Ελλάδα μου, έχω βιώσει πολλούς ανασφαλείς ανθρώπους που
πριονίζουν το κλαρί πάνω στο οποίο κάθονται για να ικανοποιησουν "τρίτους".
Έχω δει πολλούς ανασφαλείς να ξεπουλάνε ότι έχουν και δεν έχουν, γιατί δεν πιστεύουν στον εαυτό τους και στην αξία τους, και "δίνουν" ότι έχουν και δεν_έχουν_για_ να_εκλιπαρήσουν_εξαγοράσουν λίγη εύνοια και αποδοχή, τρίτων που τελικά αφού τους λεηλατήσουν τους πετάνε στην άκρη.
Έχω βιώσει αξιόλογους και έντιμους Ανθρώπους να καταστρέφουν την ζωή τους επειδή δεν έμαθαν από τον Διάλογο του Πλάτωνα με τον Κρίτωνα, ότι η γνώμη των επαϊόντων μετράει και όχι η γνώμη-των πολλών.
Και_σαν αποτέλεσμα αυτής της άγνοιας, κατέστρεψαν την ζωή τους, δεν "άστραψε πότε φως για να γνωρίσει ο νιος τον εαυτό του" όπως λέει ο ποιητής, και έζησαν μια ζωή καταδικασμενη από την εξάρτηση της ανάγκης για αποδοχή και ένταξη σε κάτι "τρίτο".
Είναι_αυτοί_που_τρομοκρατουνται_και θεωρούν στίγμα την όποια απενταξη και τα δίνουν όλα για να την αποφύγουν.
Όσα_παιδιά_σου_σε_προδίνουν" Ελλάδα μου, είναι εκ χαρακτήρος_άνθρωποι_ανασφαλείς,που ξένα μακροχρόνια συμφέροντα που ετοίμαζαν την λεηλασία σου και τον εξευτελισμό σου, τα έμαθαν και στην προσωπική τους ζωή να συμβιβαζονται, να δίνουν τα πάντα σε τρίτους, να μην έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και να έχουν ανάγκη της αποδοχής των "τρίτων".
Αυτών_ακριβώς_των_"τρίτων"που διαμόρφωσαν την αντίληψη των παιδιών σου, να ανταλλάσσουν το χρυσάφι της γης σου και κυρίως της ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ σου, για πλαστικές χάντρες και καθρεφτάκια που αντανακλούν "είδωλα" μα όχι αλήθεια.
Όσα παιδιά σου σε περιγελούν Ελλάδα μου, στερήθηκαν , από_τους_τρίτους_με_σχέδιο,της αγκαλιάς σου, στερήθηκαν από το να τους ψιθυρίσεις το νανούρισμα της αλήθειας, από το να τους_μάθεις_από_το_να μπουσουλάνε μέχρι να περπατάνε και τελικά_να_αναρριχώνται_με_θάρρος_και_να_δρασκελίζουν την ζωή προς το φως.
Είναι_σαν_τον ανώριμο πιτσιρικά που θαυμάζει τον ξένο με το ιδιωτικό αεροπλάνο και υποτιμά τους γονείς του, ανέτοιμος από το να εκτιμήσει την καθαρή ψυχή που του χάρισαν και την δυνατότητα να έχει ζωή και όχι τρόπο ζωής.
Είναι_σαν_το_ανώριμο_κοριτσόπουλο,που θεωρεί τον Έρωτα αναχρονισμό ξεθωριασμενης φωτογραφίας, και καμαρώνει τις φανταχτερές πεταλούδες της νύχτας, αγνοώντας ότι θα καούν στο φως της Ημέρας.
Εμείς που σε αγαπάμε Μάννα Ελλάδα, γιατί καταλαβαινουμε την αξία σου καιι_την ομορφιά σου, όχι μόνο αυτονόητα σε έχουμε την καλύτερη μάννα και αγαπημένη. όχι μόνο θα δίναμε και την ζωή μας για σένα, αλλά ξέρουμε συνειδητά ότι χάρη σε εσένα, έχουμε κατακτήσει την αιωνιότητα μέσα από την οντολογική υπόσταση που μας έδωσες.
Λυπόμαστε για αυτούς που έχουν τις τύχες σου_στα χέρια τους, που δείχνουν περισσότερο πνευματικά και ψυχικά ανίκανοι, παρά προδότες. Γιατί μόνο διανοητικά καθυστερημένοι, και ψυχικά ευνουχισμένοι δεν θα σε θαύμαζαν και δεν θα σε σέβονταν.
Και κάτι ακόμα Μάννα Ελλάδα, -που δεν_καταλαβαινουν οι περιορισμένων ψυχικών και νοητικών ικανοτήτων δυστυχείς- είσαι...αερικό... είσαι ιδέα.
Και τα αερικά, όσο και εάν τα πυροβολούν δεν πεθαίνουν.
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ