Γραφει ο
Αντιναύαρχος ε.α. Β. Μαρτζούκος ΠΝ
Επίτιμος Διοικητής Σ.Ν.Δ.
Η Ευρώπη τρομοκρατημένη, αποσβολωμένη και σαστισμένη πενθεί
μέσα στο σπίτι της και μετρά τις σφαίρες του Αλλάχ που αφαιρούν ανθρώπινες ζωές
και Δυτικές αξίες. Τα αστικά της πολιτικά κόμματα, δηλώνουν, όπως πάντα,
συντετριμμένα και καταδικάζουν τις τελευταίες αποτρόπαιες τρομοκρατικές
ενέργειες στο Παρίσι. Στα τηλεοπτικά
κανάλια, οι ευαισθητοποιημένοι διανοούμενοι πασχίζουν να προσδιορίσουν εάν τα
αίτια των πράξεων αυτών οφείλονται περισσότερο στις στερήσεις και τους
κοινωνικούς αποκλεισμούς των μουσουλμάνων νέων της Ευρώπης ή στα ψυχολογικά
τραύματα που προκαλούν οι Δυτικές παρεμβάσεις στην Μ. Ανατολή και την Αφρική.
Οι σοσιαλιστές σπεύδουν μετ’ επιτάσεως να εξηγήσουν τις διαφορές μεταξύ Ισλάμ
και Τζιχάντ και να ανανεώσουν το όνειρο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας και της
παγκοσμιοποιήσεως, που ελάχιστοι κακοί «τζιχαντιστές» και «ισλαμοφοβικοί
ακροδεξιοί», πασχίζουν να αμαυρώσουν. Η επωδός όλων είναι ότι εάν οι άνεργοι μουσουλμάνοι
των αστικών προαστίων εργασθούν και συντονισθούν καλλίτερα τα κατασταλτικά
ευρωπαϊκά μέτρα το όλο θέμα αντιμετωπίζεται.
Ενοχικοί Ευρωπαίοι πολιτικοί και πολίτες, είναι έτοιμοι να υπερασπισθούν,
μέχρι θανάτου, τα δικαιώματα των «μετριοπαθών» μουσουλμάνων της Ευρώπης, οι
οποίοι άλλωστε δια των εκπροσώπων τους καταδικάζουν τα συμβάντα (οποίο ατράνταχτο
άλλοθι … αλήθεια). Οι Κυβερνήσεις, στην εσχάτη των περιπτώσεων και εάν τα
ποσοστά των ακροδεξιών ευρωπαϊκών κομμάτων αυξηθούν περαιτέρω ίσως λάβουν δειλά
όσα μέτρα είναι αναγκαία για την επανεκλογή τους. Εξ άλλου οι αγορές, με
μοναδικό τους κριτήριο την οικονομία δεν ενδιαφέρονται για την προέλευση και
τις πεποιθήσεις του εργατικού δυναμικού και ωθούν τις κυβερνήσεις να κρατούν
τις πόρτες της γηρασμένης Ευρώπης ανοικτές για την μαζική αναπλήρωση ενεργού
πληθυσμού από την Ασία και την Αφρική.
Μελαγχολεί κάποιος εάν αναλογισθεί την ιστορική πορεία της
μικρής αυτής Ηπείρου με την κομβική συμβολή στην πορεία της ανθρωπότητος.
Διαχρονική της βάση η κλασσική Ελλάδα του ορθού λόγου που γεννά γνώση,
επιστήμες, ελευθερία και πολιτισμό. Μία ευσεβής κλασσική Ελλάδα που ουδέποτε όμως
φοβήθηκε τους Θεούς της, ουδέποτε έθεσε «ουρανόσταλτους», άκαμπτους «θεϊκούς»
νόμους να ρυθμίζουν τα της Πολιτείας αλλά αντιθέτως οι ενσυνείδητοι πολίτες της,
υπήρξαν οι θεματοφύλακες της Δημοκρατίας και των νόμων της. Η κραταιά Ρώμη
κατακτά την Ελλάδα και συμπληρώνει από αυτήν το μεγάλο γλωσσικό και πολιτισμικό
της κενό, δημιουργώντας έτσι τον Ελληνορωμαϊκό πολιτισμό. Στο πολιτισμικό αυτό
οικοδόμημα προσετέθησαν και στοιχεία ηθικής του Χριστιανισμού. Ο Θεοκρατικός
Μεσαίωνας εν τούτοις και η ανατροπή των νόμων της Πολιτείας από αυθαίρετες
θεολογικές ερμηνείες αυτών που δηλώνουν εκπρόσωποι του Θεού στην Γη, ενισχύει
την απολυταρχία, τον σκοταδισμό, οδηγεί σε φανατισμό και μίσος, στον διωγμό
κάθε αμφισβητήσεως και σε εκατομμύρια νεκρών. Ο πολιτισμός και η επιστήμη χάνονται για αιώνες. Η εκ νέου ανακάλυψη της κλασσικής Ελλάδος
έδωσε νέο χρώμα, όραμα και ελπίδα στην Ευρώπη, η οποία μέσα από ποταμούς
αίματος και με αποκορύφωμα την Γαλλική επανάσταση, έφθασε στην σημερινή της
μορφή των Δημοκρατικών κοσμικών της κρατών. Με όλες τις ατέλειές τους τα σημερινά
Δυτικά κράτη, αποτελούν υπόδειγμα διακυβερνήσεως, πολιτισμού, προστασίας
θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βιοτικού επιπέδου για ολόκληρο τον
πλανήτη, καθώς και πόλο έλξεως ακόμη και γι όλους αυτούς που μισούν την «άθεη»,
«ορθολογική» και «διεφθαρμένη» Δύση.
Είναι αυτές οι μακραίωνες Δυτικές κατακτήσεις που
διακυβεύονται σήμερα. Το πρόβλημα είναι ότι ο αντίπαλος με διαρκή αθρόα εισβολή
ευρίσκεται στο σπίτι της Ευρώπης και την κατακτά εσωτερικά, βήμα - βήμα και
μέσα από άνισο αγώνα. Ο ορθός λόγος και το κοσμικό κράτος δημιουργούν Δημοκρατία,
λογική σκέψη, κράτος δικαίου, πολιτισμό, ευαισθησίες, αναστολές και δεσμεύσεις.
Στον αντίποδα, η τυφλή πίστη σε «θεϊκές αποκαλύψεις» που υπερισχύουν των
ανθρωπίνων κανόνων, καθώς και σε αίολες μεταφυσικές υποσχέσεις, μετατρέπουν
τους ανθρώπους σε φανατικά και αδίστακτα υποκείμενα, έτοιμα να αφανίσουν και να
αφανιστούν όταν ο «εκπρόσωπος του Θεού» τους υποδείξει τον εχθρό. Οι
αποτρόπαιες πράξεις και η τελική αυτοκτονία, τελούνται με χαρά και τιμή λόγω
της «αιώνιας και επουράνιας» ανταμοιβής που περιμένει τον πιστό «μάρτυρα». Είναι
δυσχερής ο εντοπισμός των αιτίων της ισλαμικής τρομοκρατίας, με δυτική λογική
προσέγγιση όταν ο δρων εμφορείται από μεταφυσικές ιδεοληψίες. Το Ισλάμ ως
θρησκεία δεν φοβίζει την ανεξίθρησκη Δύση αλλά ασφαλώς την τρομάζουν οι άρρηκτα
συνυφασμένες με αυτό πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές και πολιτισμικές προεκτάσεις που ευρίσκονται στον αντίποδα του
Δυτικού κεκτημένου.
Ακόμη και στα κράτη που επικρατεί απλώς το Ισλάμ και όχι ο
ισλαμικός νόμος, διαπιστώνεται ότι δεν υπάρχουν ελευθερίες Δυτικού τύπου και η
τύχη των εκεί μειονοτήτων είναι στην καλύτερη περίπτωση επισφαλής, γεγονός που
προκαλεί την φυγή τους. Στα κράτη αυτά οι λεγόμενοι «μετριοπαθείς» μουσουλμάνοι
πανηγυρίζουν στους δρόμους μετά από κάθε «θεάρεστη» πράξη των τζιχαντιστών κατά
της Δύσεως. Οι μουσουλμάνοι της Δύσεως
καταδικάζουν για προφανείς λόγους τις πράξεις αυτές, αλλά τηρούν επιδεικτικά
και με ευλάβεια κάθε πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική δέσμευση που τους
επιβάλλει η θρησκεία και τους καθιστά αναφομοίωτους και διακριτούς από την
υπόλοιπη Δυτική κοινωνία. Ονειρεύονται την ημέρα που θα καταστούν πληθυσμιακή πλειοψηφία,
ώστε με Δυτικές δημοκρατικές μεθόδους να ψηφίσουν την κατάργηση των ευρωπαϊκών
ελευθεριών και την επάνοδο σε νέο μεσαίωνα. Δεν έχει γίνει αντιληπτή μέχρι
στιγμής οιαδήποτε έμπρακτη ειλικρινής μεταμέλεια των «μετριοπαθών» μουσουλμάνων,
με την παράδοση στην αστυνομία κάποιων
ακραίων ισλαμιστών ή την προληπτική καταγγελία στις αρχές, ισλαμιστών που
προετοιμάζουν τρομοκρατικά κτυπήματα.
Οι ανωτέρω προβλέψεις με τις επερχόμενες ανυπολόγιστες επιπτώσεις
για τα σημερινά παιδιά της Ευρώπης, δεν αποτελούν κινδυνολογία αλλά απλά μαθηματικά
δεδομένα, στα οποία συνυπολογίζονται οι υφιστάμενοι μουσουλμανικοί πληθυσμοί
στην Ευρώπη, οι ρυθμοί και οι τάσεις των εισερχομένων ετησίως μουσουλμάνων
μεταναστών, ο ρυθμός γεννήσεων τόσο αυτών όσο και της Δυτικής κοινωνίας, η
αυξητική τάση του πληθυσμού στον πλανήτη, τα γεωγραφικά σημεία που αυτή
συμβαίνει και οι παράγοντες που επιδρούν στην μετανάστευση (π.χ. βιοτικό
επίπεδο, κλίμα, κυβερνητικές ή άλλες πιέσεις κ.λπ.).
Η Δύση οφείλει να κατανοήσει ότι δεν έχει ηθικό δικαίωμα να
επιβάλει, ως νέος σταυροφόρος, τις αξίες και τον πολιτισμό της σε ολόκληρο τον
πλανήτη. Πίσω από διεθνιστικές και φιλειρηνικές έννοιες όπως «παγκόσμια
διακυβέρνηση», «οικουμενική Δημοκρατία», «οικουμενική διάσταση της μοναδικής
θρησκείας», «πολίτες του κόσμου» κ.λπ., κρύβονται συνήθως τα πλέον δόλια σχέδια
καταπατήσεως της διαφορετικότητος και της βίαιης ισοπεδώσεως (φυσικής,
πολιτισμικής, θρησκευτικής) των λαών της υφηλίου. Παράλληλα εν τούτοις οι
επίδοξοι εσωτερικοί ανατροπείς της Δύσεως θα πρέπει να λάβουν ξεκάθαρο μήνυμα ότι
η τρομοκρατία δεν θα ανακόψει την θεμιτή προάσπιση των ζωτικών Δυτικών
συμφερόντων, όπου και όταν απαιτείται.
Τα αστικά ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα ας αντιληφθούν έστω και
τώρα την αναντιστοιχία της αντιλήψεως και των ενεργειών τους με την κοινή γνώμη
η οποία βιώνει, κινδυνεύει και ανέχεται καθημερινά μουσουλμανικούς κυρίως
πληθυσμούς της διπλανής πόρτας, με εντελώς διαφορετικό κώδικα επικοινωνίας,
δεοντολογίας και ηθικής. Όταν για τους μουσουλμάνους δικαιολογείται ο θάνατος
λόγω προσβολής του Προφήτου καθώς και ο λιθοβολισμός της μάνας, αδελφής ή
συζύγου για «λόγους τιμής», ο μόνος τρόπος για να αποφύγει στο μέλλον μία
ευρωπαία τον «δίκαιο» βιασμό της θα είναι η μπούργκα, αφού η Δυτική ενδυμασία
προκαλεί και χαρακτηρίζει τα «ελαφρά» ήθη της φέρουσας αυτήν. Εάν οι ευρωπαϊκές
ηγεσίες συνεχίσουν να διστάζουν τότε η δημοκρατική Ευρώπη θα κινδυνεύσει και
από την απολυταρχική ακροδεξιά η οποία θα κατακτήσει δημοκρατικά την εξουσία
βάζοντας σε νέες περιπέτειες την ταλαίπωρη Ήπειρο.
Το «μετέωρο» βήμα της Ευρώπης, πρέπει να σταθεροποιηθεί πριν
είναι αργά. Η Δημοκρατία προασπίζει ατομικές ελευθερίες αλλά όταν διακυβεύεται
η ύπαρξή της, χρειάζεται πρωτίστως αυτοπροστασία και θέσπιση απλών και
ξεκάθαρων κανόνων. Απαιτείται θέσπιση
ποσοτικών και ποιοτικών κριτηρίων εισερχομένων μεταναστών καθώς και αναλογική
κατανομή τους. Η Ευρώπη οφείλει να διατηρήσει μέχρι κεραίας ολόκληρο το
πολιτισμικό της οικοδόμημα στο εσωτερικό, δίχως
αποκλίσεις και αστερίσκους για κάθε διαβιούντα στην επικράτειά της. Ο μακροχρόνιος
μετανάστης εντός της Ευρώπης δεν θα πρέπει να δημιουργεί πολιτισμικούς θύλακες
αλλά αντιθέτως να ενσωματώνεται πλήρως και έμπρακτα στον πολιτικό και κοινωνικό
Δυτικό τρόπο ζωής, καθώς και στον ευρωπαϊκό πολιτισμό. Η θρησκευτική λατρεία
αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα στον βαθμό που δεν θίγει τα προαναφερθέντα. Τυχόν
δυσπροσαρμογή των μεταναστών εντός της χώρας που τους φιλοξενεί και αυτοί
επέλεξαν, θα πρέπει να επιφέρει την άμεση και οριστική απέλασή τους, βάσει
σειράς κριτηρίων.
Κάθε ευρωπαίος πολίτης έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα όταν
διακυβεύονται υπαρξιακά του συμφέροντα.
