές…
Απ’ τα οποία, όμως, μπορεί εύκολα και να γίνει αντιληπτό, πόσο εξαιρετικά επίμονες αντιδράσεις θα έχει και πάλι να αντιμετωπίσει η Ελληνική εξωτερική πολιτική, εφ’ όσον τα συμφέροντα των Υπέρ-Δυνάμεων, δεν παύουν να ανταγωνίζονται – σύμφωνα και με τις προεκτιθέμενες, βάσιμες, πάντοτε, ενδείξεις – όχι μόνον με την ύπαρξη, αλλά και με την βιωσιμότητα, επί πλέον, του κρατιδίου αυτού !

«Albania, Macedonia, Bulgaria Oil»…

Υπάρχουν, εξ άλλου, και πολλά πρόσθετα επίσης στοιχεία, που επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.
Ιδού μερικά από αυτά :
— Η τοποθεσία του Camp Bondsteel είχε επιλεγεί με βάση τους σχεδιασμούς των κρίσιμης σημασίας ενεργειακών «δρόμων», που ήδη, πριν απ’ το 1992 είχαν χαραχθεί στους χάρτες των μεγάλων αμερικανικών εταιριών και του Πενταγώνου !
— Οικοδομήθηκε δε, για να προστατεύει τον (αμερικανικών συμφερόντων) Διαβαλκανικό Αγωγό ΑΜΒΟ, που σημαίνει : «Albania, Macedonia, Bulgaria Oil»…
— Ο Αγωγός ΑΜΒΟ (προϋπολογισμούς 1,5 δις $) είναι εξαιρετικά μεγάλης λειτουργικής σπουδαιότητας, γιατί μπορεί να συνδέσει τις Ευρωπαϊκές αγορές με το Πετρέλαιο της Κασπίας ! Αυτός είναι και ο λόγος, εξ άλλου, που, από την άλλη πλευρά, και η Μόσχα προσπαθεί με κάθε τρόπο να έχει τουλάχιστον το 51% από τον Αγωγό Μπουργκάζ – Αλεξανδρούπολης, όποτε αυτός κατασκευασθεί ! …

VARDARSKA και μόνον !

Αλλά, τώρα όμως, πριν κλείσουμε το σημείωμα αυτό, ας ξαναθυμηθούμε και μερικά άλλα, από τα πολύ βασικά, επίσης, Ιστορικά στοιχεία, που δεν παύουν, ωστόσο, να μας δείχνουν και το γιατί, ακριβώς, ο Ελληνικός Λαός στην μεγάλη του πλειονότητα, επιμένει πάντα να ζητάει να μην γίνει με κανέναν τρόπο αποδεκτή οποιαδήποτε ονομασία του κρατιδίου αυτού των Σκοπίων, που τυχόν θα εμπεριείχε τον όρο «Μακεδονία». Ούτε ακόμα και ως «Άνω» ή και ως «Νέα Μακεδονία»…
Και τούτο, διότι :
Ενώ, τα εδάφη του κρατιδίου αυτού – που αποτελούσαν την νότια περιοχή της άλλοτε Γιουγκοσλαβίας (ως Νότιας Σλαβίας) – έφεραν αρχικά την ονομασία VARDARSKA, το 1944, ο (προστατευόμενος από τον Στάλιν), Πρόεδρος της χώρας αυτής (που από Γιόζεφ Μπρος, είχε μετονομασθεί σε Τίτο), μετονόμασε και τα εδάφη αυτά, σε εδάφη «Μακεδονικού Κράτους», το οποίο και απετέλεσε το ένα από τα 6 τότε κράτη της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας !
Είναι μεγάλη εθνική ανάγκη όμως, και αυτός, ακόμα, ο κρίσιμος αγώνας, και πάλι να κερδιθεί !...
Πρέπει η εδαφική μας ακεραιότητα να είναι απόλυτα διασφαλισμένη… Αλλά και οι ψυχές των ηρώων Μακεδονομάχων, που είχαν πέσει για τον ιερό σκοπό της ακεραιότητας των Ελληνικών πάντοτε Μακεδονικών εδαφών, να μην διαταραχθούν, αλλά να παραμείνουν αναπαυμένες, πάντα, με την πεποίθηση ότι οι θυσίες τους, δεν πήγαν καθόλου χαμένες…
Γ.Μ.Κ.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ 27 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΟ 1981

(27 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ) ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ

Στο Κεντρο ο Σεβ. Μητροπλιτης, Αριστερα Ο Νομαρχης Θεσπρωτιας,

Δεξια ο Εισαγελλευς Πρωτοδικων,

ενω στην πισω σειρα ο Στρατιωτικος Διοικητης , Ο Αντιδημαρχος.

-

Ηταν μια Εορτη με Καλεσμενα ΟΛΑ τα Παιδια της Ελλαδος.

Μια Παρελαση οπου παρηλασαν ΟΛΟΙ

Ακολουθησε Δεξιωση στη Νομαρχια οπου ηταν καλεσμενοι ονομαστικα

Ολοι οι Ελληνες , οι Ελληνιδες και τα Ελληνοπουλα.

Ηταν μια Εορτη της Ελλαδας του ΜΑΖΙ

Ηταν μια Εορτη Συνειδητης Συλλογικης Υποστασης

Ηταν η Ελλαδα 27 Χρονια Πριν

Η ΠΑΤΡΙΔΑ

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ

Η ΔΕΗ του Παρελθοντος

(Φωτο απο την Ιστοσελιδα της ΔΕΗ)

Άρθρο
Του Καθηγητή Ανδρέα Αθηναίου

Έξω τα «Μονοπώλια των Πολυεθνικών» φωνάζουν πάντα οι Άνθρωποι του Δημοκρατικού Χώρου, δηλαδή (στην εποχή χρειάζεται υπενθύμιση του περιεχομένου του Προσδιορισμού) οι Άνθρωποι που έχουν συναισθηματικές ευαισθησίες, πιστεύουν βαθειά ότι η μεγαλύτερη αναζήτηση και αξία είναι ο Άνθρωπος και όχι η ύλη και η Εξουσία (Δύναμη και έλεγχος των άλλων) και που ως εκ τούτου δεν στεκονται υπόχρεοι ευχέτες που τους επιτρέπεται να δουλεύουν και όχι να εργάζονται και να αναλώνονται αντι να ζουν. Εκ ορισμού αυτοί Οι Άνθρωποι δεν μπορούν ούτε να δεχθούν ούτε να υπηρετήσουν τον αυτοσκοπό του Κεφαλαίου και της Εξουσίας, και έχουν την οξυδέρκεια να αντιλαμβάνονται και τα …παράγωγα αυτών που προβάλλονται με όλες τις δυνατότητες της επιστήμης που σήμερα αποκαλείται επικοινωνιολογία μέσα στα εργαλεία της οποίας η επιλογή του ψυχικού εξαναγκασμού η της σκόπιμης παραπλάνησης των πολιτών, περιλαμβάνει αυτό που από αιώνες προσδιορίζεται ως Σοφιστεία η και Δημαγωγία η σε μια μεταπολεμική ορολογία .. «πλύση εγκεφάλου».

«Τέρμα Στα Μονοπώλια» ανέκραξε πρωην Υπουργός της σημερινής «Διαχείρισης της Πολυκατοικίας Ελλάς» αναφερόμενος στο ότι η ΔΕΗ θα πάψει να είναι κρατικό μονοπώλιο. Φυσικά ο εν λόγω πρωην Υπουργός δεν εννοούσε Τέρμα Στα Μονοπώλια των πολυεθνικών, εννοούσε ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ ώστε να μπορέσουν να μετεβιβασθούν στα χέρια των Πολυεθνικων Μονοπωλίων.

Η Πολιτική είναι η έκφραση και η επιδίωξη εφαρμογής θέσεων οι οποίες όμως μπορεί να εδράζονται σε διαφορετικό κίνητρο και περιεχόμενο πράξης.

Οι διαφορετικές αυτές θέσεις κλείνουν μέσα τους διαφορετικές Αξίες, διαφορετική Πίστη, διαφορετική υπόσταση ψυχής, διαφορετικες ευαισθησίες, διαφορετικά ενδιαφέροντα, διαφορετικές προτεραιότητας. Ολόκληρη η Πολιτική επιστήμη και ειδικότερα η Επιστήμη της Εκλογικής Συμπεριφοράς με αυτό ασχολειται: με το τι είναι αυτό που κάνει τους Πολίτες να ψηφίζουν όπως ψηφίζουν, ποιες δυνάμεις διαμορφώνουν τις Πολιτικές Θέσεις κ.α. Έχουν γραφτεί χιλιάδες επιστημονικές εργασίες πάνω στα θέματα αυτά που είναι τόσο παλαιά και τόσο σύγχρονα όσο και ο Άνθρωπος.

Από τις βασικές αναζητήσεις και μετρήσεις της Πολιτικής Επιστήμης είναι το κατά πόσον η Πολιτική διαμορφώνεται με βάση «Μακρο» θέματα, δηλαδή θέματα που αφορούν το γενικότερο κοινωνικό σύνολο (που εξαρτάται και από το κατά πόσον μια κοινωνία έχει συλλογική υπόσταση η είναι πλήρως διασπασμένη σε άτομα) , η κατά ποσο η Πολιτική διαμορφώνεται με απόλυτη βάση το «προσωπικό Συμφέρον».

Μελέτες Αμερικανικών Πανεπιστημίων, ξεκινώντας από λανθασμένη γνώση για τα Στατιστικά δεδομένα της Ελλάδος, αλλά κυρίως ξεκινώντας από λανθασμένη υπόθεση και βασισμένοι (οι μελετητες) στην άγνοια για τον Ελληνικό Πολιτισμό και την αξία του Ελληνικού Λαού και ξεκινώντας και από μια υποτιμητική αντιμετώπιση του Ελληνικού Λαού, είχαν υποστηρίξει ότι οι Έλληνες δεν ψηφίζουν σύμφωνα με το γενικό καλό και τα ευρύτερα θέματα που απασχολούν την Ελλάδα και την Κοινωνία, αλλα σύμφωνα με το ατομικό τους συμφέρον.

Η εποχή που έγιναν αυτές οι μελέτες (πριν το 1980 και την Νέα Τάξη Πραγμάτων) ήταν η εποχή που ακόμη και στην Ακρως Καπιταλιστική Αμερική, μιλούσαν για Ανθρώπινες Αξίες και για κοινωνικούς και ατομικούς στόχους για ένα καλύτερο κόσμο. Υποκριτικά η αληθινά, ο Δημόσιος και Ακαδημαϊκός λόγος δίδασκε στα παιδια και οδηγούσε την Κοινωνία σε μια επιδίωξη του τέλειου (Pursuit of Excellence) . Την εποχή εκείνη η Καπιταλιστική Αμερική ακολουθούσε την Μικτή Οικονομία της Κράτους και Ελεύθερης Αγοράς ΜΑΖΙ, ενώ αντίστοιχα καυτηρίαζε ακόμη και στην Ρεμουμπλικανικη Άκρα συντηρητική της Πλατφόρμα, αυτούς που σκέπτονταν μόνο τον εαυτό τους και όχι το συνάνθρωπο και τα κοινά, αναφέροντας συχνά ότι ο Ιδιώτης είναι Ηλίθιος , υπενθυμίζοντας την χρηση του όρου IDIOT στα Αγγλικά (και στα Γαλλικά) που στις γλώσσες της Δύσης σημαίνει Ηλίθιος.

Σε μια άκρως τεκμηριωμένη μελέτη που έκανε ο υπογράφων ως καθηγητής στο Case Western Reserve University στο Κληβελαντ (Οχαιο) αποδείχθηκε ότι η Αμερικανική επιστημονική θέση για τους Έλληνες και την Ελλάδα όσο αφορά την Εκλογική Συμπεριφορά, ήταν λάθος. Αποδείξαμε τότε (1977) αλλά και με ενεργό έρευνα και δημοσιεύσαμε την Επιστημονική Μελέτη (Με στοιχεία που καλύπτουν και τις Εκλογές του 1981) οτι Οι Έλληνες ψηφίζουν κυρίως με βάση τα Εθνικά θέματα και τα θέματα που αφορούν το κοινωνικό σύνολο αποδεικνύοντας και με την τεκμηρίωση των αριθμών ότι (για το χρονικό διάστημα 1950-1981) η Ελληνική Κοινωνία έχει μια κοινωνική συνοχή, μια συλλογικοτητα και έντονους τους δεσμούς του ΜΑΖΙ. Αποδείξαμε επιστημονικά κάτι που όλοι όσοι μεγαλώσαμε μετά τον πόλεμο στην ΕΛΛΑΔΑ βιώσαμε ως ζώσα και ενεργό πραγματικότητα και αλήθεια: Ότι Οι Έλληνες (1949-1981-85) σαν Άνθρωποι έχουν στενούς δεσμούς μεταξύ τους, έναν Πολιτισμό (ΟΧΙ .. «κουλτούρα») ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ . Και τον έχουν συνειδητά και τον εφαρμόζουν καθημερινά στην πράξη, όχι μόνο στο άμεσο οικογενειακό η φιλικό τους περιβάλλον αλλά με συμμετοχή στα κοινά και αγώνες για ένα καλύτερο κόσμο δικαιοσύνης και ανθρωπιάς αλλά και αγάπης. Είναι η εποχή που ο Θεοδωράκης Τραγουδούσε «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ» και ο Χατζηδάκης μελοποιούσε το Ελλάς η Χωρά των Ονείρων.
Όλα αυτά είναι τεκμηριωμένα και επιστημονικά (Με Στατιστική, Οικονομετρία και μαθηματικά Μοντέλα) ως συνειδητή συλλογική ύπαρξη ενός Λάου, και όχι ως αντίληψη μιας μικρής μερίδας ρομαντικών και αιθεροβαμόνων, η ως προϊόν «Εθνικιστικής Προπαγάνδας». Άλλωστε αυτή η πραγματικότητα της συνειδητής συλλογικής υπόστασης, ήταν μια καθαρά Πολιτισμική υπόσταση του Έλληνα που περιλάμβανε το σύνολο του Ελληνικού Λαού όλων των κομματικών αποχρώσεων και εκφραζότανε ταυτόχρονα ως η συλλογική συνείδηση της Πατρίδας και της Αγάπης για την Ελλάδα από την Άκρα Αριστερά ως την Άκρα Δεξιά.

Η Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση δημιουργεί πολλά κακα για την Εξουσία και την αναπαραγωγή της.
Α) Κατ αρχην βάζει την Πατρίδα πάνω από τα Κόμματα και το στοιχείο της Εκλογικής Συμπεριφοράς “Party Loyalty” ((Κομματική Αφοσίωση) περιορίζεται και σταματά εκεί όπου οι Κοινές Αξίες και το Κοινό Καλό παραβιαζονται από την Κομματική Πολιτικη. Που σημαίνει ότι, όπου υπάρχουν μέτρα ενάντια στην Συνειδητη Συλλογική Υπόσταση σταματά και η Αφοσίωση και Πίστη στο κόμμα. Αυτό εξηγεί και την καλπαζουσα φθορά του ΠΑΣΟΚ, Η Κομματική Αφοσίωση από πλευράς Λαού , υπήρχε μέχρι το σημείο που το ΠΑΣΟΚ υπηρετούσε την Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση (ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΠΑΣΟΚ). Από την στιγμή που το ΠΑΣΟΚ «μπήκε» στο πνεύμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων έχασε την δύναμη του.
Β) Η Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση διατηρεί και αναπτύσσει ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, είναι η ίδια «αναγεννησιακή υποδομή» που ενεργοποιεί το ΚΑΛΟ και την Δημιουργία μέσα σε μια Κοινωνία, μέσα άπω αξίες , συναίσθημα και οράματα. (Περιγράφεται η Ελλάδα των δεκαετιών 1949-1989)
Γ) Η (επιστημονικά τεκμηριωμένη) Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση, υποδηλώνει ότι ο Λαός (και το εκλογικό σώμα) αντιλαμβάνεται συνειδητά, ότι το ατομικό καλό βρίσκεται μέσα στο κοινό καλό, και πως δεν μπορεί να υπάρξει ατομικό καλό χωρίς το συλλογικό καλό.
Δ) Η Κοινωνία με Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση θέλει «δικά της» αεροδρόμια, δικα της λιμάνια, δικα της Νοσοκομεία, δικα της Πανεπιστήμια και Μια Εθνική Αεροπορική Εταιρεία που την αισθάνεται ο Λαος δική του ακριβώς όπως ο Ιδρυτής της.

Ε) Μια Κοινωνία με Συνειδητή συλλογική Υπόσταση αντιλαμβάνεται ότι ένα σύστημα που μάχεται το κοινό καλό, απειλεί και το ατομικό καλό, και απλά επιδιώκει ύπουλα το συνολικό ΚΑΚΟ σε βάρος των πολλών και υπέρ των λίγων που έχουν την ψυχική «ιδιαιτερότητα» να θεωρούν ως ύψιστη προτεραιότητα «να έχουν δύναμη πλούτη και εξουσία» και καθημερινή μονομανία να συσσωρεύουν χρήματα και να ταπεινώνουν τους άλλους. Μια κοινωνία με Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση θεωρεί ανήθικο τον ατομισμό, και τον ιδιωτισμό, και αξιολογεί συνειδητά σαν γελοίο το Πρότυπο του Σκρουτζ και την χωρίς νόημα και περιεχόμενο, ζωή του «Ιδιώτη».

Τα χαρακτηριστικά μιας τέτοιας κοινωνίας είναι τα χαρακτηριστικά του Μαζί στα καλά και στα Δύσκολα, στο γλεντι αλλά και στην αρρώστια. Η λέξη φίλος είναι ιερή, το ίδιο μετράει να είσαι γείτονας, η να κατάγεσαι από το ίδιο μέρος. Όλα αυτά είναι επιστημονικά τεκμηριωμένα και βιωματικά αληθινά για την Ελλάδα πριν την Νέα Τάξη Πραγμάτων και την Παγκοσμιοποίηση και όσο και αν σήμερα μοιάζουν σαν μια Ιστορική ανάλυση του.... Θιβέτ στο National Geographic, είναι η Ελλάδα που ζήσαμε, που μεγαλώσαμε μαζί της, που μας έκανε μεγάλους, που την γνωρίσαμε ψυχικά και την τεκμηριώσαμε επιστημονικά και που την ζούμε να αλλοιώνεται μέσα στην δυναμική της συνειδητής θέλησης και σκόπιμης Πολιτικής της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της Παγκοσμιοποίησης.


Και μοιάζουν όλα αυτά σαν Ιστορική ανάλυση γιατί σε μια κοινωνία Με Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση είναι αδύνατον να εφαρμοσθεί η Δαρβινική Κοινωνία, Δεν έχει την παραμικρή ευκαιρία να επιτύχει η εφαρμογή της Νέας Τάξης Πραγμάτων, η Παγκοσμιοποίηση και η Κοινωνία της Αγοράς (κάτι πολύ διαφορετικό από την «Οικονομία της Αγοράς»), και κυρίως ο τελικός της σκοπός που είναι η ΕΞΟΥΣΙΑ.


Οι Κοινωνίες Συνειδητής Συλλογικής Υπόστασης, δρουν πολιτικά και ψηφίζουν εκλογικά, ΠΑΤΡΙΔΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΧΗ. Έτσι στην Ελλάδα, με δεδομένο την Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση της Ελληνικής Κοινωνίας και του Ελληνικού Εκλογικού Σώματος, η μεν Συντήρηση μέχρι και τα τέλη της 10ετιας του 70 είχε σαν Πολιτική Πλατφόρμα την Πατρίδα, το δε Κέντρο και ….οι άλλες Δημοκρατικές Δυνάμεις σε πρώτο πλάνο το αίτημα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Το «Κέντρο» είχε πάντα την ευλογία να έχει ΚΑΙ την Πολιτική Ταυτότητα της Πατρίδας ΚΑΙ την Πολιτική ταυτότητα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Αυτή η Δυναμική έδωσε από την Ελληνική Κοινωνία της Συνειδητής Συλλογικής Υπόστασης το 53% στην Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου και την Εντολή της Αλλαγής στο (ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ) ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, εκφράζοντας , στηρίζοντας και αποδεικνύοντας ταυτόχρονα την ταυτότητα και την πολιτική βούληση του Ελληνικού Λαού ως κοινωνίας συνειδητής Συλλογικής Υπόστασης.

Η Νέα τάξη Πραγμάτων και η Παγκοσμιοποίηση δεν μπορούν να περάσουν από μια κοινωνία με συνειδητή συλλογική υπόσταση. Όποια πολιτικά κόμματα υποστηρίξουν και υπηρετήσουν την παγκοσμιοποίηση δεν έχουν καμιά πιθανότητα παρά μόνο να «ΜΑΥΡΙΣΤΟΥΝν» από μια κοινωνία με συνειδητή συλλογική υπόσταση.
Αντίθετα σε μια κοινωνικά πλήρως διασπασμένη (σε άτομα), η Πολιτική διαμορφώνεται και «παίζεται» με απόλυτη βάση το «προσωπικό Συμφέρον». Σε μια τέτοια κοινωνία η Κομματική Αφοσίωση αποκτά μεγάλο βάρος και σημασία γιατί από εκεί εξαρτάται και το «προσωπικό συμφέρον».

Για το σκοπό αυτό πρέπει να διαλυθεί η κοινωνία της Συνειδητής Συλλογικής Συνοχής και να επιλεγούν πολιτικές και που την διαλύουν (την Κοινωνία) αλλά και που εφαρμόζουν άμεσα την νέα τάξη Πραγμάτων.

Η Κομματική αφοσίωση στηρίζει τους μηχανισμούς εκείνους που θα μεταλλάσουν την κοινωνία σε μια πλήρως διασπασμένη σε άτομα, κοινωνία που είναι και ο μοναδικός δρόμος για την πολιτική αποδοχή και στήριξη από το εκλογικό σώμα, των Δημίων του. Είναι ο Μονόδρομος στον οποίο επιμένει η προπαγάνδα, ακριβώς επειδή καταλήγει στον…ιστό της αράχνης της Εξουσίας.

-

Οι Πατριδες δεν ειναι -οπως διατεινεται η επικοινωνιολογια της Παγκοσμιοποιησης- δημιουργια Φασιστικων και Ακραιων Φαντασιοσιακων Σοβινιστων, ρατσιστων και αλλων μανιακων ψυχοπαθων οπως παρουσιαζει τους Πατριωτες η προπαγανδα Σκοπιμοτητας και εξαναγκαστικης επικρατησης και επιβολης της Νεας Ταξης Πραγματων και της Παγκοσμιοποιησης.

Η Πατριδα ειναι η Συνειδητη Συλλογικη Οντολογικη Υποσταση της Κοινωνιας

http://www.youtube.com/watch?v=a9dIWOYmtcQ&feature=related

1) Ανδρέα Αθηναιου «Περιφερειακές Ανισότητες και Εκλογική Συμπεριφορά» Εκδόσεις Κυριακιδη Θεσσαλονίκη 1983

2) ΕΣΕΙΣ ΠΟΥΛΑΤΕ Μ ΕΥΚΟΛΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ

http://www.youtube.com/watch?v=iTo0Q_o0U0I

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ : Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΕΝΟΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

Εργο του Γιαννη Γαιτη Εθνικη ΠΙνακοθηκη (1) (2)

Αρθρο
Του Καθηγητη Ανδρεα Αθηναιου

Η Παγκοσμιοποίηση δεν είναι μια θέση, ένα «όραμα». Είναι ένα Συνωμοτικό Σχέδιο. Συνήθως αυτοί που υποστηρίζουν την Παγκοσμιοποίηση ..υπεραμύνονται αυτής, με το απλό -ειρωνικά διατυπωμένο- επιχείρημα ότι «δεν πιστεύουν στην συνωμοσιολογια» και προκλητικά απαιτούν «αποδείξεις» βασισμένοι στο γεγονός ότι, «μια κοινωνία που δεν σκέφτεται όπως οι συνωμότες (κατά τον ίδιο τρόπο που το θύμα δεν εντοπίζει τον απατεώνα διότι δεν σκέπτεται όπως αυτός και έχει διαφορετικό πρίσμα αξιών και δεοντολογίας από εκείνον) θα απαρτίζεται (η Κοινωνία των μη Συνωμοτών) από Ανθρώπους που ζητούν απόδειξη περί υπάρξεως Συνομωσίας, περιμένοντας αυτή την απόδειξη να τεκμηριωθεί από τον εντοπισμό των συνωμοτών, την ανακάλυψη των ασυρμάτων, των όπλων , των μυστικών και απορρήτων χαρτών και σχεδίων και των κριμένων σε φυσικές κρύπτες (σπηλιές, γιάφκες κλπ) σημειώσεων, απορρήτων διαταγών και ονομαστικών καταλόγων συνωμοτών, η οποίοι εν συνεχεία συλλαμβανόμενοι θα ανακριθούν και θα ομολογήσουν. Είναι δε βέβαιοι οι υποστηρικτές της Παγκοσμιοποίησης ότι τέτοια τεκμηρίωση της Συνωμοσίας δεν θα υπάρξει γιατί τα εργαλεία και τα «τεκμήρια» και τα «αποδεικτικά στοιχεία του εγκλήματος» της Συνομωσίας έχουν άλλη μορφή. Τα τεκμήρια είναι τα εργαλεία Της ΣΟΦΙΣΤΕΙΑΣ, ΔΗΜΑΓΩΓΙΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΟΠΙΑΣ που χρησιμοποιούνται από τους συνωμότες Παγκοσμιοποιητες για την εφαρμογή των σκοπών της.


Σε ένα έγκλημα , η Εγκληματολογική Υπηρεσία της Ασφάλειας αναζητά –μεταξύ άλλων- και τα εργαλεία του εγκλήματος, και για να γίνουμε πιο γλαφυροί… το όπλο του φόνου (πυροβόλο όπλο, η…θλον όργανο κλπ) , η τα διαρυκτικα εργαλεία πχ. Την φιάλη οξυγόνου η οποία χρησιμοποιήθηκε για το άνοιγμα του χρηματοκιβωτίου, και τα συνεκτιμούν και εξετάζουν αν μπορούν να τα συνδέσουν με το αποτέλεσμα του Εγκλήματος, πχ το διαρυγμενο (άδειο) χρηματοκιβώτιο και τις εντός αυτού σπασμένες θυρίδες.. Το έργο της εγκληματολογικής Υπηρεσίας γίνεται ιδιαιτέρα ποιο επιστημονικό όταν ο εγκληματίας δεν είναι ένας αλλά περισσότεροι (Σύσταση Συμμορίας), όταν επί πλέον υπάρχουν συνεργοί, ηθικοί αυτουργοί, όταν τα εργαλεία της εγκληματικής πράξης δεν ανευρίσκονται στον τόπο του εγκλήματος αλλά είναι εγκατεσπαρμένα η κριμένα και όταν ακόμα και το αποτέλεσμα του εγκλήματος (το κλεμμένο ΑΤΜ πχ) έχει ταφεί σε ένα απόμακρο βουνό.
Τότε και η προανάκριση γίνεται επιστημονική καθώς θα πρέπει να προσπαθήσει να συνδέσει στοιχειά μη άμεσα και δια γυμνού οφθαλμού συνδεόμενα, για να τεκμηριωθεί το έγκλημα και να μπορέσει εν συνεχεία η ανάκριση να τεκμηριώσει το έγκλημα και να απαγγέλλει κατηγορίες.

Στο έγκλημα (ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ) της Παγκοσμιοποίησης θα αναζητήσουμε στην θέση των Εργαλείων την Σοφιστεία, την Δημαγωγία και την Δημοκοπία . Τα εργαλεία αυτά μάλιστα είναι πολύ ευκολότερο να συνδεθούν με το αποτέλεσμα του εγκλήματος, αφού εστιάζονται σε συγκεκριμένο θέμα-στόχο, ο οποίος τελικά εξελίσσεται και καταλήγει εντελώς αντίθετα από αυτά που η Σοφιστεία και η Δημαγωγία παρουσιάζουν, επιχειρηματολογούν και υπόσχονται. πχ Η Σοφιστεία της Παγκοσμιοποίησης, ότι επιλέγει την Οικονομία της Αγοράς, αποκαλύπτεται ότι είναι Σοφιστεία και προπαγάνδα, όταν στην πράξη καταργεί τον μεγάλο αριθμό πολτών και αγοραστών (προϋπόθεση της Ελεύθερης Ανταγωνιστικής Αγοράς) και δημιουργεί στη θέση του, μονοπώλια και ολιγοπώλια και όταν τελικά αντί της ελεύθερης οικονομίας της Αγοράς , αντί αυτής εγκαθιστά την Δαρβινική Κοινωνία …της Ζούγκλας, ..την Κοινωνία της Αγοράς . Όπου εμφανώς και τεκμηριωμένα εκ του αποτελέσματος, από την εφαρμογή των παραμέτρων που παρουσιάζει η Σοφιστεία η Δημαγωγία και η Προπαγάνδα, δεν συντελείται αυτό που επαγγέλλεται η Σοφιστεία, αλλά κάτι άλλο Και διαφορετικό και Χειρότερο. Στο Συγκεκριμένο πραγματικό Υποσύνολο της αναφοράς μας , αντί της επαγγελλόμενης δημιουργίας Ανταγωνιστικής Οικονομίας της Ελεύθερης Αγοράς, η πράξη που καλύπτει αυτή η Σοφιστεία είναι η δημιουργία συγκεντρωτικών μονοπωλίων σε ιδιωτικό έλεγχο, με ταυτόχρονη υλοποίηση του δήθεν κινήτρου των αποκρατικοποιήσεων. Στην πράξη η παγκοσμιοποίηση δεν συγκροτεί Οικονομία της Ελεύθερης Αγοράς , αλλά σκληρά μονοπωλιακή, ενώ ταυτόχρονα συγκροτεί Κοινωνία της Αγοράς, δηλ. μια κοινωνία που μοναδική της «ΜΟΝΟΜΑΝΙΑ» είναι το χρήμα και το κέρδος, δεδομένο που «εξασφαλίζει» την αυτόματη μετάλλαξη της σε κοινωνία χωρίς αρχές, χωρίς σκοπό , χωρίς περιεχόμενο, σε μια αμοραλιστικη (ανήθικη ) κοινωνία της ζούγκλας του Εγώ και όχι του εμείς, η οποία αναπαράγει την εξουσία.

Το έγκλημα της Παγκοσμιοποίησης δεν είναι δύσκολο να τεκμηριωθεί αφού τα εργαλεία του είναι εύκολο να αποκαλυφθούν αν καταλάβουμε το είδος τους, και η συνωμοσία εύκολα να τεκμηριωθεί από το αποτέλεσμα των εργαλείων.

Στο σημείο αυτό Η Ανάκριση είναι σε θέση να απαγγέλει κατηγορίες, και να στείλει την Παγκοσμιοποίηση στο Ακροατήριο. Δηλαδή στο ΛΑΟ.

<>

Βιβλιογραφικες Σημειωσεις

(1)http://www.europe-greece.com/master_gr.php?passpage=http://www.europe-greece.com/article.php?i=1240

(2) Η Παγκοσμιοποιηση θελει ενα "ομογενοποιημενο " Κοσμο, οπου ολοι θα ειναι ιδιοι, ο ενας "Ακριβες Αντιγραφο" του αλλου, και ολοι τυποποιημενοι ως αντιγραφα του "Μοντελου" (ομοιοματος) του ανθρωπου που εχει εξαναγκασθει να θελει να ειναι πανομοιοτυπος με ολους τους αλλους, ως αποδεκτος και ενταγμενος στο "Συστημα", της ΟΜΟΓΕΝΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ που ειναι προυποθεση για την εγκαθυδρυση της Νεας Ταξης Πραγματων σε μια Δαρβινικη Κοινωνια που σκοπο και αποστολη εχει την αναπαραγωγη της Εξουσιας.

Πιστευαμε παντα οτι αυτη η "προβλεψη" που ειχαμε κανει εμεις μεσα απο τους "αισθητηρες" του δικου μας γνωστικου Αντικειμενου, ειχα κανει Ο Γιαννης Γαιτης μεσα απο τους "αισθητηρες" της Τεχνης του στο εργο του αυτο (1)

Ο ΑΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Φωτο (c) Ιδρυμα Ελληνισμου

http://www.youtube.com/watch?v=ABubiNJQY-8

http://www.youtube.com/watch?v=du4CrxqsXPc&feature=related

Αρθρο του
Καθηγητη Ανδρεα Αθηναιου

Ο Μακαριστός ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ είχε τοποθετηθεί με Θάρρος και ειλικρίνεια ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ και απoκάλυπτε κάθε παράμετρο και δυναμική που ενεργοποιείτο για να υπηρετήσει τους Σκοπούς της, ένας των οποίων είναι η Κατάργηση των Πολιτισμών και η Κατασκευή της Aπολιτισμικής ‘Κοινωνίας της Αγοράς’ και της Δαρβινικής Κοινωνίας που υπηρετεί και αναπαράγει (ως «αυτόματος πιλότος» ) την Εξουσία, με εργαλείο και «ΥΠΟ-ΕΡΓΟ» την κατάργηση των Εθνών, της Εθνικής συνείδησης, αλλά και της εννοιολογικής και πολιτικής υπόστασης της Πατρίδας. Υπεργολαβία αυτού του «μεγαλόπνοου» (?)…. “Project” , ήταν και η κατάργηση του Θρησκεύματος από τις ταυτότητες, την οποία έφερε εις πέρας η … «Υπεργολαβία της Κυβερνησης Σιμητη», η οποία με χαρά ανέλαβε πολλές Υπεργολαβίες της Παγκοσμιοποίησης και τις «εξετελεσε» με ιδιαίτερη αυταπάρνηση σε αυτήν (στην παγκοσμιοποίηση).

Ω τι χαρα της Παγκοσμιοποίησης η κατάργηση της Δραχμής και …. «Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ»(1) , τόση χαρά που καλωσορίστηκε με βιολιά (εν χορδές και οργανοις) ώστε να πείσει τους αφελείς ιθαγενείς ότι κάτι σπουδαίο έγινε και να δεχθούν να ανταλλάξουν τα χρυσά κοσμήματα που κρέμονταν στα γυμνά στήθη τους εν αφθονία με τα πλαστικά και τα καθρεφτακια που έφεραν σε τεχνητή στενότητα οι αποικιοκράτες. (2)

Ο Μακαριστός Χριστόδουλος για την Στάση του απέναντι στους Εργολάβους και Υπεργολάβους της Παγκοσμιοποίησης πολεμήθηκε σκληρά.

Επειδή η Παγκοσμιοποίηση είναι «Συνομωσία», δεν ήταν δυνατόν να αντιταχθούν λογικά Επιχειρήματα στον Λόγο που άρθρωσε ο Χριστόδουλος. Στην θέση των επιχειρημάτων παρατεθήκαν τα συνήθη εργαλεία επιβολής κάθε ΥΣΤΕΡΟΒΟΥΛΗΣ…. Επιδίωξης, που δεν είναι άλλα από την ΣΟΦΙΣΤΕΙΑ, την ΔΗΜΑΓΩΓΙΑ και την ΔΗΜΟΚΟΠΙΑ σε μια σύνθεση επιθετικής προπαγάνδας. Το περιεχόμενο της προπαγάνδας με κριτήριο το τι είναι μια καλή Προπαγάνδα, μπορεί να κριθεί από ικανοποιητικό έως άριστο για να πείσει ανθρώπους που δεν διαθέτουν επιστημονική γνώση, και να προσεταιρισθεί όλους εκείνους που έχουν ψυχική ανάγκη την «αποδοχή» από την κοινωνία τόσο , ώστε να παραδίδονται χάριν αυτής στον εκάστοτε συρμό. Υπάρχει και αυτή η κοινωνικοοικονομική δυναμική. (Στην Ελλάδα Υπάρχει η Ύδρα από την μια πλευρά που συμβολίζει την διαρκή επανάσταση του Ελληνισμού που δεν υποτάσσεται, αλλά και κάποιο άλλο νησάκι στην Ελλάδα όπου έτρεχε πρώτο να δηλώσει υποταγή σε κάποιο κατακτητή (Βενετσιάνους-Γερμανούς…) προκειμένου να «περάσει καλά». Αυτό το υποσύνολο συμπεριφοράς το εκμεταλλεύθηκε στο μέγιστο η Παγκοσμιοποίηση.

Από πλευράς όμως ουσιαστικών και επιστημονικών επιχειρημάτων οι θέσεις της Προπαγάνδας της Παγκοσμιοποίησης αναπέμπουν στο παραμύθι… «Ο Αυτοκράτορας είναι Γυμνός» . Το ψευδεπίγραφο της Παγκοσμιοποίησης και η Απάτη των ΔΗΘΕΝ επιχειρημάτων, ορατότατα.

Μια Συνομωτικη Απάτη όπως η Παγκοσμιοποίηση, δεν θα δήλωνε ποτέ ότι θέλει να φιμώσει τον Χριστόδουλο, επειδή είναι εναντίον της (της Παγκοσμιοποίησης) συνολικά, και εναντίον της κατάργησης της Πατρίδας Ελλάδας ειδικότερα, άρα και του συνολικού στόχου της (της Παγκοσμιοποίησης) να …Καταργηθούν οι Πατρίδες…να καταργηθεί η Ελλάδα σαν έννοια, σαν Πολιτισμός, σαν Εθνική Ταυτότητα και σαν πολιτική οντότητα, και έτσι κατέληξε στο γελοίο επιχείρημα (που τσίμπησαν αρκετοί «οπαδοί» κομμάτων,) διατυπόνωντας την θέση ότι η Εκκλησία δεν πρέπει να έχει «Πολιτικό Λόγο». Με το ισοπεδωτικό αυτό επιχείρημα ο Χριστόδουλος πολεμήθηκε λυσσαλέα.

Όμως και το επιχείρημα αυτό, η πράξη –στις μέρες μας- κατέδειξε ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟ και Προπαγανδιστικό. Ουσιαστικά η Παγκοσμιοποίηση έλεγε <<Δεν θέλω αυτός Ο Παπάς να ξεσηκώνει τους Έλληνες εναντίον της Παγκοσμιοποίησης, Κλείστε του το Στόμα!!!.>> Θυμίζει λίγο το πώς έβλεπε Ο Δράμαλης τον Παπαφλέσσα. ……και έδινε εντολές να τον «Χαλάσουν». Ο Κομματισμός στην Ελλάδα επαναλάμβανε το επιχείρημα, γιατί ο Παπαφλέσσας ξυπνούσε τον Λαό, ήταν ένας εναλλακτικός Λόγος στην Διαμόρφωση Κοινής Γνώμης, και εμπόδιζε την επιβολή της προπαγάνδας των αναγκαστικών μονόδρομων που επικαλούνται συνεχώς οι υπεργολάβοι της παγκοσμιοποίησης, ως εξαναγκασμό για την αποδοχή των εφαρμογών της (της Παγκοσμιοποίησης) . Ο Χριστόδουλος δεν άρθρωνε Κομματικό Λόγο, αυτό δεν θα ήταν παραδεκτό σε μια Δημοκρατική Πολιτεία, μη θεοκρατική. Ο Χριστόδουλος δεν άρθρωνε ούτε Πολιτικό Λόγο με την στενή του όρου έννοια. Ούτε εξαγγελίες έκανε, ούτε προγράμματα υποσχόταν. Ο Χριστόδουλος άρθρωνε λόγο που διαμόρφωνε Κοινή Γνώμη ενάντια στην Παγκοσμιοποίηση. Το επιχείρημα ήταν ουσιαστικά, όχι ότι ο Χριστόδουλος δεν πρέπει να ανακατεύεται στην Πολιτική, αλλά ότι ο Χριστόδουλος δεν πρέπει να ξυπνά τον Λαό και να του δίνει την δυνατότητα να διαμορφώνει Κοινή Γνώμη έξω από τον (δήθεν) μονόδρομο της Παγκοσμιοποίησης.

Ουσιαστικά δεν απαιτούσαν έναν αρχιεπίσκοπο που να μην παίρνει θέσεις σε μη στενά εκκλησιαστικά θέματα, απαιτούσαν με επιθετικότητα έναν αρχιεπίσκοπο που να μην έχει άλλες -διαφορετικές- θέσεις από το Πολιτικό Σύστημα που έχει αποδεχθεί και εφαρμόζει –με ιδιαίτερο ζήλο- την Παγκοσμιοποίηση.

Πρόσφατα τα ΜΜΕ ανακοίνωσαν ότι η Εκκλησία εκφράζει την εμπιστοσύνη της στην Πολιτειακή και Πολιτική Ηγεσία της Χώρας για το θέμα των Σκοπίων. Θα περίμενε κανείς ότι όλοι εκείνοι που έλεγαν στον Χριστόδουλο να μην ανακατεύεται στην Πολιτική, θα κραύγαζαν με την ίδια Υστερία και πάλι, λέγοντας ότι η εκκλησία πρέπει να ασχολειται με τα του οίκου της (πχ να κάνει τρισάγια και να εισπράττει το κάτι τις της αν κάποιος είναι ματαιόδοξος και θέλει Μητροπολίτη στην Εξωδιο Ακολουθία του.)

Ω της εκπλήξεως, τα ΜΜΕ το μετέδωσαν και το ξαναμετέδωσαν (ΕΤ1 και ΝΕΤ συμπεριλαμβανομένων) . Ακόμα και ο πλέον μαθητευομένους Πολιτικός Αναλυτής, θα αντιλαμβανόταν ότι μια τέτοια δήλωση της Εκκλησίας της Ελλάδας παρέχει στήριξη στο Κυβερνον Κόμμα, στο συνολικό Πολιτικό Σύστημα και έμμεσα σε ότι αυτό προωθεί σε εναρμόνιση με την Παγκοσμιοποίηση.

Το ΑΠΟΛΥΤΑ τραγικό είναι ότι αυτή η δήλωση- «Λόγος» της Εκκλησιάς, είναι ΚΑΙ Πολιτικός Λόγος, ΚΑΙ Πολιτική Πράξη, αντίθετα με τον Λογο Χριστόδουλου που δεν προχωρούσε περισσότερο από την προσφορά δυνατοτήτων Ελεύθερης Σκέψης και Γνώμης.

Ο Χριστόδουλος ήθελε η Εκκλησία να συμμετέχει στην διαμόρφωση της Κοινής Γνώμης, η έστω και στην πλέον αρνητική αξιολόγηση να είναι η Εκκλησία Ένας ακόμα Opinion Maker για να χρησιμοποιήσουμε την Ελληνική Γλώσσα της …εποχής.

Το Σύστημα δεν ήθελε την Εκκλησία κλεισμένη στα Εκκλησιαστικά της, την ήθελε απλά να συμφωνεί μαζί του και να το στηρίζει αναντίρρητα στις πράξεις του. Ακριβώς το ίδιο ήθελε «ΩΡΕ ΜΠΗΡΩΜ» και ο Άλλη Πασάς, και για αυτό επαναστάτησε και πάλεψε εναντίον του το Σούλι και τινάχτηκε στον αέρα. !!!


Βιβλιογραφια:
(1) Κωσταντινου Κολμερ Η ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ, 2005 Εκδοτικος Οικος Λιβανη
(2) Κωσταντινου Κολμερ, ΕΥΡΩ , 2000, Εκδοσεις Κακτος
(3) Οθων Τσουνακος, ΔΡΑΧΜΟΥΛΑ ΜΟΥ ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ, 2001, ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ

ΙΜΙΑ : Zώσα προσωπικη βιωματική μαρτυρία περί του «θερμού επεισοδίου» στα Ιμια τον Ιανουαριο του 1996

Τα ΙΜΙΑ

http://www.youtube.com/watch?v=auGEquCbUuo
http://www.youtube.com/watch?v=k201npJAbHg&feature=related

Aρθρο
Του Μαρίνου Ριτσούδη
Απόστρατου Μάχιμου Υποπλοίαρχου
ΣΝΔ τάξεως 1990


Μου ζητήθηκε να εκφράσω τα προσωπικά βιώματα, τη ψυχική φόρτιση και τη συναισθηματική έκρηξη, «το κροτάλισμα της καρδιάς των Ελλήνων ανδρών του Π.Ν.» που έζησα εμπλεκόμενος ή μάλλον μαχόμενος κατά την διάρκεια του «θερμού επεισοδίου»· ως Έλληνας Μάχιμος Αξιωματικός του Π.Ν. στο νεοαποκτηθέν Α/Γ ΣΑΜΟΣ και ταυτόχρονα υπερασπιστής της Πατρίδος μας και της Σημαίας μας στα Ιμια το 1996. Δημοσιεύματα υπήρξανε πάρα πολλά με αναφορά και ενδελεχή ανάλυση στις τακτικές και στα σχέδια, αλλά και στις πολιτικές ευθύνες και στις προεκτάσεις, στα παρασκηνιακά πολιτικά «παιχνίδια» και στο ρόλο που παίξανε οι «σύμμαχοί μας». Πέραν αυτού όμως υπήρξε ελάχιστη η αναφορά στο ηθικό φρόνιμα των ανδρών που λάβανε μέρος, στην ψυχική δοκιμασία, στην εναλλαγή συναισθημάτων που κυριάρχησε και τούτο αποτελεί παράλειψη αναφοράς, μπορεί και αδικία για όλους τους Έλληνες, που ζήσανε έστω και με την σκέψη τους και την προσευχή τους την αγωνία, για την έκβαση, για την ντροπή και τον αποτροπιασμό, για την προδοσία και τον φόρο τιμής των Εθνομαρτύρων πεσόντων χειριστών του Ε/Π Π.Ν. 21. Αυτή η βιωματική αγωνία με την ένταση, τη σκέψη και την προσευχή, μάς έκανε κοινωνούς της παλαιάς λεβέντικης Ελλάδας, των Γιγάντων Εθνομαρτύρων μας, που θυσιάστηκαν για τα «Ιερά και τα Όσιά μας» για την Ελευθερία και το ξέπλυμα της ντροπής και της σκλαβιάς, για την νίκη του θανάτου και την Ανάσταση.

Πολλά θαυμαστά γεγονότα λάβανε χώρα τις ημέρες εκείνες, απίστευτα για τα μάτια τα δικά μας, αλλά ακόμη περισσότερο απίστευτα και για τα αυτιά εκείνων που ζητήσανε αργότερα να μοιραστούν τις εμπειρίες μας, τις εντυπώσεις μας, τις αγωνίες μας. Άξιον Θαυμασμού αποτελεί σήμερα στις μέρες μας να βλέπουμε στιγμές μεγάλης λεβεντιάς, ζηλευτής ρωμιοσύνης και παλικαριάς, τέτοιες που ούτε στα πιό αισιόδοξα όνειρα των αγαπόντων την Πατρίδα ονειροπόλων Ελλήνων, δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν· εκείνων που απογοητεύονται για την «κατάντια του νεοέλληνα της καφετέριας και της τεμπελιάς». Άξιον θαυμασμού και συγκινήσεως βλέποντας το βράδυ εκείνο της έντασης, τα φορτηγά του Ν.Σ., ολονύκτια να πηγαινοέρχονται στο Ναύσταθμο με βοή και ταχύτητα, χωρίς φρένα η και χωρίς φώτα, γεμάτα πυρομαχικά η και καύσιμα από τους ναύτες του Ν.Σ. -που άλλοτε τεμπελιάζανε και άλλοτε κοιμόντουσαν στις βάρδιες η και την κοπανούσανε ακόμη,- με σβελτάδα, επιδεξιότητα και άκαμπτο φρόνημα κούρασης ψυχής και σώματος. Διαταχθήκανε να μεταφέρουν ολονύκτια πυρομαχικά, υλικά και καύσιμα για την ανάληψη πλήρης επιχειρησιακής ετοιμότητας απόπλου της φρεγάτας ΑΙΓΑΙΟΝ που διέκόψε τις εργασίες επισκευής ΠΕΑΚ για να αποπλεύσει στις 0300 την 31 ΙΑΝ 1996, «ανοίγοντας» τα σχέδια επιχειρήσεων που είχαν διαταχθεί και να ενσωματωθεί στή θέση «ακροβολισμού». Άξιον Θαυμασμού αποτελεί το γεγονός ότι παρά την απειλή του πολέμου οι άνδρες Αξιωματικοί, Υπαξιωματικοί, και στρατευμένοι, κατόπιν πολεμικής ανακλήσεως επιστρέφανε στα πλοία του στόλου, όσο γρηγορότερα μπορούσαν, με οποιοδήποτε μέσον, άλλοι δακρυσμένοι και άλλοι χαρούμενοι, προφέροντας στα χείλη τους και στην καρδιά τους το «πόλεμος, πόλεμος, θα τους τσακίσουμε…» και βέβαια όχι από μίσος ούτε από εκδικητικότητα, αλλά από αγανάκτηση και ενθουσιασμό, από περηφάνια και λεβεντιά, γιατί ο Έλληνας δεν θέλει να αδικεί, αλλά δεν επιτρέπει και την αδικία, ούτε για σπιθαμή γής αλλά ούτε και για απομακρυσμένο άγονο κατσάβραχο της θάλασσας. Το θαυμαστό είναι ότι κανείς δεν απουσίασε, κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε, κανείς δεν δείλιασε, αλλά πληροφορήθηκα ακόμη ότι και κάποιοι που είχανε αναρρωτική άδεια για διάφορες ελαφρές ασθένειες, δώσανε το πολεμικό παρόν στο πολεμικό σάλπισμα, και προκαλέσανε τον θαυμασμό και τη ρίγη συγκινήσεως των ανωτέρων τους. Άλλοι πάλι διακόψανε από μόνοι τους τις κανονικές άδειές τους και επιστρέφανε στην υπηρεσία τους από τον τόπο των διακοπών τους, πρίν ακόμη φτάσει η διαταγή της ανάκλησής τους. Τούτη η πύρωση της καρδιάς και η ανάφλεξη της λεβεντιάς, δεν οφείλονταν σε έκρηξη παρορμιτισμού η και άγονου επιφανειακού ενθουσιασμού, αλλά στην χρόνια θρασύδειλη τακτική παραβιάσεων και ενοχλήσεων των Τούρκων στο Αιγαίο, είτε με σκάφη θαλασσίων ερευνών, είτε με ακταιωρούς, είτε με τους θρασύδειλους ψαράδες τους, αλλά και με τα μαχητικά τους ακόμη τα οποία τα ζούσαμε χρόνια «στο πετσί μας», με αγανάκτηση και αποστροφή και δεν τα ανεχόμαστε, διότι για μας είναι υποχώρηση και παράδοση Εθνικών δικαιωμάτων και ιδανικών στους Τούρκους· και πάντοτε αναρωτιόμασταν πότε θα έρθει η ώρα, να τους δείξουμε ότι είμαστε άξιοι απόγονοι των εθνομαρτύρων πατέρων μας του Μιαούλη, του Κουντουριώτη, του Κανάρη και όλων των αγνώστων αφανών Ελλήνων ηρώων μας. Διότι θαυμαστή παράδοση ανδρείας και λεβεντιάς κουβαλάμε και δεν είναι τυχαίο γεγονός που κάθε πολεμικό πλοίο, φέρει όνομα λαμπρής ιστορίας, νίκης, θυσίας, πατριωτισμού και ηρωισμού, και τούτο αποτελεί ξεχείλισμα ιστορίας ξεχείλισμα ανδρείας, υπέρβαση λεβεντιάς διότι πάντοτε οι «μια φούχτα Έλληνες» με την Πίστη τους σε Αληθινό Θεό κάνανε το θαύμα, το απίστευτο, το αναπάντεχο, θαύμα μόνο για εκείνους βέβαια που είναι ορθολογιστές και μετράνε τις αξίες και τις δυνάμεις με τα νούμερα και τους εξοπλισμούς και όχι με την παλικαριά το ανδρείο φρόνημα και την ελεύθερη ψυχή που αψηφά, περιγελά αλλά και κοροϊδεύει και τον ίδιο το θάνατο.

Μετά τον απόπλου των πλοίων και την έξοδό τους από την Ψυτάλλεια, ο Εθνικός μας Ύμνος ηχούσε από τα μεγάφωνα, όπου τον υποδεχόμασταν με ρίγη συγκινήσεως και δάκρυα χαράς και με χαμόγελο στα πρόσωπά μας, αλλά και κάποιοι με σιγανή φωνή και μεγάλη κατάνυξη ψάλανε το «Υπερμάχω Στρατηγό τα νικητήρια…» προς την Προστάτιδα Παναγία μας, που πάντοτε υπερασπιζόταν την Ελλάδα μας. Μετά αυτού πολεμικός συναγερμός στα μεγάφωνα και όλοι στις θέσεις τους με εγρήγορση, με συγκίνηση, με καρδιοχτύπι αλλά και νηφαλιότητα και καθαρό μυαλό, χαμογελαστοί και λεβέντες, επεξεργαζόμασταν όλες τις πληροφορίες και τις εξελίξεις όλες τις υποκλοπές και το εξελισσόμενο σχέδιο δράσης. Το πολεμικό σήμα που «πέρασε» από την Κ-11 του Γ.Ε.Ν. με την ευχή του ΑΓΕΝ και την προσδοκία να φανούμε αντάξιοι της ένδοξης ιστορίας του Π.Ν. καθώς και την ευχή για την Βοήθεια του Θεού στις εξελισσόμενες επιχειρήσεις, μάς έφερε δάκρυα, τρέμουλο στα πόδια, ρίγος πατριωτισμού, λεβεντιά, Χάρη Θεού, αλλά και αγανάκτηση και αποστροφή για το Τούρκικο θράσος. Ήμασταν πλέον σίγουροι ότι πάμε για πόλεμο, γνωρίζαμε ότι γράφαμε ιστορία, αλλά το ηθικό των ανδρών γινόταν ακόμη πιο υψηλό και ακόμη πιό άκαμπτο. Τούτες οι στιγμές ήτανε φοβερές και θαυμαστές διότι ώρες ολόκληρες παραμέναμε πανφυλακή στις θέσεις συναγερμού, ακούραστα χωρίς διόλου ραθυμία και τεμπελιά. Αλλά και οι τεμπέληδες οι ναύτες και οι «κοπανατζήδες του καφέ και του τσιγάρου», οι μέχρι πρότινος αδιάφοροι για τα πολεμικά συστήματα και τις τακτικές πολέμου, παρέδωσαν όλον τον εαυτόν τους ως «θυσία ευάρεστη» ενώπιον Θεού και Έθνους στο πολεμικό κάλεσμα της Πατρίδας μας και με συνοπτικές διαδικασίες ενημερώνονταν στα οποιοδήποτε πόστα τους, είτε πύργο πυροβόλων, είτε Κέντρο Παρακολούθησης Μάχης, είτε Οπτήρες στη Γέφυρα, είτε Μηχανικοί στα Μηχανοστάσια, αλλά και στο Μαγειρείο ακόμη η βάρδια και η προσφορά γινόταν με σβελτάδα, με παλικαριά, με μεγάλη κατάνυξη και Ύμνους προς την Παναγία μας και την Ελλάδα μας. Η γεμάτη ρίγη, ζωηρή, κοφτή, παλικαρίσια αναφορά των στόχων, πρόδιδε τα σκιρτήματα της καρδιάς τους, πρόδιδε την θέλησή τους να βοηθήσουν όσο καλύτερα μπορούσαν το έργο του πλοίου. Το άξιον θαυμασμού, που μέχρι το επόμενο πρωί, όλα τα πληρώματα σε θέσεις πολεμικού συναγερμού, ήταν με ξηρά τροφή και ακούραστα, παρά την ολονύκτια αγρυπνία και αν για οποιονδήποτε υπήρχε λόγος να «κατέβει για λίγο από το πόστο του για λόγους ανθρώπινης φύσεως», η επαναφορά του ήτανε αστραπιαία και αποφασιστική. Παγερές οι νύχτες εκείνες του χειμώνα, αλλά δεν μας άγγιξε το κρύο, ούτε η αϋπνία, ούτε η πείνα, ούτε η απουσία από τα σπίτια μας, ούτε οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες· παρά μόνο η προδοσία για την υποστολή της σημαίας μας στα Ίμια, η προδοσία για την «λάθος τακτική των Ο.Υ.Κ.» η προδοσία για την παράδοση δικαιωμάτων στους Τούρκους, η προδοσία για τίς αμφισβητούμενες πλέον «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο και στις βραχονησίδες· που μπορεί να είναι ακατοίκητες, αλλά όχι αχώριστες από την λαμπρή ιστορία μας, διότι χύθηκε πολύ δάκρυ και πολύ αίμα από τους αδελφούς μας και πατέρες μας Εθνομάρτυρες, για να είναι σήμερα Ελληνικά και Ελεύθερα.
Πληροφορούμασταν από τα τακτικά δίκτυα επικοινωνιών την τακτική κατάσταση και διαπιστώναμε ότι είχαμε το τακτικό πλεονέκτημα αιφνιδιασμού στο Αιγαίο, αφού η βόρεια ομάδα κρούσεως είχε στοχοποιήση την βόρεια ομάδα των Τούρκικων Α/Τ που κινούνταν προς τα Νότια. Μάταια περιμέναμε να δοθεί εντολή από το δίκτυο για βολή των βλημάτων και καταστροφή της βόρειας ομάδας. Εμείς ως ομάδα Α/Γ κινηθήκαμε νότια Ύδρας και περιμέναμε διαταγή για πλεύση, σύμφωνα με το σχέδιο «Ε», για επιβίβαση και μεταφορά πεζοναυτών, σε περιοχή για ανακατάληψη Νήσου από τις Τούρκικες δυνάμεις. Η νότια ομάδα κρούσεως κινήθηκε προς τα Ιμια όπου είχε ανακτήσει πλήρη τακτική εικόνα και πλήρη στοχοποίηση και μετά αυτού, έτοιμοι για βολή βλήματος. Κάποια μικρότερα σκάφη, πυραυλάκατες, κανονιοφόροι, περιπολικά, είχανε αναπτύξει περιπολία γύρω από τα Ιμια επειδή υπήρχε η πληροφορία για πιθανή απόβαση Τούρκων κομάντο στις βραχονησίδες. Μέσα στο κρύο και στη νύχτα, ώρες ατέλειωτες, αγήματα οπλισμένα ναυτών και υπαξιωματικών, παραμένανε με τα παγωμένα G3 και με το χέρι στην σκανδάλη στα ρέλια των πλοίων για οπουδήποτε απαιτηθεί να ρίξουν.

Κάποια στιγμή μέσα στην προχωρημένη νύχτα, και ενώ εκτελούσα καθήκοντα Αξιωματικού Φυλακής Γέφυρας, ο Κυβερνήτης του πλοίου, με πλησίασε ιδιαιτέρως και με σπασμένη, ραγισμένη φωνή, μπορεί και με δάκρυα, -δεν είδα λόγω απουσίας φωτισμού,- μού είπε· «Μαρίνο..…μας πήραν το νησί.....», και χάθηκε από μπροστά μου γρήγορα, βγαίνοντας στην δεξιά βαρδιόλα… προφανώς να μείνει μόνος. Αστραπιαία κρύος ιδρώτας με έλουσε και με διαπέρασε ρίγος σε όλο μου το σώμα, ταυτόχρονα ένα βουβό κλάμα με αναφιλητά, με ανάγκασε να τραβηχτώ προς τα πίσω, στη σκοτεινή γέφυρα του πλοίου για να μην με δούνε, να μην με καταλάβουν. Κάλυψα το πρόσωπό μου με τα χέρια μου και έκλαιγα, έκλαιγα, έκλαιγα, γοερά και με αναφιλητά. Τα πόδια μου τρεμάμενα, οχι από φόβο αλλά από το πνίξιμο της αγανάκτησης, της αδικίας της κατάντιας και της ντροπής, πώς μέσα από τα χέρια μας, πήραν το νησί... Δεν το είπα σε κανέναν φοβούμενος την «πτώση» του υψηλού ηθικού. Μαθεύτηκε όμως λίγο αργότερα…

Δεν θυμάμαι μετά πόση ώρα με ενημερώσανε για την πτώση του Ε/Π Π.Ν.21 άλλοι λέγανε ότι μας το ρίξανε, άλλοι ατύχημα, όλοι προσπαθούσαμε να καταλάβουμε από την ακρόαση των δικτύων την κατάσταση που επικρατούσε και τις πιθανές εκδοχές. Αισθανόμασταν την ευθύνη και την αγωνία όλων των Ελλήνων στο «πετσί μας», αισθανόμασταν την αγωνία, το καρδιοχτύπι, τα δάκρυα αλλά και το πείσμα και την απογοήτευση· και οι σκέψεις δεν αφήνανε περιθώρια ούτε για χαλάρωση ούτε για ψυχική ξεκούραση.


Κάποια στιγμή κοντά στις πρώτες πρωινές ώρες, δόθηκε απομάκρυνση όλων των αγημάτων από τις βραχονησίδες με την ταυτόχρονη διαταγή για υποστολή της Ένδοξης Ελληνικής Σημαίας από την Ελληνική Βραχονησίδα .Ήταν τόσο απίστευτο το άκουσμα στο δίκτυο, που οι τακτικοί διοικητές και κυβερνήτες πλοίων ζητούσαν ξανά την επιβεβαίωση και την αξιοπιστία της πηγής και της διαταγής από το δίκτυο. Μείναμε άφωνοι, μείναμε εκστατικοί, σαστισμένοι, παγωμένοι, απορημένοι, προδομένοι, ντροπιασμένοι, απίστευτη η εξέλιξη, απίστευτη υποχώρηση και αμφισβήτηση των Ελληνικών αιματοβαμμένων βραχονησίδων. Μονομιάς σκύψαμε το κεφάλι ντροπιασμένοι, και άκρα σιωπή ξεκίνησε από το φωνητικά δίκτυα και απλώθηκε στις γέφυρες των πλοίων, στα Κ.Π.Μ., στα Καρρέ Αξιωματικών, Υπαξιωματικών, στην τραπεζαρία Πληρώματος. Δεν μας άγγιξε η κούραση της αϋπνίας και μας «τσάκισε» μονομιάς η προδοσία της παράδοσης Ελληνικής γης στους Τούρκους. Δεν μας άγγιξε το ότι πηγαίναμε για πόλεμο, και μας «γκρέμισε» η προδοσία από τους «ηγέτες» μας. Δεν μας άγγιξε η παγωνιά της νύχτας και η υπερένταση και μας «ισοπέδωσε» μονομιάς η προδοσία της υποστολής της Ένδοξης Ελληνικής Σημαίας. Αστραπιαία, ασήκωτο βάρος πλάκωσε τις ψυχές μας, τις καρδιές, τις συνειδήσεις μας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά και έντονα το ξημέρωμα εκείνης της ημέρας· ήτανε έντονα γκρίζο, βαθύ νεφελώδες, χωρίς ήλιο, η θλίψη απλωνότανε παντού στη φύση, στα δέντρα στα πουλιά. Όλοι οι άνδρες του Π.Ν. ήμασταν σκυθρωποί, αμίλητοι, μελαγχολικοί, ντροπιασμένοι, ήτανε μία Μεγάλη Παρασκευή του Έθνους και της Ιστορίας μας. Ήμασταν σταυρωμένοι και εγκλωβισμένοι στην προδοσία. Δεν σκεφτόμασταν ποίοι φταίνε, ποιοι μας «πουλήσανε», παρά μόνο την ντροπή και την αγανάκτηση. Καμαρώναμε στο παρελθόν ότι το Π.Ν. δεν είχε ποτέ υποστείλει την Ένδοξη Σημαία του, αλλά το πράξαμε τότε. Αισθανόμασταν ότι προδώσαμε την Ελλάδα, το Έθνος μας τους Ήρωες εθνομάρτυρές μας.

Μετά τόσα χρόνια έχοντας καταλαγιάσει τα συναισθήματα, οι σκέψεις, οι εντάσεις, αισθάνομαι περήφανος που με αξίωσε ο Θεός να είμαι Έλληνας και Χριστιανός και που συμμετείχα στην πολεμική επιχείρηση στα Ιμια, όπου ήμασταν αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε την Πατρίδα μας. Εκείνα τα «σπασίματα της καρδιάς μας» αποδειχθήκανε κατά πολύ ανώτερα από όλη τη χλιδή του κόσμου τούτου, διότι υπηρετήσαμε ύψιστα, αθάνατα, αιώνια ιδανικά και ιδεώδη Αληθούς Πίστεως, Πατρίδος, παραδόσεως και λαμπρής ιστορίας. Εκείνα τα «σπασίματα της καρδιάς μας» της νύχτας εκείνης, μας κάνανε ανδρειότερους, γενναιότερους, δυνατότερους, ανίκητους, πιο ελεύθερους, πιο τολμηρούς, να αψηφούμε το θάνατο και να χαιρόμαστε την Ζωή. Αντιληφθήκαμε την ΑΞΙΑ της «ισχύς εν τη ενώσει» και ακόμα σε τέτοιες στιγμές παραμερίζονται τα ανθρώπινα πάθη, οι μεταξύ μας έχθρες και αντιπάθειες και γινόμαστε γροθιά μπρος στην Τούρκικη θρασυδειλία. Ήμασταν έτοιμη για τόν υπέρτατο σκοπό της ύπαρξής μας, δηλαδή της θυσίας τής ζωή μας, για τις οικογένειές μας, για τις οικογένειες όλων των Ελλήνων, για «τα ιερά και τα όσιά μας» και για τούτο θεωρούμαστε «τῃ προαίρεση Εθνομάρτυρες», εφόσον κρινόμαστε σύμφωνα με την προαίρεση της καρδιάς μας και όχι σύμφωνα με την έκβαση της πράξεως. Αισθάνομαι περήφανος που ο Θεός μού έδωσε τις αληθινές αξίες του Έλληνα, Αληθινή Πίστη, αξιοπρέπεια και συνείδηση, επίγνωση της αποστολής μου και ανδρείο φρόνημα, ακεραιότητα ήθους και αξιοπρέπεια, αθάνατες αξίες «θρεμμένες με το αντρειωμένο γάλα της παράδοσης και της ανδρειοσύνης»Κόντογλου που μας καθιστούν μοναδικούς στον κόσμο για την λεβεντιά μας και τον ηρωισμό μας. Αισθάνομαι περήφανος που μέσα από την υπηρεσία μου στην Πατρίδα μου, γνώρισα ότι η αξία του ανθρώπου δεν έγκειται στην οικονομική επιφάνεια, στους τίτλους ευγενείας και στο αξίωμα, αλλά στο ήθος στην ακεραιότητα χαρακτήρα και στην λεβεντιά, βασικά και παραδοσιακά χαρακτηριστικά των προγόνων μας των Ελλήνων, σε εκείνους που χαρακτηριστήκανε ήρωες και που πολεμήσανε και υποτάξανε τον θαυμασμό και την παραδοχή όλου του κόσμου. Δικαίως ο Πρωθυπουργός UΚ Τsortsil όρισε ότι ¨οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες¨. Τέλος αισθάνομαι περήφανος που κατάλαβα ότι πολλοί ήταν εκείνοι οι μορφωμένοι ηγέτες που προδώσανε όλα τα ιδανικά τους για προσωπικές φιλοδοξίες και κακές σκοπιμότητες και καταντήσανε να ξεφτιλίζονται, να κατακρίνονται και να κολάζονται αιώνια στις συνειδήσεις του κόσμου και στην ιστορία. Πολλοί ήταν και εκείνοι οι αγράμματοι ανώνυμοι, που με την λεβεντιά τους και την αυτοθυσία τους, λαμπρύνανε το Έθνος μας στους απελευθερωτικούς αγώνες και μας χαρίσανε την σημερινή ελεύθερη Ελλάδα και αναπαύονται δικαιωμένοι, απολαμβάνοντας τιμές και δόξες από όλους τους Έλληνες σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου και της ιστορίας.
Τούτη η κατάθεση ψυχής, αποτελεί χρέος, φόρος τιμής, αγάπης και αφοσίωσης απέναντι στην Ελλάδα μας, απέναντι στους Ήρωες που θυσιαστήκανε μέχρι της τελευταίας ρανίδας του αίματός τους, για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι.
Τούτη η κατάθεση καρδιάς αποτελεί φόρος τιμής και απέναντι σε όλους τους νεοέλληνες που αγωνιούν για την ιστορία της και εργάζονται με τον δικό τους τρόπο να διατηρηθεί η φλόγα του ανδρειωμένου Έλληνα και να διαδοθεί παντού το μήνυμα της λεβεντιάς, της αρετής, αλλά και της τόλμης, για την αληθινή ελευθερία.

<>

Βιβλιογραφια

http://www.hri.org/MPA/gr/other/imia.html

Η ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΡΙΣΗ SISMIC ΜΑΡΤΙΟΣ 1987

http://www.youtube.com/watch?v=duhOncyi4Jo&feature=related

Αρθρο
Του Μαρινου Ριτσουδη
Αποστρατου Μαχιμου πρ Υποπλοιαρχου Π.Ν.
ΣΝΔ Ταξεως 1990


Εισήλθα στη Σ.Ν.Δ. στις 10-9-1986 και από την πρώτη ημέρα με την έναρξη της δοκιμαστικής προπαιδευτικής διαδικασίας -που σημαίνει αυστηρό πρόγραμμα σωματικής άσκησης, πειθαρχία, αναντίρρητη στρατιωτική υπακοή σε βαθμό υποβάθμισης προσωπικότητας, εξωφρενική κούραση, γενικότερα φόρτος πανεπιστημιακών σπουδών έως αυταπάρνησης-, ξεκίνησε η εσωτερική «αλλοίωση» της ψυχής, και η ανακάλυψη άγνωστων πτυχών του χαρακτήρα μου. Ένιωσα τις βαθύτερες έννοιες λέξεων όπως αυτή της Πατρίδας, αντιλήφθηκα την λεβεντιά και την παλικαροσύνη του ένδοξου Στόλου μας σε όλο το βάθος της ιστορίας μας. Τα λεβέντικα κατορθώματα των Ελλήνων ζέσταιναν τις καρδιές όλων των Ναυτικών Δοκίμων, διότι οι καθηγητές μας Απόστρατοι Ναύαρχοι του Π.Ν. είχαν αυτή την «ευλογημένη πύρωση της καρδιάς» να μεταλαμπαδεύουν δηλαδή τα μηνύματα της ιστορίας του Ελληνικού Στόλου και να ενσπείρουν και να μεταγγίζουν αυτή την Αγάπη για την Ελλάδα, για το Έθνος μας, για όλους τους Έλληνες.
Μετά τους έξι μήνες από την είσοδό μου στη Σ.Ν.Δ. συνέβη η κρίση με το ωκεανογραφικό «SISMIC» όταν εξήλθε εκ των στενών των Δαρδανελίων στο Αιγαίο, με πολεμική Τουρκική συνοδεία. Πληροφορηθήκαμε από τους επιτηρητές της σχολής ότι υπήρχε σοβαρό ενδεχόμενο για «θερμό επεισόδιο». Τις βραδινές ώρες της Πέμπτης 26 Μαρτίου 1987, δόθηκε εντολή στα πλοία του στόλου να κάνουν ανάκληση προσωπικού. Έργο δύσκολο καθώς δεν υπήρχε κινητή τηλεφωνία. Η εφευρετικότητα του Έλληνα εφάρμοσε τον διορισμό των «υπεύθυνων προσώπων “κλειδιών” επικεφαλής προς ανάκληση» όπου με εντολή ανάκλησης από τον εκάστοτε Α/Φ του πλοίου, είχαν ως αποστολή να επιτελέσουν ανάκληση από την περιοχή τους, σε κατανεμημένη ομάδα του πληρώματος, σύμφωνα με την γεωγραφική περιοχή μόνιμης διαμονής. Ήταν ένα έξυπνο, πετυχημένο και σχετικά ταχύτατο σύστημα ανάκλησης. Το Αρχηγείο Στόλου, τα πλοία, το πολιτικό προσωπικό του Ναυστάθμου κινητοποιήθηκαν άμεσα, ταχύτατα, με μοναδικό σκοπό και ευθύνη τον πετυχημένο απόπλου του Στόλου από τον Ν.Σ.
Πολυποίκιλος ο ναυτικός πόλεμος και κατά συνέπεια, πληθώρα οι τύποι των πολεμικών πλοίων του στόλου μας. Οι δύο νεόχτιστες υπερσύγχρονες φρεγάτες, αληθινά καμάρια του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, ανέβαζαν συνάμα σε υψηλά επίπεδα και το φρόνημα των ανδρών του Π.Ν., αλλά και του Έλληνα νησιώτη όταν διέπλεαν τις Ελληνικές Θάλασσες στα ακριτικά νησιά. Τα παλαιά αντιτορπιλικά, παρά την παλαιότητά τους, ήταν αξιόμαχα και δρούσαν αποφασιστικά, χάρη στο “πολυμήχανο” του Έλληνα να βρίσκει τρόπους άψογης συντηρήσεως, αποκαταστάσεως βλαβών και γενικότερα χειρισμών των αδιεξόδων, που αποσπούσαν την εκτίμηση, τον θαυμασμό, και την έκφραση ευαρέσκειας από Διοικητές και κυβερνήτες, αλλά και από τους ίδιους τους Αμερικάνους στις ασκήσεις ΝΑΤΟ και σε εθιμοτυπικές επισκέψεις. Οι νέες ταχύτατες πυραυλάκατες με μοντέρνα βλήματα και «έξυπνες» τορπίλες ήταν ο φόβος και ο τρόμος των «γειτόνων μας» διότι είχαν το πλεονέκτημα της τακτικής αγκίστρωσης σε θέση αποκρύψεως νήσου, όπου ήταν αφανής στα εχθρικά ραντάρ, ως προέκταση βραχονησίδας. Ο αιφνιδιασμός, η ταχύτατη βολή βλήματος και η ταχύτατη επαναγκίστρωση, θύμιζε τον γνωστό παραδοσιακό Ελληνικό «κλεφτοπόλεμο». Τα Υ/Β που λάμπρυναν την ιστορία με τα ξεχωριστά κατορθώματά τους, αποτέλεσαν τη μεγαλύτερη απειλή του τουρκικού στόλου, λόγω των αφανών αθόρυβων επιχειρήσεων. Τα αποβατικά πλοία επιχειρούν μεταφορά πεζοναυτών για την ανακατάληψη νήσου με τον πλήρη εξοπλισμό τους ως κύριο σώμα-δύναμη. Τα ναρκαλιευτικά για τη ναρκαλιεία και τα Ε/Π του Π/Ν μαζί με τα ΑΦΝΣ παρέχουν σημαντικές παραμέτρους / πληροφορίες στον Η/Ν πόλεμο και στον εντοπισμό και την καθήλωση / καταστροφή εχθρικών δυνάμεων και Υ/Β.

Μας ανέφεραν τις ηρωικές ολονύκτιες προσπάθειες του προσωπικού του Ν.Σ. και των πληρωμάτων για την ταχύτατη απόδοση από την επισκευή ΠΕΑΚ και τον απόπλου της Φ/Γ ΛΗΜΝΟΣ της ΤΠΚ ΚΟΝΙΔΗΣ ΤΟΥ Α/Τ ΑΣΠΙΣ και του Υ/Β ΝΗΡΕΥΣ. Απόδοση πλοίων από επισκευή σημαίνει ένα τεράστιο, πολυποίκιλο έργο, που αποτελείται από μεταφορά καυσίμων, μεταφορά πυρομαχικών, μεταφορά υλικών, έλεγχος οπλισμού, έλεγχος μηχανών, έλεγχος στεγανών. Μας ανέφεραν τις ηρωικές ολονύκτιες προσπάθειες στο αρτοποιείο για παραγωγή άφθονου ψωμιού που θα εφοδιάζονταν τα πλοία του στόλου. Αναφέρθηκε ακόμη, πως, και κάποιοι στρατεύσιμοι, νοσηλευόμενοι στο ΝΝΣ ενσωματώθηκαν στη δύναμη των πλοίων τους.
Απόπλους όλου του στόλου κατά διοικήσεις ανάλογα με τα χαρακτηριστικά και τον τρόπο του «επιχειρεῖν» πραγματώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 27ης Μαρτίου του 1987. Τα πλοία του στόλου εξέρχονταν από την Ψυτάλλεια αποπνέοντας ρίγη συγκινήσεως, ενθουσιασμό, ανατριχίλα. Πάνω από 60 πολεμικά πλοία διαφόρων τύπων απέπλευσαν εκείνο το πρωινό. Είχε γίνει απαγόρευση μετακίνησης εμπορικών πλοίων στο δίαυλο της Ψυτάλλειας. Τα εμπορικά πλοία περνούσαν μόνο για επείγουσες μετακινήσεις. Είχαν συσσωρευτεί αρκετά από αυτά στην «μπούκα» εισόδου του διαύλου, και χαιρέτιζαν με την μπουρού και την Ελληνική Σημαία -δια υποστολής και έπαρσης-, τους άνδρες του Π.Ν., που έφευγαν για την προάσπιση της πατρίδας. Πολύς κόσμος στα βράχια της Πειραϊκής χαιρέτιζε με ενθουσιασμό, υπερηφάνεια και καμάρι τα παλικάρια του Στόλου. Περήφανες ήταν οι οικογένειες και εκείνες οι μάνες που είχαν τα παιδιά τους στρατευμένα στο κάλεσμα της Πατρίδας μας. Οι τσιμινιέρες των Α/Τ μαύριζαν τον ουρανό με τον εκαπνισμό τους και την αφή υπέρθερμου. Αυτό το θέαμα ήταν επιβλητικό και έντονο, ανυψώνοντας την υπερηφάνεια, τη λεβεντιά και τονώνοντας τα κυριαρχικά δικαιώματά μας στο Αιγαίο. Οί «γκρίζες φιγούρες» που απέπλεαν με τις γαλανόλευκες ελληνικές σημαίες στους ιστούς τους, ζωντάνευαν μέσα μας τις ένδοξες ναυμαχίες του Αβέρωφ και του Στόλου μας και ήμασταν σίγουροι ότι εκείνοι οι μαχητές, θα νικούσαν και θα συνέχιζαν την ένδοξη παράδοση του αήττητου του Στόλου μας. Όλοι οι Ναυτικοί Δόκιμοι με την έναρξη κινητοποίησης, ξεκινήσαμε αυξημένες περιπολίες γύρω από τα τείχη της σχολής, επί εικοσιτετραώρου βάσεως. Ήμασταν συγκινημένοι και αφοσιωμένοι, όσο ποτέ άλλοτε, στο στρατιωτικό έργο. Ζηλεύαμε καθώς κοιτούσαμε από τα βράχια της Πειραϊκής, όλο το Στόλο να εξέρχεται για να απλωθεί σε όλο το Αιγαίο, και να αντιμετωπίσει οποιονδήποτε κίνδυνο . Απέπλευσαν πρώτα τα ταχέα σκάφη για να προλάβουν αιφνιδιασμό, τακτικό προβάδισμα σε απόρρητες θέσης αποκρύψεως, στα ακριτικά νησιά σε όλο το μήκος και πλάτος του Αιγαίου, ώστε να υπάρχει άμεση στοχοποίηση και προσβολή για οποιοδήποτε τουρκικό πλοίο τολμήσει να εξέλθει από τα Δαρδανέλια και να πλεύση επιθετικά. Μετά απέπλευσαν τα Α/Τ, με ναυαρχίδα τη Φ/Γ ΕΛΛΗ όπου χωρίστηκαν σε τρεις μοίρες και απλώθηκαν στο Β. Αιγαίο, στο Κεντρικό Αιγαίο και στις Β. Σποράδες. Η αποβατική δύναμη του Στόλου απέπλευσε και έπλευσε σε θέσεις φορτώσεως αποβατικών στρατευμάτων. Απέπλευσαν τα υποβρύχια τα Ναρκαλιευτικά και τα βοηθητικά πλοία του Στόλου. Φοβερό, σπάνιο και συγκλονιστικό το θέαμα του απόπλου των πλοίων του Στόλου στο σύνολό του, μας άφηνε συγκινημένους και δακρυσμένους. Οι σκέψεις μας ταξίδευαν στις γέφυρες των πλοίων, στα Κέντρα Παρακολούθησης Μάχης, στα τακτικά δίκτυα ανταλλαγής πληροφοριών, στους ασυρμάτους, και σχεδόν ταυτιζόμασταν τους με τους γενναίους άνδρες του Π.Ν.. Σκεφτόμασταν τα πιθανά σενάρια εμπλοκής, και βάζαμε εαυτούς μας σε θέσεις εκτέλεσης γενναίων ενεργειών, αποφάσεων και επιλογών. Μάθαμε ότι υπήρχε σοβαρός κίνδυνος ενδεχόμενης τουρκικής εχθρικής ενέργειας τις επόμενες ώρες. Ο διοικητής της Σ.Ν.Δ. μας ενημέρωσε για την κατάσταση και προσπάθησε να μας ανυψώσει το ηθικό. Αντιλήφθηκε και ευαρεστήθηκε με το γενναίο φρόνημα των τότε Ναυτικών Δοκίμων. Ήμασταν ενθουσιασμένοι που ανήκαμε σε τόσο γενναίο και ένδοξο Ναυτικό με μοναδική ιστορία και παράδοση. Οι βάρδιες συνεχίζονταν με αυστηρή προσήλωση, και σε συχνά τακτικά διαστήματα μαθαίναμε τα νεώτερα από υπηρετούντες Αξιωματικούς που ανακλήθηκαν και παρέμεναν σε επιφυλακή μέχρι την άρση της εμπλοκής. Εκείνοι παρακολουθούσαν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τις κινήσεις του Στόλου και την εξελισσόμενη κατάσταση μέσω των τηλετύπων της απόρρητης απροειδοποίητης εκπομπής Κ-11 του Γ.Ε.Ν. Έτσι, μαθαίναμε με ακρίβεια και ταχύτητα την εξέλιξη των πολεμικών επιχειρήσεων, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή και της νύχτας. Η αγωνία για τα εξελισσόμενα ήταν αυτή που ανέβαζε τους παλμούς της καρδιάς, και μας κρατούσε σε υπερένταση.

Η πολιτική προωθήσεως του στόλου στα ανατολικά σύνορα, ήταν η ανάκτηση όλου του θαλασσίου ελέγχου, καθώς και του ελέγχου των στενών των Δαρδανελίων, του κόλπου της Σμύρνης και ταυτόχρονα επιτήρηση των τουρκικών πολεμικών πλοίων που εξέρχονταν από τα Στενά στο Αιγαίο. Επιπλέον, στοχοποίηση και ετοιμότητα βολής με δυνατότητα μεγάλης ισχύος πυρός, σε επιλεγμένη περιοχή κατά απαίτηση τακτικής διοίκησης. Ταυτόχρονα, τα Υ/Β ανέλαβαν τομείς περιπολιών με σκοπό τον εντοπισμό εχθρικών Υ/Β, και δυνατότητα καταστροφής των πλοίων επιφανείας του τουρκικού στόλου. Το Δόγμα του Π.Ν. ήταν ο αιφνιδιασμός, το τακτικό πλεονέκτημα των δυνάμεων του ελ. στόλου, η υποστήριξη της μεταφοράς των αποβατικών στρατευμάτων, η μεγάλη ισχύς πυρός όπου απαιτηθεί, και ταυτόχρονα, η απόκρυψη και η αλληλοκάλυψη των φίλιων δυνάμεων. Πολύ κρίσιμος ο ύψιστος ρόλος της ψυχολογίας, του υψηλού φρονήματος· κατά συνέπεια το πρώτο άμεσο πλήγμα, δηλαδή ή καταστροφή μέρους της τούρκικης αρμάδας πολεμικών πλοίων επέφερε σημαντική ψυχική τόνωση και ενθουσιασμό για τη συνέχεια και την αποτελεσματικότητα των επιχειρήσεων. Το γνωρίζαμε πάρα πολύ καλά και έπρεπε πρώτοι να επιφέρουμε πλήγμα στους αντιπάλους. Ήμασταν γνώστες της παλλαϊκής ναυτικής άμυνας των νήσων, η οποία σε συνδυασμό με τον πατριωτισμό, τον ηρωισμό και την εφευρετικότητα του Έλληνα νησιώτη, δημιουργούσαν σε όλους την έντονη πεποίθηση ότι θα κυριαρχήσουμε στις εξελίξεις στο Αιγαίο. Εάν δεν υπήρχε η αγάπη προς την Πατρίδα από τους αφανής ήρωες νησιώτες, δεν θα υπήρχε παλλαϊκή άμυνα.
Αργά το βράδυ της 27 Μαρτίου «αγκιστρώθηκαν» τα ταχέα σκάφη στις θέσεις αποκρύψεως και αιφνιδιασμού. Όλος ο υπόλοιπος Στόλος έπλεε με βέλτιστη ταχύτητα, για ανάληψη θαλασσίου ελέγχου ανά περιοχές. Πληροφορούμασταν ότι δεν υπήρχε τουρκική δραστηριότητα αν και οι υποκλοπές μιλούσαν για έντονη μελλοντική παρουσία του τουρκικού στόλου στο Β. Αιγαίο. Αναμενόταν η έξοδος του «SISMIC» από τα Δαρδανέλια συνοδευόμενο από πλοία συνοδείας. Ενημερωθήκαμε, όταν εξήλθε την επόμενη μέρα, στις 28 τις πρώτες πρωινές ώρες, συνοδευόμενο από δύο πολεμικά και έπλευσε εγγύς των ακτών της Ν. Ιμβρου όπου και παρέμεινε εντός χωρικών Τουρκικών υδάτων. Οι κινήσεις του και οι αντιδράσεις των τουρκικών πλοίων, προσεκτικές έως φοβισμένες, αποτυπώνονταν στους τακτικούς χάρτες των ελληνικών πλοίων, αλλά και στους δικούς μας χάρτες στα θρανία της Σχολής. Χαρακτηριστική η φρονιμότητα των κινήσεων. Προφανέστατα, διαπίστωσαν από τις υποκλοπές τους, την ταχύτατη ανάπτυξη των δυνάμεων μας, την αποφασιστικότητα, την ετοιμότητα, το τακτικό πλεονέκτημα για την οποιαδήποτε εξέλιξη πιθανών εχθροπραξιών. Φάνηκε για άλλη μια φορά η θρασυδειλία τους. Όλα τα πλοία του ελληνικού στόλου είχαν λάβει τις διαταχθείσες επιχειρησιακές θέσεις με άμεση ετοιμότητα, εν αναμονή των εξελίξεων και αντιδράσεων. Την επόμενη ημέρα επιδεινώθηκαν οι καιρικές συνθήκες στο Αιγαίο. Τα τακτικά σήματα μιλούσαν και για κατά τόπους περί τα εννέα με δέκα (Β) Beaufort. Ο ελληνικός στόλος πιστός στην παράδοση που τον θέλει θαλασσόλυκο και να αψηφά τον κίνδυνο, παρέμενε στις θέσεις περιπολιών και επιτήρησης και δεν «κρύφτηκε» σε όρμους και λιμένες για την αποφυγή της ταλαιπωρίας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν συμμετείχαμε σε ασκήσεις του στόλου, ποτέ δεν προφασιζόμασταν ακραίες δυσμενείς καιρικές συνθήκες για αναβολή Άσκησης ή απόπλου. Σε τέτοιες ακραίες καιρικές συνθήκες κατά την Άσκηση Αστραπή 2Β το 1990 έχασε το Α/Τ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ --εκτελώντας Α/Υ δράση,-- το Ε/Π από το κατάστρωμά του, το οποίο ήταν στερεωμένο και ασφαλισμένο. Οι δυσμενέστατες θυελλώδης καιρικές συνθήκες στο κεντρικό Αιγαίο, άνεμοι περί τα (11) ένδεκα (Β) Beaufort, δεν περιόρισαν τις ναυτικές επιχειρήσεις. Παρατηρημένο, πάντως, ότι οι τούρκικες πολεμικές μονάδες δεν ρισκάρουν να εκτελούν ασκήσεις στο Αιγαίο πάνω από (8) οκτώ (Β) Beaufort. Διακόπτουν και κρύβονται στα Δαρδανέλια ή σε όρμους στα τούρκικα παράλια. Το SISMIC με την συνοδεία του υπό την δίνη των θυελλωδών ανέμων, εγκαταλείπει τις εργασίες έρευνας και επαναπλέει στα Δαρδανέλια. Καμιά τούρκικη πολεμική μονάδα δεν τόλμησε να εξέλθει από τα Δαρδανέλια στο Αιγαίο, παρά το γεγονός ότι οι υποκλοπές ανέφεραν εξάπλωση του τούρκικου στόλου στο Αιγαίο. Οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες επικρατούσαν για δύο εικοσιτετράωρα, χωρίς να παρουσιαστεί η παραμικρή τούρκικη επιθετική ναυτική δραστηριότητα. Έτσι, την 31η Μαρτίου, τις απογευματινές ώρες, αποκλιμακώνεται η εμπλοκή και διατάσσεται η αρχή για την τμηματική επιστροφή και τον επανάπλου των πολεμικών μονάδων στο Ν.Σ. . Ήταν το τέλος της κρίσης του ᾽87.

Η Ελληνοτουρκική κρίση του Μαρτίου του ᾽87, πέρασε στην ιστορία και μαζί της επέφερε πληθώρα συμπερασμάτων, προς διερεύνηση και ανάλυση. Ανάλυση σε θέματα τακτικής, επικοινωνιών, αποφυγής λαθών, αναγνώρισης φίλιων δυνάμεων, αποφυγής αμοιβαίων παρεμβολών μεταξύ φίλιων δυνάμεων. Επίλογος αυτής υπήρξε και το συμπέρασμα για το έντονο υψηλό φρόνημα ψυχής που κατέθεσαν και επέδειξαν οι άνδρες των ενόπλων δυνάμεων. Χρήζει ιδιαίτερης αναφοράς, η ευαρέσκεια και οι έπαινοι στα σήματα και στις συσκέψεις/αναλύσεις των Αρχηγών Επιτελείων, Διοικητών και Κυβερνητών για την άψογη ανταπόκριση των ανδρών του Π.Ν. για την δύναμη της ψυχής, για την υπερπροσπάθεια, τον Πατριωτισμό και τον Ζήλο που επέδειξαν όλοι οι Άνδρες σε όλα τα πόστα, Επιτελεία, Πολεμικά Πλοία κ.α. Επιτεύχθηκε μία μεγάλη Ν Ι Κ Η στα Σ Η Μ Ε Ι Α και στην Ο Υ Σ Ι Α έναντι των «γειτόνων μας» διότι ο Ελληνικός Στόλος ενήργησε αστραπιαία, αποφασιστικά, ακέραια, συντονισμένα, δυναμικά, σε πλήρη ετοιμότητα και ενότητα για οτιδήποτε απαιτούσαν οι εξελίξεις· κέρδισε τον αιφνιδιασμό, το τακτικό πλεονέκτημα, την υπερηφάνεια του Έλληνα Ναύτη που μεγαλούργησε και απέδειξε το γενναίο φρόνημά του. Απέδειξε ότι δίκαια «κρατά» την πολύτιμη παρακαταθήκη που κληρονόμησε από τους ηρωικούς απογόνους μας. Διδαχή αποτέλεσε, προς τους απέναντι και πρός όλο τον κόσμο, ότι δεν αστειευόμαστε με τα Ιδανικά μας, με τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματά μας. Διδαχή αποτέλεσε, ότι είμαστε έτοιμοι για όλα και ότι δυνάμεθα να θυσιαστούμε, όπως ακριβώς ο μέγας Κολοκοτρώνης, ο Παπαφλέσσας, ο Αθανάσιος Διάκος, ο Κουντουριώτης, ο Μιαούλης, η Μπουμπουλίνα και πολλοί άλλοι γνωστοί, αλλά και αφανείς ήρωές μας. Το ελληνικό πολεμικό ναυτικό προάσπισε την εθνική αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια, προάσπισε και επαύξησε την εθνική ακεραιότητα, την εθνική συνείδηση και «βροντοφώναξε» σε όλους τους Έλληνες όλου του κόσμου, ότι υπάρχει ακόμη η «ευλογημένη πύρωση της καρδιάς» που μεγαλύνει και λαμπρύνει την Ελλάδα παγκόσμια, για την λεβεντιά της και την χάρη της. Αναπτερώθηκε και ωρίμασε η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας του Έλληνα στρατεύσιμου άνδρα του Π.Ν, διαλύθηκε το ασθενικό φρόνημα των κάποιων ολίγων ανδρών και αναγεννήθηκε η γενναιότητα, η αποφασιστικότητα και η λεβεντιά. Αλλά και οι γενναίοι άνδρες σε τρεις ημέρες γίνανε ασύγκριτα γενναιότεροι, ασύγκριτα δυνατότεροι στην ψυχή, ασύγκριτα πιστότεροι στα Ιερά και Άγια ιδανικά Ορθοδόξου πίστεως και πατρίδος, που παραλάβαμε και που καλούμαστε να διατηρήσουμε, με οποιοδήποτε κόστος. Αυτή η ύψιστη κληρονομιά και παράδοση, μας κελεύει να διατηρήσουμε, να μεταλαμπαδεύσουμε και να επαυξήσουμε την «ευλογημένη φλόγα της καρδιάς», που σιγοκαίει μέσα μας και που ανδρειεύει το φρόνημά μας.

Στον επίλογο αυτής της κατάθεσης των γεγονότων μετά το πέρασμα των είκοσι ετών, διαπιστώνουμε ξεκάθαρα από την πολιτική των μετέπειτα κυβερνήσεων -καθώς παρατηρήθηκε σταδιακή μείωση της θητείας-, πως δεν επενδύσαμε στο φρόνημα των Ελλήνων ανδρών των ενόπλων δυνάμεων. Χάσαμε/ουμε αυτό το ισχυρό πλεονέκτημα που είχαμε έναντι των «γειτόνων μας» δηλαδή την ποιοτική υπεροχή, το απόθεμα ψυχής, το μεγαλείο της καρδιάς, του νεοέλληνα στρατεύσιμου. Εισάγουν τον επαγγελματισμό και αποτελειώνουν την παλλαϊκή άμυνα, καταργώντας την εκπαίδευση, την ευγενή άμιλλα, την εθνική ενότητα, τον εθνικό ενθουσιασμό του νεοέλληνα πολίτη. Σε συντριπτική πλειοψηφία όλοι οι παλαιότεροι Έλληνες που εκπαιδεύτηκαν στις ένοπλες δυνάμεις μιλούν με λεβεντιά και καμάρι για τις εμπειρίες, για την αγάπη και την ενότητα που τους δίδαξε η μητέρα Ελλάδα, μέσα από την θητεία τους. Μοναδικές εμπειρίες άσκησης σώματος και νου, πειθαρχίας, ωρίμανσης προσωπικότητας, αναγέννησης πατριωτικού εθνικού φρονήματος, κατάκτησης τόλμης, λεβεντιάς και αποφασιστικότητας, στοιχεία και αρετές που κοσμούν όλα τα χρόνια της ιστορίας τον Έλληνα και συνάμα εφόδια ισχυρά και ανεξίτηλα που συντροφεύουν και βοηθούν σε όλες τις δυσκολίες της οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής. Τούτη η εκπαίδευση αποτελεί την ελπίδα του έθνους για την παντοτινή και παλλαϊκή διασφάλιση της κυριαρχίας των συνόρων μας. Οι ένοπλες δυνάμεις με μικρό κόστος πετύχαιναν την εκπαίδευση και την επαύξηση του ελληνικού εθνικού φρονήματος όλων των Ελλήνων ανδρών. Σήμερα, με τον επαγγελματισμό της πενταετούς θητείας, αφενός αυξάνεται κατακόρυφα ο προϋπολογισμός των ενόπλων δυνάμεων και αφετέρου παρακμάζει το ελληνικό κάλλος του αθάνατου, υψηλού ψυχικού ηθικού των Ελλήνων που έμεινε στην ιστορία με τη μνεία του άξιου έμψυχου υλικού των ενόπλων δυνάμεων:

«Οι μεγαλοσύνη των Εθνών δε μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα»
Κωστής Παλαμάς

Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑ ΩΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΕΡΟΜΕΤΑΦΟΡΕΑΣ

Κυριο Αρθρο
Καθηγητης Ανδρεας Αθηναιος

http://www.youtube.com/watch?v=Fh4Jmn1aWj0

Βιβλιογραφια:

(1) Δρ. Ανδρεα Αθηναιου , Το Κρατος ειναι η κυριοτερη πηγη δυσφημισης της εταιρειας! "Αυτοκτονουν" την Ολυμπιακη, Αρθρο, Εφημ. "Χωρα" Κυρικαη 10 Δεκεμβριου 200 σ. 52
(2) Δρ. Ανδρεα Αθηναιου, Η "τραβεστι" δηθεν ελευθερη αεροπορικη αγορα, "Ο Πληρωμενος δολοφονος της Ο.Α. , Αρθρο, Εφημ. 'Χωρα" Κυριακη 14 Ιανουαριου 2001

συνεχιζεται.....................