Γραφει Ο Καθηγητης Ανδρεας Αθηναιος
Η.Π.Α.
Εισαγωγη: Στο Βιντεο θα παρακολουθησετε κατι πρωτοτυπο. Την εφευρετικοτητα ενος Ελληνα, Ελληνα Δημιουργου, ανησυχου πνευματος, που θελει και μπορει να προσφερει στο Ελληνικο γιγνεσθαι.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
Η.Π.Α.
Εισαγωγη: Στο Βιντεο θα παρακολουθησετε κατι πρωτοτυπο. Την εφευρετικοτητα ενος Ελληνα, Ελληνα Δημιουργου, ανησυχου πνευματος, που θελει και μπορει να προσφερει στο Ελληνικο γιγνεσθαι.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ
Η μεθοδος αυτη που εχει τεθει στην βασανο του Υπουργειου Πολιτισμου, εχει απο τις 16 Σεπτεμβριου του 2003 (τρια) την αποδοχη της Διευθυνσης συντηρησης αρχαιων και νεοτερων μνημειων για συγκεκριμενες χρησεις, ως απολυτα ασφαλης και αποτελεσματικη.
(Το Σχετικο εγγραφο του Υπουργειου Πολιτισμου με ΑΠ κλπ.) ειναι στα χερια μας).Γιατι αυτη η ακρως αποτελεσματικη μεθοδος δεν εφαρμοζεται? Γιατι οποιος αρμοδιος παιρνει την προταση ,χανει το φακελο? Γιατι καθε αλλος ευνουχισμενος του προτεινει να "πουληθει"?
Ο ενεργος και χρησιμος αυτος Ελληνας, ιδρυσε και το ΙΔΡΥΜΑ ΛΟΥΣΙΟΣ, τους φακελους των προτασεων τους ετοιμασα εγω ο ιδιος που εχω ετοιμασει προτασεις των μεγαλυτερων Αμερικανικων πανεπιστημιων και εχουν εγκριθει. Τι εγινε μεχρι τωρα?Σημειωτεον οτι το εργο μπορει να γινει με ΜΗΔΕΝ Δημοισονομικο αποτελεσμα, αφου σαν ιδρυμα ο Λουσιος θα μπορουσε να λαβει χορηγιες, ενω η υλοποιηση ειναι ιδιαιτερα χαμηλου κοστους. θα μου πειτε εδω κλεισανε την ΧΡΩΠΕΙ του Σοφιανοπουλου για να μην υπαρχει φτηνο φαρμακο.....
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ :
Η Ελλαδα εχει «μεγαλωσει» τεχνητα και σκοπιμα με ένα «εμφυτευμα» νοοτροπιας. «Ειμαστε μικροι, αδυναμοι και τιποτα δεν μπορουμε να κανουμε αυτοφωτα και αυτοδυναμα. Πρεπει παντα να παμε σε καποιον άλλο, να λειτουργησουμε ως «Υποτελες υποκειμενο», ειτε ΔΗΘΕΝ για να μας βοηθησει να σωθουμε ως κρατος, ειτε ως προσωπα.
Όταν ενεργοποιησαμε ένα Ιδρυμα, πολλοι ηταν εκεινοι που ηρθαν να μας προτεινουν ότι πρεπει να απευθυνθουμε στα 5 γνωστα ονοματα που ο (τοτε) πρωθυπουργος Κωστας Καραμανλης ειχε αποκαλεσει ως «Νταβατζηδες» για να ζητησουμε (ζητιανεψουμε) χρηματα. Από κανενος το μυαλό δεν παιρναγε ότι μπορουν καποιοι ανθρωποι πατωντας στις δικες τους δυναμεις να κανουν κατι καινουργιο. Να γεννησουν και να δημιουργησουν εξω από την συνηθη ατμοσφαιρα της ζητιανιάς, της υποτελούς σχεσης, και της εξάρτησης.
Οι φοιτητες μου εδώ στην Αμερικη, αυτά τα νεανικα ματακια που με εκαναν στην αρχη της σταδιοδρομιας μου να ξυπναω το πρωι με την λαχταρα να τα δω στο αμφιθεταρο (let me be the one you run to, let me be the one you come to) μεγαλωνουν με την αυτοπεποιθηση ότι από το γκαραζ του σπιτιου τους μπορουν να γινουν ενας ακομα Μπηλ Γκειτζ, να κανουν κατι άλλο από την Microsoft όπως αυτή εγινε κατι άλλο από την Univax. Με την νοοτροπια αυτή γινονται επιχειρηματιες , δημιουργουν αναπτυξη και ειναι παραγωγικοι και χρησιμοι, αλλα ατυχως για αυτους σε μια χωρα που δεν εχει να τους προσφερει το μοναδικο που εχει η Ελλαδα : Πολιτισμο.
Αντιθετα τα Ελληνοπουλα μεγαλωνουν μεσα στην αγωνια και την ανασφαλεια που μοιραια τα οδηγει στο «μια θεση στο Δημοσιο και ολα αυτά που εχουμε πολλακις αναλυσει και περιπου εξαντλησει.
Τι γινεται όμως με τους Ελληνες του «αμερικανικου γκαραζ». Τι γινεται με τους Ελληνες που εχουν χτισει ένα Know How, ειτε αυτό είναι πρακτικο, ειτε είναι μια ολοκληρη Νεα Τεχνολογια ?
Το ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΑ Γελειο είναι ότι ο κάθε ασχετος με νοοτροπια δουλου θα τους πει να πανε στο ΤΕΙ Κολοπετινιτσας να συνεργασθουν με καποιον που αυτος ξερει.
Το εξοργιστικα δουλικο, είναι ότι ειναι (για καποιους) αυτονοητο ότι η Νεα Τεχνολογια θα πρεπει να πουληθει σε καποιο ηδη γνωστο Οικο. (Δηλαδη αυτά τα ανασφαλη οντα, (Good For nothing species) θα προτειναν στον Μπιλ Γκειτζ να πουλησει το ευρημα του στο Γκαραζ, στην Uinvax…. Κοιτάξετε νοοτροπια ηττοπάθειας και δουλειας.
Αλλα η νοοτροπια αυτή επεκτείνεται σαν κοινωνικός αυτοματισμός στην Ελλαδα και σε ανθρωπους που είναι οντως μορφωμενοι. Σε κάποια απλή πρόταση εφαρμογης (χωρις να υπαρχει λογος) η πρωτη τους αντιδραση είναι «να συνεγασθειτε με το Πανεπιστημιο ΧΧΧΧ», να συνεργασθείτε με την Τοπικη αυτοδιοικηση» και αλλα ευτραπελα.
Αυτό που με εκνευριζει είναι ότι στην Ελλαδα, το περιπου αυτονοητο της επιβεβλημένης νοοτροπιας Εξαρτησης είναι να μην πιστευει κανεις στο αυτοτελες και στο αυτοφωτο. Παντα η σκεψη είναι να σου συστησουν καποιον άλλο, να σου κανουν κολλεγια, η αλλαξο-κολεγια με καποιον αλλο.
Η αυτονοητη υποβεβλημενη - επιβελημενη Κουλτουρα της Εξαρτησης, ειτε από σκοπιμοτητα, ειτε από τον ευνοιχισμο της πιστης ότι κανεις μπορει να κανει κατι μονος του, χωρις δεκανικια και κυριως χωρις να το υποθηκευσει σε αλλους.
Κάθε Δημιουργος –δεν λεμε εργολαβος- αγαπα το δημιουργημα του, και ειναι αδυνατο να το μοιραστει με αλλους οι οποιοι δεν το εχουν γεννησει, δεν το αγαπουν και κυριως θα το λεηλατησουν η θα το εκμεταλευθουν.
Αν ο Μπιλ Γειτζ ειχε πουλησει στην UNIVAX ( η ειχε παει με το φακελο του από το Γκαραζ στην αίθουσα αναμονης του Προεδρου της ως επαίτης) το πιθανότερο θα ηταν το δημιουργημα του να θαβότανε και σημερα να είχαμε μια εντελως άλλη ψηφιακη τεχνολογια.
Δεν μπορεις να ζητάς από ένα δημιουργο να «Συμμειχθεί» με αλλους. Θα σου πει όχι, γιατι ειναι σαν να του ζητας να σου χαρισει το παιδι που εσυ γεννησες και μεγαλωσες. Η προτασεις αυτές ειναι ισοδύναμες με την προταση να αποδεχθεις την συνυπαρξη στο κρεββατι με τον ερωτα σου και αλλων που θα ειθελαν απλα να παιξουν η να σου κλεισουν το σπιτι….
Στην Ελλαδα μπερδεουμε (ως εκ της επιβληθησης νοοτροπιας της εξαρτησης) την εννοια της Συνεργασιας, με την εντελως διαφορετικη εννοια της Σύμμειξης, της ενταξης του δημιουργου ως υποτελους φορεα σε άλλους φορεις που θα τον καταξουν συμφωνα με τις δικες τους προτεραιότητες, η της ρευστοποίησης του δημιουργήματος. Η συνεργασια είναι μια αμφοτεροβαρής σχεση (Win Win situation) που κανει καλο. Όταν όμως προτεινεται στο δημιουργο να παει να χτυπησει πορτες και να θεσει το εναυτο του εις υποτελεια, τοτε η προταση ειναι αποκρουστικη και η απαντηση είναι όχι.
Με εκνευριζει ιδιαιτερα (it pisses me off) που κάθε νεα προταση δημιουργιας η και ακομα δημιουργια που εχει ηδη αποτελεσματα, αντιμετοπιζεται με το αυτονοητο του… να πας σε καποιον άλλο. Δεν μπορω να αντιληφθω την σκοπιιμοτηατ της σύμμειξης, όταν υπαρχει η δυνατότητα της αυτοτελους υλοποιησης η της αμφοτεροβαρους συνεργασιας.
Μπορω βαβαια να καταλαβω, ότι σε μια χωρα, η 5η φαλλαγα αναλαμβανει να κανει τους ανθρώπους να μην πιστεουν στο ευατο τους, και να θεωρουν οι ιδιοι αυτοητο ότι θα υπαρξουν μονο εν τη μεγαθυμια καποιων αλλων.
Είναι η σε Μικροοικονομικο Επιπεδο τραγικη ψευδης παρουσιαση γεγονοτων, με τον ιδιο τροπο που παρουσιαζονται τα Μακροοικονομικα Μεγεθη για την Ελλαδα αυτή την εποχη, με προγραμματα Σωτηριας και αλλα προπαγανδιστικα της απατης.
Η Μονη ΣΩΤΗΡΙΑ που παραδεχσομαι ειναι …. η Σωτηρια Μπελου.
Ελληνες ειμαστε ικανοι . Δεν χρειαζόμαστε υποτέλειες και δουλείες,
Κάτω η Δουλεία. Κατω η υποτέλεια.
Καθηγητης Ανδρεας Αθηναιος
Η.Π.Α.
ΥΓ και η απλη συνεργασια ακομα και των απαταιωνων θελει να τεριαζουν τα χνωτα..... εγω πχ. δεν θα τους τεριαζα.....
Σοβαροττα ομως μπορει να τεκμηριωθει οτι ιδιως σε πρωτοποριακες εφαρμογες δεν μπορει να υπαρξει συνεργασια. Εκτος εαν βρεθουν δυο ερωτευμενοι με το ιδιο οραμα, αλλα τοτε μιλαμε για γαμο, οχι για τυχαιες σχεσεις οπως οι συνιστωμενες σιμμειξεις.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΣ - ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ. Σε περιοχη της Ελλαδας προσεληφθη απο φορεα ατομο για εκτελεση πολιτιστικου εργου. Το ατοο αυτο αρνηθηκε με χυδαια συμεριφορα να εκτελεσει τις οδηγιες του φορεα, ενω ο συνεργαζομενος Δημος εκυριξε σιγη ασυρματου. Ο φορεσας ηταν ερωτευενος με τον τοπο κασι ηθελε εργο, οι "σενεργοι" ειθελαν να κανμουν την δικη τους δουλεια σαν να μην υπηρχε ο φορεας παρα μονο για να πληρωνει. Αυτα για τις παραινεσεις φιλων να συνεργασιυμε με αλολυς. Γαιτι αφου αυτοι δεν εχουν ιδεα απο το οραμα και δεν δεινουν δυαρα για το αποτελεσμα?
ΑΚΟΛoΥΘΕΙ ΔΙΟΡΘΩΤΗΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ.
Ενας αλλος φιλο;ς μου ΑΥΤΟΣ ΟΝΤΩΣ ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ανελαβε να κανιε κατι απλο στο νησι του πουκαι οι δυο αγαπαμε. Ηταν κατι απλο , να βελει κατι στην πριζα. Πηρε το σκευος στις γιορτες των Χριστουγεννων, το πηγε στο νησι, αλλα αποφασισε να μην τιο βακλει στην πριζα. Τωρα μου λεει οτι θα το βαλει για το Πασχα. Αδερφια γινεται ετσι δουλεια? ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ, ΟΧΙ.
Όταν ενεργοποιησαμε ένα Ιδρυμα, πολλοι ηταν εκεινοι που ηρθαν να μας προτεινουν ότι πρεπει να απευθυνθουμε στα 5 γνωστα ονοματα που ο (τοτε) πρωθυπουργος Κωστας Καραμανλης ειχε αποκαλεσει ως «Νταβατζηδες» για να ζητησουμε (ζητιανεψουμε) χρηματα. Από κανενος το μυαλό δεν παιρναγε ότι μπορουν καποιοι ανθρωποι πατωντας στις δικες τους δυναμεις να κανουν κατι καινουργιο. Να γεννησουν και να δημιουργησουν εξω από την συνηθη ατμοσφαιρα της ζητιανιάς, της υποτελούς σχεσης, και της εξάρτησης.
Οι φοιτητες μου εδώ στην Αμερικη, αυτά τα νεανικα ματακια που με εκαναν στην αρχη της σταδιοδρομιας μου να ξυπναω το πρωι με την λαχταρα να τα δω στο αμφιθεταρο (let me be the one you run to, let me be the one you come to) μεγαλωνουν με την αυτοπεποιθηση ότι από το γκαραζ του σπιτιου τους μπορουν να γινουν ενας ακομα Μπηλ Γκειτζ, να κανουν κατι άλλο από την Microsoft όπως αυτή εγινε κατι άλλο από την Univax. Με την νοοτροπια αυτή γινονται επιχειρηματιες , δημιουργουν αναπτυξη και ειναι παραγωγικοι και χρησιμοι, αλλα ατυχως για αυτους σε μια χωρα που δεν εχει να τους προσφερει το μοναδικο που εχει η Ελλαδα : Πολιτισμο.
Αντιθετα τα Ελληνοπουλα μεγαλωνουν μεσα στην αγωνια και την ανασφαλεια που μοιραια τα οδηγει στο «μια θεση στο Δημοσιο και ολα αυτά που εχουμε πολλακις αναλυσει και περιπου εξαντλησει.
Τι γινεται όμως με τους Ελληνες του «αμερικανικου γκαραζ». Τι γινεται με τους Ελληνες που εχουν χτισει ένα Know How, ειτε αυτό είναι πρακτικο, ειτε είναι μια ολοκληρη Νεα Τεχνολογια ?
Το ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΑ Γελειο είναι ότι ο κάθε ασχετος με νοοτροπια δουλου θα τους πει να πανε στο ΤΕΙ Κολοπετινιτσας να συνεργασθουν με καποιον που αυτος ξερει.
Το εξοργιστικα δουλικο, είναι ότι ειναι (για καποιους) αυτονοητο ότι η Νεα Τεχνολογια θα πρεπει να πουληθει σε καποιο ηδη γνωστο Οικο. (Δηλαδη αυτά τα ανασφαλη οντα, (Good For nothing species) θα προτειναν στον Μπιλ Γκειτζ να πουλησει το ευρημα του στο Γκαραζ, στην Uinvax…. Κοιτάξετε νοοτροπια ηττοπάθειας και δουλειας.
Αλλα η νοοτροπια αυτή επεκτείνεται σαν κοινωνικός αυτοματισμός στην Ελλαδα και σε ανθρωπους που είναι οντως μορφωμενοι. Σε κάποια απλή πρόταση εφαρμογης (χωρις να υπαρχει λογος) η πρωτη τους αντιδραση είναι «να συνεγασθειτε με το Πανεπιστημιο ΧΧΧΧ», να συνεργασθείτε με την Τοπικη αυτοδιοικηση» και αλλα ευτραπελα.
Αυτό που με εκνευριζει είναι ότι στην Ελλαδα, το περιπου αυτονοητο της επιβεβλημένης νοοτροπιας Εξαρτησης είναι να μην πιστευει κανεις στο αυτοτελες και στο αυτοφωτο. Παντα η σκεψη είναι να σου συστησουν καποιον άλλο, να σου κανουν κολλεγια, η αλλαξο-κολεγια με καποιον αλλο.
Η αυτονοητη υποβεβλημενη - επιβελημενη Κουλτουρα της Εξαρτησης, ειτε από σκοπιμοτητα, ειτε από τον ευνοιχισμο της πιστης ότι κανεις μπορει να κανει κατι μονος του, χωρις δεκανικια και κυριως χωρις να το υποθηκευσει σε αλλους.
Κάθε Δημιουργος –δεν λεμε εργολαβος- αγαπα το δημιουργημα του, και ειναι αδυνατο να το μοιραστει με αλλους οι οποιοι δεν το εχουν γεννησει, δεν το αγαπουν και κυριως θα το λεηλατησουν η θα το εκμεταλευθουν.
Αν ο Μπιλ Γειτζ ειχε πουλησει στην UNIVAX ( η ειχε παει με το φακελο του από το Γκαραζ στην αίθουσα αναμονης του Προεδρου της ως επαίτης) το πιθανότερο θα ηταν το δημιουργημα του να θαβότανε και σημερα να είχαμε μια εντελως άλλη ψηφιακη τεχνολογια.
Δεν μπορεις να ζητάς από ένα δημιουργο να «Συμμειχθεί» με αλλους. Θα σου πει όχι, γιατι ειναι σαν να του ζητας να σου χαρισει το παιδι που εσυ γεννησες και μεγαλωσες. Η προτασεις αυτές ειναι ισοδύναμες με την προταση να αποδεχθεις την συνυπαρξη στο κρεββατι με τον ερωτα σου και αλλων που θα ειθελαν απλα να παιξουν η να σου κλεισουν το σπιτι….
Στην Ελλαδα μπερδεουμε (ως εκ της επιβληθησης νοοτροπιας της εξαρτησης) την εννοια της Συνεργασιας, με την εντελως διαφορετικη εννοια της Σύμμειξης, της ενταξης του δημιουργου ως υποτελους φορεα σε άλλους φορεις που θα τον καταξουν συμφωνα με τις δικες τους προτεραιότητες, η της ρευστοποίησης του δημιουργήματος. Η συνεργασια είναι μια αμφοτεροβαρής σχεση (Win Win situation) που κανει καλο. Όταν όμως προτεινεται στο δημιουργο να παει να χτυπησει πορτες και να θεσει το εναυτο του εις υποτελεια, τοτε η προταση ειναι αποκρουστικη και η απαντηση είναι όχι.
Με εκνευριζει ιδιαιτερα (it pisses me off) που κάθε νεα προταση δημιουργιας η και ακομα δημιουργια που εχει ηδη αποτελεσματα, αντιμετοπιζεται με το αυτονοητο του… να πας σε καποιον άλλο. Δεν μπορω να αντιληφθω την σκοπιιμοτηατ της σύμμειξης, όταν υπαρχει η δυνατότητα της αυτοτελους υλοποιησης η της αμφοτεροβαρους συνεργασιας.
Μπορω βαβαια να καταλαβω, ότι σε μια χωρα, η 5η φαλλαγα αναλαμβανει να κανει τους ανθρώπους να μην πιστεουν στο ευατο τους, και να θεωρουν οι ιδιοι αυτοητο ότι θα υπαρξουν μονο εν τη μεγαθυμια καποιων αλλων.
Είναι η σε Μικροοικονομικο Επιπεδο τραγικη ψευδης παρουσιαση γεγονοτων, με τον ιδιο τροπο που παρουσιαζονται τα Μακροοικονομικα Μεγεθη για την Ελλαδα αυτή την εποχη, με προγραμματα Σωτηριας και αλλα προπαγανδιστικα της απατης.
Η Μονη ΣΩΤΗΡΙΑ που παραδεχσομαι ειναι …. η Σωτηρια Μπελου.
Ελληνες ειμαστε ικανοι . Δεν χρειαζόμαστε υποτέλειες και δουλείες,
Κάτω η Δουλεία. Κατω η υποτέλεια.
Καθηγητης Ανδρεας Αθηναιος
Η.Π.Α.
ΥΓ και η απλη συνεργασια ακομα και των απαταιωνων θελει να τεριαζουν τα χνωτα..... εγω πχ. δεν θα τους τεριαζα.....
Σοβαροττα ομως μπορει να τεκμηριωθει οτι ιδιως σε πρωτοποριακες εφαρμογες δεν μπορει να υπαρξει συνεργασια. Εκτος εαν βρεθουν δυο ερωτευμενοι με το ιδιο οραμα, αλλα τοτε μιλαμε για γαμο, οχι για τυχαιες σχεσεις οπως οι συνιστωμενες σιμμειξεις.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΣ - ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑΣ. Σε περιοχη της Ελλαδας προσεληφθη απο φορεα ατομο για εκτελεση πολιτιστικου εργου. Το ατοο αυτο αρνηθηκε με χυδαια συμεριφορα να εκτελεσει τις οδηγιες του φορεα, ενω ο συνεργαζομενος Δημος εκυριξε σιγη ασυρματου. Ο φορεσας ηταν ερωτευενος με τον τοπο κασι ηθελε εργο, οι "σενεργοι" ειθελαν να κανμουν την δικη τους δουλεια σαν να μην υπηρχε ο φορεας παρα μονο για να πληρωνει. Αυτα για τις παραινεσεις φιλων να συνεργασιυμε με αλολυς. Γαιτι αφου αυτοι δεν εχουν ιδεα απο το οραμα και δεν δεινουν δυαρα για το αποτελεσμα?
ΑΚΟΛoΥΘΕΙ ΔΙΟΡΘΩΤΗΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ.
Ενας αλλος φιλο;ς μου ΑΥΤΟΣ ΟΝΤΩΣ ΚΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ανελαβε να κανιε κατι απλο στο νησι του πουκαι οι δυο αγαπαμε. Ηταν κατι απλο , να βελει κατι στην πριζα. Πηρε το σκευος στις γιορτες των Χριστουγεννων, το πηγε στο νησι, αλλα αποφασισε να μην τιο βακλει στην πριζα. Τωρα μου λεει οτι θα το βαλει για το Πασχα. Αδερφια γινεται ετσι δουλεια? ΟΤΑΝ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ, ΟΧΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου