ΦΙΛΙΑΤΡΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Κυριακή 31 Μαΐου 2015

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ : ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΙΜΟΤΗΤΑΣ

ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΝΕΜΟΥ ΑΝΑ ΧΩΡΑ

Η ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ


Η ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΔΥΤΙΚΗ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ
ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.

 Αρθρο του

Αντιναυαρχου ε.α  Β. Μαρτζούκου Π.Ν.

O Αντιναυαρχος Μαρτζουκος ειναι Επίτιμος Διοικητής Σ.Ν.Δ. και

 Πρόεδρος του ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.


 

Η διεθνής κοινή γνώμη παρακολουθεί με έκπληξη και οργή τα έργα και ημέρες του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) στην Συρία και το Ιράκ. Κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος επιβεβαιώνει την διαχρονικότητα των επιπτώσεων κάθε τυφλής θρησκευτικής πίστεως σε «απόλυτες μεταφυσικές αλήθειες και θεϊκές επιταγές», η οποία μετατρέπει φυσιολογικά και έλλογα άτομα σε μισαλλόδοξα και φανατικά ενεργούμενα, ικανά για την διάπραξη κάθε είδους φρικαλεότητος και διαστροφής, με μηδενική ανοχή.

Κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα παρακολουθούμε την επιτομή του «θεάρεστου» έργου των ακραίων ισλαμιστών του λεγομένου Ισλαμικού Κράτους στην Μέση Ανατολή αλλά και σε άλλες γεωγραφικές περιοχές (π.χ. Νιγηρία, Λιβύη, κ.λπ.). Οι αποκεφαλισμοί αιχμαλώτων «απίστων» και οι ομαδικοί τάφοι  αποτελούν καθημερινό δημόσιο θέαμα. Οι μαζικές δολοφονίες δεν διακρίνουν ηλικίες και φύλο. Οι νεαρές αιχμάλωτες (ασφαλώς μεταξύ τους και ανήλικες), αφού βιώνουν τον θάνατο της οικογένειάς τους, εν συνεχεία είτε πωλούνται έναντι ευτελούς τιμής ως σκλάβες σε «πιστούς» μαχητές είτε στοιβάζονται σε οίκους ανοχής  και υπομένουν, ως «αντικείμενα» τις ορέξεις και την διαστροφή των «γενναίων ανθρώπων του Αλλάχ». Τυχόν αντίδραση των πλέον θαρραλέων γυναικών, τιμωρείται με μαρτυρικό θάνατο.

Στους ανθρώπους αυτούς έχει μιλήσει ο Θεός, « πάντοτε δια των πεφωτισμένων εκπροσώπων του και των ιερών κειμένων» και τους έχει αναθέσει την «ιερή» αποστολή να επεκτείνονται απεριόριστα έως ότου μετατρέψουν τον πλανήτη σε Ισλαμικό Κράτος, αφανίζοντας κάθε ανθρώπινη αντίδραση «απίστων». Προς εκπλήρωση αυτού του σκοπού, κάθε μέσον είναι θεμιτό (τρομοκρατία και επιθέσεις αυτοκτονίας, απόκτηση όπλων μαζικής καταστροφής, απαγωγές, σκλαβοπάζαρα, πειρατεία, αθέμιτος ανταγωνισμός, διείσδυση στην Δύση και εκμετάλλευση Δυτικών δημοκρατικών διαδικασιών, όπως οι εκλογές και τα δημοψηφίσματα, επ’ ωφελεία τους κ.λπ.). Πρώτος στόχος η Δύση και ότι ιδεολογικό και πολιτισμικό εκπροσωπεί. Η πλέον μισητή εκδοχή για μία ακραία ισλαμική κοινωνία είναι η Δημοκρατία Δυτικού τύπου καθώς και το Δυτικό κεκτημένο του κοσμικού κράτους.

Αποτελεί ιστορικά κοινό γνώρισμα κάθε εκδοχής θρησκευτικού φανατισμού, η συστηματική καταστροφή ιστορικών μνημείων της κοινής ανθρώπινης κληρονομιάς, τα οποία, μέσα από χιλιετηρίδες, αποτελούν ζωντανούς μάρτυρες της ανθρώπινης ιστορίας. Αποτελεί «ιερό» καθήκον για τους «πραγματικούς» πιστούς να σβήσουν κάθε ίχνος πολιτισμού το οποίο αμφισβητεί με την ύπαρξή του, τον «μοναδικό» και «πραγματικό» Θεό.

Εφ’ όσον το Ισλαμικό Κράτος και ο ακραίος ισλαμισμός επιβιώσουν, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι κατά τα επόμενα χρόνια θα απειληθεί η ίδια η Δύση με πρώτη υποψήφια την Ευρώπη (ύπαρξη χαρτών με τις ισλαμικές φιλοδοξίες, εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνων λαθρομεταναστών στην ΕΕ ετησίως, μεταξύ των οποίων και εισερχόμενοι ακραίοι Ισλαμιστές, μουσουλμάνοι «Ευρωπαίοι» εθελοντές μαχητές του ΙΚ, οι οποίοι πρόκειται να επιστρέψουν αργότερα στην Ευρώπη κ.λπ.). 

Το ΙΚ προελαύνει στην Συρία και το Ιράκ και καταλαμβάνει θέσεις κλειδιά όπως το Ραμάντι στο Ιράκ (120 χλμ από Βαγδάτη) και η Παλμύρα στην Συρία. Οι Δυτικοί βομβαρδισμοί και η εκπαιδευτική Δυτική συνδρομή στις ΕΔ της Βαγδάτης αποδεικνύονται ανεπαρκείς. Σε όλους γεννάται το ερώτημα κατά πόσο είναι δυνατόν μερικές δεκάδες χιλιάδες μαχητών με ελλιπή πολεμικό εξοπλισμό, όχι μόνο να επιβιώνουν αλλά να εκθέτουν τόσο τα οργανωμένα κράτη της περιοχής όσο και ολόκληρη την διεθνή κοινότητα.  Το Ισλαμικό Κράτος επιβιώνει, επεκτείνεται και κομπάζει με Δυτική υπαιτιότητα για τους εξής κυρίως λόγους:

1.      Η Δύση αποφάσισε την καθαίρεση και δαιμονοποίηση του Σύρου Προέδρου Άσσαντ, μη εκτιμώντας ρεαλιστικά την γεωπολιτική κατάσταση της περιοχής καθώς και  τις σχετικές επιπτώσεις. Η εν λόγω επιλογή παρεμποδίζει πλέον οιανδήποτε (έστω και προσωρινή) προσέγγιση Δύσεως και Άσσαντ προ του κοινού κινδύνου.

2.      Οι ακραίοι Ισλαμιστές και σημερινοί μαχητές του Ισλαμικού Κράτους αποτελούσαν μέρος της συμμαχίας κατά του Προέδρου Άσσαντ και συνεπώς  ενισχύθηκαν και εκπαιδεύθηκαν αρχικά από την Δύση η οποία τώρα γεύεται τις συνέπειες.

3.      Η Δύση δεν συνεργάζεται με το Σιιτικό Ιράν το οποίο αποτελεί φυσικό εχθρό των Σουνιτών ακραίων Ισλαμιστών του Ισλαμικού Κράτους.

4.      Η πολιτική Ομπάμα για την Μ. Ανατολή και οι συναφείς υποσχέσεις προς το εσωτερικό της χώρας του, καθιστούν προβληματική την χρήση αμερικανικών χερσαίων δυνάμεων στην περιοχή.

5.      Ανυπαρξία ολοκληρωμένης Δυτικής στρατηγικής για το Ισλαμικό Κράτος. Η ΕΕ αναβάλλει επ’ αόριστον την εμπλοκή της, θεωρώντας ότι το θέμα πρέπει να λυθεί πολιτικά και ότι πρέπει να προηγηθεί ο εκδημοκρατισμός του Ιράκ και η ήττα του Άσσαντ. Η καταστροφή αιωνίων μνημείων του ανθρωπίνου πολιτισμού και οι μαζικοί φόνοι, βιασμοί και διώξεις χριστιανών και άλλων μειονοτήτων στην περιοχή, μπορούν να συνεχίζονται, καθόσον κρίνονται ως μη επείγοντα ή σημαντικά….

6.      Τα Σουνιτικά αραβικά κράτη της περιοχής έχουν διαφορετικές προτεραιότητες, αντιπαλότητες μεταξύ τους, καθώς και κρυφές ατζέντες.

7.      Η Σουνιτική Τουρκία ανεπίσημος αρωγός του Ισλαμικού Κράτους, το αποκηρύσσει επισήμως και πιέζεται από την Δύση για σύμπραξη εναντίον του. Είναι γνωστό ότι εν όψει εκλογών το κυβερνόν κόμμα AKP «παίζει» έντονα το ισλαμικό χαρτί, παρουσιάζει τον πρώην Αιγύπτιο Πρόεδρο Μόρσι ως μάρτυρα και το ίδιο το κόμμα παρουσιάζεται ως θύμα αμερικανικών και ισραηλινών συνομωσιών.

8.      Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες έχουν παραδώσει την ευθύνη λήψεως πολιτικών αποφάσεων σε λογιστές, οικονομολόγους και εργατολόγους, με αποτέλεσμα να αφήσουν ορθάνοικτη την κερκόπορτα διαρκούς εισβολής χιλιάδων μουσουλμάνων στην ΕΕ.

9.      Η Δύση παραβλέπει το γεγονός ότι τα Δυτικά Βαλκάνια αποτελούν προγεφύρωμα ακραίων ισλαμιστών εντός της Ευρώπης. Επιπλέον  ενθαρρύνει έμμεσα το όραμα της «Μεγάλης Αλβανίας» και ανέχεται (εάν δεν ευνοεί) την μουσουλμανική τουρκική διείσδυση στα Βαλκάνια. Ακόμη και οι πλέον καλόπιστοι είναι αδύνατον να μην σκεφθούν ότι η Δύση ενδεχομένως να ονειρεύεται τα μουσουλμανικά Βαλκάνια ως ανάχωμα στην Ρωσική (σλαβική και ορθόδοξη) επιρροή στην περιοχή αυτή.

Στην χώρα μας, η διαχρονική έλλειψη Εθνικής Στρατηγικής, με ευθύνη ολόκληρου του πολιτικού κόσμου,  αντικαθίσταται με ασυνεχή  κομματική και κοντόφθαλμη πολιτική, μη διασφαλίζουσα τα συμφέροντα των επερχομένων γενεών Ελλήνων, χάριν ομιχλωδών διεθνιστικών και δήθεν ανθρωπιστικών ιδεοληψιών. Η πολιτική μας ηγεσία στερούμενη της ρεαλιστικής υποδομής του Θουκυδίδη, κάνει ότι μπορεί προκειμένου να καταστήσει την Ελλάδα πόλο έλξεως λαθρομεταναστών. Οι κυβερνώντες, αψηφώντας την τουρκική διεισδυτική επιβουλή, τις αλυτρωτικές φιλοδοξίες άλλων γειτονικών κρατών και τις απειλές του ΙΚ, αντί να αποτρέπουν, υποδέχονται χιλιάδες απρόσκλητους (κυρίως μουσουλμάνους) λαθρομετανάστες, διαθέτουν δημόσια κτίρια για την στέγασή τους, διευκολύνουν την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας και τους χτίζουν τζαμιά (επισημοποιώντας την ύπαρξη μουσουλμανικής μειονότητος εκτός Θράκης, με ότι αυτό συνεπάγεται). Αρωγός στις κυβερνητικές επιλογές έχει καταστεί η πλειοψηφία των ΜΜΕ. Οι οικονομικές, δημογραφικές, κοινωνικές και πολιτισμικές δυσμενείς συνέπειες στην ζωή των Ελλήνων πολιτών και κυρίως τα προβλήματα ασφαλείας τους, φαίνεται ότι δεν εντάσσονται στα Ζωτικά Εθνικά μας Συμφέροντα. Στο εξής κάθε έντονη διαμαρτυρία Ελλήνων πολιτών για την αφόρητη καθημερινή κατάστασή τους πιθανόν να τους θέσει αντιμέτωπους με την δικαιοσύνη βάσει του ψηφισθέντος αντιρατσιστικού νόμου. Με όλα αυτά και με την υιοθέτηση της άνευ ποσοτικών και ποιοτικών κριτηρίων εισαγομένης εργασίας, η χώρα μας θέτει τα μεσομακροπρόθεσμα θεμέλια επεκτάσεως του Ισλαμικού Κράτους στην χώρα μας και της μετατροπής του σε Χαλιφάτο.  

 Έστω και την υστάτη στιγμή οι ελληνικές κυβερνήσεις θα πρέπει να εκπονήσουν μία διακομματική μεταναστευτική αποτρεπτική στρατηγική, προβαίνοντας σε σειρά ενεργειών στο εξωτερικό και το εσωτερικό. Η πρόσφατη κινητικότητα στην ΕΕ ως προς το μεταναστευτικό ευνοεί τις θαρραλέες εθνικές αποφάσεις. Οι εφησυχασμένοι και διεθνοποιημένοι πολιτικοί μας, θα πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά την νομοτελειακή συρρίκνωση ή εξαφάνιση κάθε θρησκευτικής και εθνικής μειονότητος στο σύνολο των κρατών του πλανήτου με πληθυσμιακή μουσουλμανική πλειοψηφία. Θα πρέπει παράλληλα να εξετάσουν τις αποτρεπτικές πρακτικές κυρίως κατά μουσουλμάνων λαθρομεταναστών σε κράτη όπως η Ιαπωνία και η Αυστραλία. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει επί τέλους να γίνει κατανοητή η φύση του προβλήματος η οποία επ’ ουδενί σχετίζεται με θρησκευτική ή ρατσιστική αντιπαράθεση αλλά με την θεμελιώδη επιλογή μεταξύ της κοσμοαντιλήψεως του κοσμικού και του θεοκρατικού κράτους. Οι θρησκευτικές ελευθερίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι κοινωνικές προεκτάσεις τους είναι ανεκτά στον βαθμό που δεν κινδυνεύει η Ελληνική Δημοκρατία, ο πολιτισμός, η πληθυσμιακή αλλοίωση από αναφομοίωτες μειονότητες και εν τέλει στον βαθμό που δεν κινδυνεύει αυτή καθ’ εαυτή η εθνική ταυτότητα και επιβίωση των Ελλήνων.

                                                            
  • ΔΥΤΙΚΗ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ

Σάββατο 30 Μαΐου 2015

ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΙΑΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Μαΐου 15 - RE+D magazine
Πως θα κλείσει το deal με τα περιφερειακά αεροδρόμια

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΑΠΟ ΤΟ RE+D MAGAZINE.
ΕΝΩ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ



Έτοιμη να ανάψει το πράσινο φως για την ιδιωτικοποίηση των 14 αεροδρομίων είναι η κυβέρνηση, όμως θέτει ορισμένους όρους.

Τους όρους της ελληνικής πλευράς παρουσίασε ο υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, απαντώντας στη Βουλή σε ερώτηση του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Λευτέρη Αυγενάκη.
Σύμφωνα με τον κ. Βαρουφάκη το θέμα θα κλείσει μαζί με τη διαπραγμάτευση, ενώ για να προχωρήσει η συμφωνία θα πρέπει:
- Η έγγραφη δέσμευση για επενδύσεις να είναι υψηλότερη.
- Να υπάρχει μερίδιο για το κράτος.
- Να υπάρχουν δεσμεύσεις για την τοπική οικονομία.
- Να διαμορφωθεί νέο νομικό πλαίσιο.
"Το ΤΑΙΠΕΔ πρόσφερε ανασφαλή συμβόλαια. Αυτό θα αλλάξει", υπογράμμισε ο Γ. Βαρουφάκης και δεσμεύθηκε ότι "η σύμβαση θα γίνει θετικότερη και για το δημόσιο συμφέρον και για τον επενδυτή". Πρόσθεσε μάλιστα πως έχει πρόβλημα "ως οικονομολόγος που 14 αεροδρόμια πωλούνται στην ίδια εταιρεία". "Δεν ξέρω καμία άλλη χώρα που να συμβαίνει αυτό", τόνισε.
Ανέφερε ακόμη ότι ρώτησε ομολόγους του της Ε.Ε. αν θα παραχωρούσαν για 40 χρόνια χωρίς να υπάρχει μερίδιο που θα κρατά το κράτος, οι Δήμοι ή στην περίπτωση της Γερμανία τα κρατίδια, με επενδύσεις που θα είναι στο ¼ του συνολικού τιμήματος και χωρίς έγγραφες δεσμεύσεις αναπτυξιακά πλάνα. "Η απάντηση ήταν όχι και ήταν από τέσσερις - πέντε υπουργούς", επεσήμανε.
Αναφερόμενος στο τι πρόκειται να συμβεί ο υπουργός Οικονομικών είπε ότι "η κυβέρνηση θα συνεχίσει την διαδικασία. Βρίσκεται σε Διαπραγματευση με τους Εταιρους.

Σημειωμα του "Ελληνικου Ανεμου":
Επειδη ειναι γνωστες οι επιστημονικες θεσεις μας για το τι αποτελει "επενδυση" και τι "εκποιηση", οπως και οι επισης τεκμηριωμενες θεσεις μας στο "φαινομενο" του Νεοφιλελευθερισμου και στις θεσεις του που ακουνε στο ορο "Ιδιωτικοποιησεις" που δεν εχουν καμια επιστημονικη η αλλη ηθικη τεκμηριωση αλλα αποτελουν μια "μανιακη ιδεοληψια" με βαση το "ετσι θελω να γινουν τα πραγματα" "ετσι θελω να μετασχηματισθει η οικουμενη" θα αφησουμε τον αναγνωστη να απολαυσει το ακολουθο παραδειγμα ως Υποθεση Εργασιας και να εξαγει ο ιδιος τα συμπερασματα του.
 
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΕΤΟΣ 2015
WASHINGTON D.C. Πρωτευουσα των Ηνωμενων Πολιτειων της Αμερικης (Ομοσπονδια).
 
ΕΙΔΗΣΕΙΣ: Επειδη οι διαφορες Πολιτειες εχουν δαπανες που υπερβαινουν τα εσοδα τους, Ο Προεδρος των ΗΠΑ, τους φωναξε και τους δηλωσε οτι: θα διαταξει την FED να τυπωσει $$$$$$, τα οποια ομως για να τους τα δωσει, θα πουλησουν τα States, δηλ θα πουλησουν η Καλιφορνια, Η Πεννσυβανια,η Νεα Υορκη ολες τους τις Υποδομες οι οποιες και θα μεταβιβασθουν Ιδιοκτησιακα στο Λευκο Οικο η σε εταιρειες που αυτος θα φτιαξει και θα κατεχει.
 
Εαν αρνηθουν τα States να το πραξουν, τοτε θα αφεθουν να χρεοκοπησουν  γιατι δεν θα τους δωσει τυπωμενα δολλαρια.
 
Φυσικα κατι τετοιο θα κατεστεφε ολοκληρη την Αμερικη και τον Δυτικο Κοσμο .
 
Σχολιο: Αυτο μπορει να μοιαζει με την μεγαλυτερη ανοησια, και προφανως κατι το αδιανοητο και απραγματοποιητο, αλλα ταυτοχρονα διαστροφικο και καταστροφικο για τις ΗΠΑ του Φανταστικου αυτου σεναριου.
 
Η ΠΩΛΗΣΗ ομως των Ελληνικων Υποδομων δεν ειναι καν ο Εφιαλτης απο τον οποιο ξυπναμε και θελουμε χρονο να πισθουμε οτι ηταν μονο ενα κακο ονειρο.
 
Η Πωληση των Υποδομων της Χωρας και μαλιστα σε ξενα συμφεροντα, οχι μονο δεν ειναι επενδυση αλλα "εκβιαστικη" εκποιηση, αλλα επι πλεον θα στερησει απο την Ελληνικη Οικονομια, τα αποτελεσματα του πλουτου που παραγεται σε αυτο τον τοπο, αλλα καρπωνεται και μεταφερεται εκτος του τοπου αυτου αλλα και των Ανθρωπων του.
 
Μηπως κατι τετοιο δεν εγινε και στην Γερμανικη Κατοχη το 40. : Ο,τι παρηγε αυτος ο τοπος, αρπαζοταν μεσω του ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ και πηγαινε εκτος Ελλαδος.
 
Καθ. Ανδρεας Αθηναιος
Case Western Reserve University
University of Pennsylavania
 

Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

ΕΘΝΙΚΗ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ-13 ερωτήματα για το τζαμί στο Βοτανικό και το Ισλάμ στην Ελλάδα


ΕΘΝΙΚΗ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ
13 ερωτήματα για το τζαμί στο Βοτανικό και το Ισλάμ στην Ελλάδα  

Γράφει ο Αντιναύαρχος Β. Μαρτζούκος Π.Ν.
Επίτιμος Διοικητής Σ.Ν.Δ.


Η δημιουργία τεμένους στον Βοτανικό ευρίσκεται στην τελική ευθεία και προκαλεί οξείες πολιτικές και κοινωνικές αντιπαραθέσεις και εντάσεις. Από την αναμόχλευση του θέματος αυτού και τις σχετικές δημοσκοπήσεις, προκύπτει ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, σε αντίθεση με τους εκπροσώπους του, στην Βουλή των Ελλήνων, δεν στηρίζει την ανέγερση του μουσουλμανικού τεμένους.

Από δηλώσεις ιεραρχών διαφαίνεται ότι η Εκκλησία της Ελλάδος αντιτίθεται στην ανέγερση τζαμιών στην ελληνική επικράτεια αλλά εάν υπήρχε σειρά θρησκευτικών ανταλλαγμάτων στην Τουρκία (π.χ. λειτουργία Αγ. Σοφίας, Σχολή Χάλκης, εκκλησίες στην Μ. Ασία κ.λ.π.), κατά πάσα πιθανότητα θα μετέβαλε την στάση της.

Οι υπέρμαχοι της ανεγέρσεως του τζαμιού επικαλούνται τις Συνταγματικές μας διατάξεις περί ανεξιθρησκίας, την Ευρωπαϊκή Συνθήκη περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το Εθνικό Συμφέρον, το γεγονός ότι η Αθήνα αποτελεί την μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα δίχως επίσημο τζαμί σε λειτουργία, τις διπλωματικές σχέσεις της χώρας με μουσουλμανικά κράτη και προβάλλουν ταυτόχρονα τις αξίες της ανοχής, του ανθρωπισμού, του πολιτισμού και της πολυπολιτισμικής κοινωνίας.

Οι εν λόγω μάλιστα υπέρμαχοι της «ανοχής», μη ανεχόμενοι τους διαφωνούντες, σπεύδουν να τους χαρακτηρίσουν συλλήβδην, ως στενόμυαλους, ξενοφοβικούς, ρατσιστές, εθνικιστές ή και φασίστες, προκειμένου τα επιχειρήματα των τελευταίων να απόνομιμοποιηθούν και απορριφθούν δίχως περαιτέρω εξέταση και σοβαρή ανάλυση.

Κρίνεται ότι τα πολιτικά κόμματα, θα πρέπει το ταχύτερο και πριν είναι αργά, να προσεγγίσουν το θέμα του Ισλάμ στην Ελλάδα, πρωτίστως πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά, δευτερευόντως δε θρησκευτικά, χάριν του Εθνικού Συμφέροντος που είναι κατά βάση, η εθνική ακεραιότητα, η εθνική κυριαρχία, καθώς και η ασφάλεια και ευημερία τόσο των Ελλήνων όσο και ευρύτερα του Ελληνισμού.

Οι βουλευτές, δεν θα πρέπει να λησμονούν ότι με εντολή του ελληνικού λαού, ευρίσκονται στην Βουλή με αποκλειστική αποστολή (για την οποία και ορκίζονται), να υπηρετούν και να προασπίζουν τα Εθνικά Συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών και όχι πάσης φύσεως παγκοσμιοποιημένες, υπερεθνικές, διεθνιστικές ιδεοληψίες πολλές των οποίων στρέφονται ευθέως κατά του έθνους μας, ως υπηρετούσες ξένα κέντρα αποφάσεων και ιδιαίτερα αυτά των υπερδυνάμεων.

Στην προσπάθεια να προσπερασθεί το δένδρο και να γίνει ορατό το δάσος, θα πρέπει η προσέγγιση του σημαντικού αυτού θέματος να είναι συνολική και να μην περιορισθεί στο στενό πλαίσιο του τζαμιού στον Βοτανικό, για το οποίο όμως θα πρέπει να επισημανθεί ότι αποτελεί κακή επιλογή για τους ακόλουθους λόγους:

1. Εκτιμάται ότι με την πάροδο του χρόνου, οι κάτοικοι της κεντρικής αυτής περιοχής των Αθηνών, πιεζόμενοι από τα νέα δεδομένα, θα την εγκαταλείψουν καθ’ όσον αυτή θα μετατρέπεται σταδιακά σε ένα μεγάλο μουσουλμανικό θύλακα (γκέτο), με ότι αυτό συνεπάγεται για τον τουρισμό, το οργανωμένο έγκλημα, την παραοικονομία και γιατί όχι την τρομοκρατία (η Κυβέρνηση θα πρέπει κάποτε να διευκρινίσει εάν το τζαμί θα δοθεί σε Σουνίτες, Σιίτες, Ουαχαμπιστές, Σαλαφιστές, Αδελφούς Μουσουλμάνους κ.λ.π., προκειμένου να γνωρίζουμε σε ποιους θα ανήκουν οι καμικάζι ισλαμιστές «μάρτυρες» που θα επιτίθενται εν καιρώ, με βόμβες στους ετεροδόξους «αδελφούς» των).

2. Δεδομένου ότι το τζαμί με τους χιλιάδες πιστούς (η χωρητικότητα του εσωτερικού είναι για 400 άτομα αλλά η λατρευτική έκταση είναι 17 στρέμματα και αφαιρέθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό άνευ αποζημιώσεως) θα γειτνιάζει άμεσα με στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Πολεμικού Ναυτικού, είναι θέμα χρόνου η απομάκρυνση των τελευταίων, με μεγάλο κόστος και αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό για το Π.Ν. (η άνευ ανταλλάγματος αφαίρεση εκτάσεων από τις Ε.Δ., αποτελεί προσφιλή κομματική μέθοδο εξυπηρετήσεως σκοπιμοτήτων, ίσως λόγω της ιεραρχικής και πειθαρχημένης δομής αυτών, η οποία μεταφέρει το βάρος της ενδεχομένης αντιδράσεως αποκλειστικά στην ηγεσία τους).

Η θρησκευτική λατρεία των μουσουλμάνων ασφαλώς δεν τελεί υπό απαγόρευση στην χώρα μας, όπως ορισμένοι κύκλοι υπονοούν. Επισημαίνεται ότι σύμφωνα με τον δημοσιογράφο και συγγραφέα κ. Μάνο Ηλιάδη (Επίκαιρα 03/10-09/10/13), στην περιοχή του λεκανοπεδίου Αττικής, λειτουργούν συνολικά 115 έως 120 αυτοσχέδια τζαμιά.

Επιπλέον λειτουργούν στην ευρύτερη περιοχή 7 ακόμη τζαμιά (2 στην Θήβα, 1 στα Οινόφυτα, 2 στην Χαλκίδα, 1 στην Σκάλα Ορωπού, 1 στην Λεωφόρο Μαραθώνος και 1 στην Κόρινθο).

Στα τζαμιά αυτά προστίθενται 1 στον Αγ. Νικόλαο Κρήτης, 3 στο Ηράκλειο, 2 στα Χανιά, 3 στα Τρίκαλα, δίχως να υπολογίζονται τα προϋπάρχοντα τζαμιά σε Θεσσαλονίκη, Ρόδο, Κω, Αλεξανδρούπολη κ.λ.π. και κυρίως τα 300 τζαμιά της Θράκης (1 τζαμί ανά 400 άτομα, όταν στην Τουρκία η αναλογία είναι 1 τζαμί ανά 876 άτομα).

Η αντιμετώπιση του θέματος της λατρείας των μουσουλμάνων στην χώρα μας αποτελεί σύνθετο θέμα και συνδέεται άμεσα ή έμμεσα με το αντίστοιχο πρόβλημα στην Ε.Ε., το εθνικό όραμα και την στρατηγική για την διαμόρφωση της αυριανής μας κοινωνίας, την μεταναστευτική μας πολιτική, το δημογραφικό μας πρόβλημα, τα όμορα κράτη και την διεισδυτική τους πολιτική, τις Διεθνείς Συνθήκες που δεσμεύουν την χώρα, τα μουσουλμανικά κράτη της ευρύτερης περιοχής μας, το ευρωπαϊκό κεκτημένο και το Σύνταγμα της χώρας.

Το οξύ δημογραφικό πρόβλημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το οποίο συρρικνώνει τους πληθυσμούς της και τους καθιστά γηραιότερους, έχει προκαλέσει, κατά τις τελευταίες κυρίως δεκαετίες, την διαρκή και μαζική εισροή εργατικού δυναμικού, οι περισσότεροι των οποίων είναι μουσουλμάνοι.

Την αρχική ευφορία και ανοχή των Ευρωπαίων, κατά τις δεκαετίες 1980 και 1990 (στην διάρκεια των οποίων κυριαρχούσε η έννοια της πολυπολιτισμικότητος και εκτίζοντο εκατοντάδες τζαμιά στις ευρωπαϊκές πόλεις), διαδέχθηκε η αντιστροφή του κλίματος, η καχυποψία, ο φόβος και η αντίδραση για τους μουσουλμάνους μετανάστες για τους εξής κυρίως λόγους:

Αποτελεί λυπηρή διαπίστωση ότι το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα στερείται της ικανότητος και του απαιτουμένου αισθήματος ευθύνης, προκειμένου να καθορίσει και να διατυπώσει διακομματικά, τα Εθνικά Συμφέροντα, τους Εθνικούς Σκοπούς και την Εθνική Στρατηγική της χώρας, κατά τα πρότυπα ευνομουμένων κρατών.

1. Με την πάροδο του χρόνου παρέμεναν αναφομοίωτοι, δυσπροσάρμοστοι και διαφοροποιημένοι από τις κοινωνίες που τους φιλοξενούσαν.

2. Δημιουργήθηκαν μουσουλμανικοί θύλακες (γκέτο), όπου επικρατούσαν διαφορετικά ήθη και έθιμα, με ανάλογες κοινωνικές, οικονομικές, θρησκευτικές και εκπαιδευτικές προεκτάσεις.

3. Σημειώθηκαν σημαντικά κρούσματα τρομοκρατίας και βίας, με πολλά αθώα θύματα σε ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, από μουσουλμάνους, πολλοί των οποίων είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει στην

Ευρώπη.

4. Η κατοχυρωμένη ελευθερία του σκέπτεσθαι και εκφράζεσθαι, των ατομικών δικαιωμάτων, της ισότητος των φύλων κ.λ.π., διακυβεύονται πλέον με ωμή χρήση βίας (φόνοι, επικηρύξεις, οχλοκρατικές καταστροφές κ.λ.π.) ή απειλές χρήσεως βίας, όταν αυτά ερμηνεύονται αυθαίρετα από τους μουσουλμάνους ως μομφές (ή βλασφημίες) κατά της θρησκευτικής των πίστεως ή και κατά των ηθών, εθίμων και κοινωνικής συμπεριφοράς που απορρέουν από την πίστη τους.

5. Ξένα μουσουλμανικά κέντρα ελέγχουν δυναμικά την ζωή, την εκπαίδευση και τον τρόπο ζωής των μουσουλμάνων μεταναστών στην Ε.Ε., αποτρέποντας τυχόν «δυτικές αποκλίσεις», χρηματοδοτούν την με κάθε τρόπο διασφάλιση της θρησκευτικής και πολιτισμικής τους ταυτότητος και ποδηγετούν συνειδήσεις (κυρίως εντός των τόπων λατρείας), οδηγώντας ενίοτε αυτές σε ακραίες, βίαιες ή και τρομοκρατικές συμπεριφορές, με την πρόταξη της «θείας επιταγής».

6. Οι δημογραφική ευρωπαϊκή πραγματικότητα, σε συνδυασμό με τον τρέχοντα πληθυσμό μουσουλμάνων μεταναστών, την υψηλή γεννητικότητα αυτών και τον ξέφρενο ρυθμό εισροής νέων μεταναστών, οδηγεί σε δυσοίωνες πληθυσμιακές ανατροπές στο εγγύς μέλλον (εντός του 21ου αιώνα), με ότι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική συνοχή και το δημοκρατικό κεκτημένο των ευρωπαϊκών λαών.

Σοβαρές ενδείξεις της ανωτέρω ευρωπαϊκής μεταστροφής του πολιτικού και κοινωνικού κλίματος έναντι των μουσουλμάνων μεταναστών, αποτελεί σειρά μέτρων που λαμβάνονται από τις Κυβερνήσεις, καθώς και η ραγδαία άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων.

Η ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική αποτελεί πλέον θέμα πρώτης προτεραιότητος. Πρόσφατα η Κα Μέρκελ παραδέχθηκε δημόσια ότι το πολυπολιτισμικό μοντέλο έχει αποτύχει, η Γαλλία και το Βέλγιο έχουν απαγορεύσει την Μπούργκα (η Γαλλία απαγορεύει και την απλή μαντίλα στα σχολεία), η Δανία υποχρεώνει τους μουσουλμάνους να υπογράφουν δηλώσεις κατανοήσεως των ευρωπαϊκών αξιών, στην Ελβετία έχει απαγορευθεί η ανέγερση μιναρέδων με σχετικό δημοψήφισμα, Ιταλοί Δήμαρχοι ακυρώνουν προγραμματισθείσες ανεγέρσεις τζαμιών και σε επαρχίες της Αυστρίας απαγορεύεται ήδη η ανέγερσή τους.

Αποτελεί λυπηρή διαπίστωση ότι το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα στερείται της ικανότητος και του απαιτουμένου αισθήματος ευθύνης, προκειμένου να καθορίσει και να διατυπώσει διακομματικά, τα Εθνικά Συμφέροντα, τους Εθνικούς Σκοπούς και την Εθνική Στρατηγική της χώρας, κατά τα πρότυπα ευνομουμένων κρατών.

Το αποτέλεσμα του γεγονότος αυτού είναι αντί της συνεπούς εκπληρώσεως μακροπροθέσμων Εθνικών Σκοπών, με συγκεκριμένη προσέγγιση, να παρατηρούνται αλληλοαναιρούμενες παλινωδίες και αδιαφανείς τελματώσεις, με κάθε εναλλαγή Κυβερνήσεως ή ακόμα και μετά από αλλαγή προσώπων εντός της ιδίας Κυβερνήσεως.

Στο γενικό αυτό πλαίσιο αυτό, είναι φυσικό επακόλουθο η ανυπαρξία συγκροτημένης πολιτικής και στρατηγικής, ικανής να απαντήσει στα ακόλουθα ενδεικτικά ερωτήματα:

1. Πως οραματίζεται η πολιτική εξουσία την μελλοντική ελληνική κοινωνία, ως πολυπολιτισμική ή ως ομοιογενή πολιτισμικά και κοινωνικά; Στην πρώτη περίπτωση οι Έλληνες θα ανέχονται ανομοιογενείς παράλληλες κοινωνίες εντός της ελληνικής επικράτειας, ενώ στην δεύτερη περίπτωση θα πρέπει από τώρα να αναληφθούν αποτελεσματικά μέτρα ενσωματώσεως των μεταναστών, με παράλληλη απομάκρυνση των μη αφομοιώσιμων.

2. Στην περίπτωση λήψεως αποφάσεως δημιουργίας τζαμιού, η κατασκευή του στον Βοτανικό, θα καλύψει τις θρησκευτικές απαιτήσεις 30.000 νομίμων και 200.000 περίπου παρανόμων μουσουλμάνων μεταναστών του λεκανοπεδίου Αττικής; Εάν όχι, θα κτίζονται διαρκώς και άλλα τζαμιά (πόσα και που);

Είναι προτιμότερο να ανεγείρεται τζαμί εντός αστικών κέντρων (επιπτώσεις σε ασφάλεια πολιτών, στον τουρισμό, στον πολιτισμικό χαρακτήρα μας κ.λ.π.) ή σε προσβάσιμα μέρη στις παρυφές αστικών κέντρων;

Είναι προτιμότερο το μεγάλο τζαμί ή πολλά μικρότερα;

Τα τζαμιά θα πρέπει να έχουν μιναρέδες και μεγάφωνα ή όχι;

Η ανέγερσή τους θα χρηματοδοτείται από το κράτος ή από ξένα κράτη και μουσουλμανικά ιδρύματα ή ιδιώτες;

3. Η επίσημη δημιουργία και λειτουργία τζαμιών ανά την επικράτεια, αποτελεί επίσημη παραδοχή υπάρξεως μουσουλμανικής μειονότητος στην χώρα, πέραν αυτής στην Θράκη, η οποία είναι η μόνη μειονότητα που αναγνωρίζεται βάσει διεθνών Συνθηκών και έναντι της οποίας το κράτος αναλαμβάνει συγκεκριμένες υποχρεώσεις;

Τι υποχρεώσεις, επιπτώσεις, προεκτάσεις και προοπτικές δημιουργεί η εν λόγω παραδοχή;

4. Η δημιουργία τζαμιών θα αποτελέσει έναν ακόμη πόλο έλξεως νέων μουσουλμάνων μεταναστών; Δεδομένου του ήδη μεγάλου όγκου αυτών, που αυξάνεται διαρκώς, έχει διερευνηθεί επαρκώς ο κίνδυνος εθνικής ασφαλείας από την ύπαρξη των εν λόγω τζαμιών (έλεγχος και εκμετάλλευση από ξένα κέντρα, παράνομη δραστηριότητα αλλά και υποκίνηση μαζικών ή ατομικών δράσεων και ενεργειών);

5. Δεδομένης της τουρκικής δεδηλωμένης απειλής κατά της χώρας μας και της επιχειρούμενης τουρκικής θρησκευτικής, πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής διεισδύσεως και πιέσεως, ποιες θα είναι οι επιπτώσεις δημιουργίας τζαμιών στην χώρα (π.χ. μουφτήδες, ιμάμηδες, οργάνωση, ιεραρχία, εξάρτηση, εκπαίδευση, θρησκευτικά σχολεία, εθνικοθρησκευτικός προσηλυτισμός κ.λ.π.);

Αναφέρεται ενδεικτικά ότι σύμφωνα με τον δημοσιογράφο και συγγραφέα κ. Μ. Ηλιάδη (Επίκαιρα 26/09-02/10/13), η Διεύθυνση θρησκευτικών υποθέσεων στην Τουρκία (DIB), η οποία υπέχει θέση Υπουργείου Θρησκευμάτων, απασχολεί πλέον των 104.700 ατόμων και το ύψος του προϋπολογισμού της, ανέρχεται στο 1 δις. 664 εκ., δίχως να γίνει αναφορά σε πανίσχυρες μη κρατικές θρησκευτικές τουρκικές οργανώσεις, όπως αυτές του Ερμπακάν Milli Gorus, του Φετουλάχ Γκιουλέν κ.λ.π..

6. Πέραν της Τουρκίας, από την ευρωπαϊκή εμπειρία, είναι γνωστό ότι και άλλες μουσουλμανικές χώρες, με πετροδολάρια, επιδιώκουν άσκηση επιρροής στην Ε.Ε., μέσω της χαλιναγωγήσεως και του ελέγχου μουσουλμάνων μεταναστών αλλά και μέσω θρησκευτικής επεκτάσεως και προσηλυτισμού.

Πως θα αποτραπεί το φαινόμενο εισαγομένων φανατικών και εκπαιδευμένων εντολοδόχων μουσουλμάνων, οι οποίοι θα επισκέπτονται τα τζαμιά της Ελλάδος για κατευθύνσεις προς τους «πιστούς»;

7. Πόσους μουσουλμάνους μετανάστες και ποιών ποιοτικών χαρακτηριστικών (π.χ. χώρα προελεύσεως, ποιού μουσουλμανικού δόγματος, ποιας επαγγελματικής εξειδικεύσεως, ποιας ηλικίας και φύλου κ.λ.π.) δύναται να φιλοξενήσει η χώρα; Βάσει των δημογραφικών μας δεδομένων και της γεννητικότητος των μουσουλμάνων, ποιος αριθμός μουσουλμάνων στην χώρα δεν θα επιφέρει πληθυσμιακές ανατροπές στις επερχόμενες γενεές;

8. Ποια αντικίνητρα θα πρέπει να εφαρμοσθούν για την απομάκρυνση των μεταναστών τους οποίους η χώρα δεν δύναται να φιλοξενήσει (π.χ. αυστηροί κανόνες κοινωνικής προσαρμογής, αυστηρές διαδικασίες αποκτήσεως ιθαγένειας και προσδώσεως κοινωνικών παροχών, υποχρεωτικοί επαναπατρισμοί, φύλαξη συνόρων κ.λ.π.);

9. Η λόγω συγκυριακών γεγονότων, αναθεώρηση του νόμου περί ρατσισμού και ξενοφοβίας, διευκολύνει ή δυσχεραίνει τις εθνικές μακροπρόθεσμες στρατηγικές αντιμετωπίσεως του καταλυτικού φαινομένου της λαθρομεταναστεύσεως και του Ισλάμ στην Ελλάδα, το οποίο εγείρει προφανώς, θέμα εθνικής ασφαλείας (ως παράδειγμα της διαχρονικής ελλείψεως στρατηγικής των εκάστοτε πολιτικών προσώπων, αναφέρεται ο κρατικός χαρακτηρισμός της μειονότητος της Θράκης, κατά την δεκαετία 1950 ως «τουρκικής» και πάλι λόγω συγκυριακών δεδομένων);

10. Σε ποια κυβερνητική προτεραιότητα ευρίσκεται το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος;

Ποια τα κυβερνητικά μέτρα και κίνητρα για την αύξηση του ελληνικού πληθυσμού στην επικράτεια και ιδιαίτερα στις παραμεθόριες περιοχές, όταν όλοι κατανοούν τις μαθηματικώς βέβαιες και καταλυτικά δυσμενείς εθνικές επιπτώσεις, από την μείωση του πληθυσμού;

11. Έχει μεθοδευθεί ποτέ η συστηματική κρατική έρευνα και ο έλεγχος των δεκάδων μουσουλμανικών «πολιτιστικών» συλλόγων και οργανώσεων (π.χ. ο ΣΔΟΕ), προκειμένου να διαπιστωθούν οι ροές χρηματοδοτήσεως αυτών;

12. Ποιες Συνταγματικές και νομικές ρυθμίσεις απαιτούνται με γνώμονα την διασφάλιση του έμπρακτου σεβασμού των ηθών και εθίμων της φιλοξενούσης χώρας μας από τους μετανάστες, της κοινωνικής προσαρμογής αυτών, καθώς και της προασπίσεως της ασφάλειας, της γαλήνης και της ευημερίας των Ελλήνων πολιτών;

13. Πρέπει, στα πλαίσια της Δημοκρατίας, οι διακομματικοί διάλογοι (που εμπλέκουν και ΜΚΟ διαφόρων προελεύσεων) για σημαντικά θέματα με κοινωνικές, πολιτισμικές και θρησκευτικές προεκτάσεις, να γίνονται ερήμην του λαού (σε έτερα κράτη δεν λησμονούν επιλεκτικά τον θεσμό του δημοψηφίσματος).

Εκφράζεται ο φόβος και η αγωνία ότι δεν υπάρχουν σαφείς απαντήσεις σε κανένα από τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία στα ανωτέρω ερωτήματα, δεν υπάρχει διακομματικός σχεδιασμός, συντονισμός και κυρίως δεν έχουν αναληφθεί συγκεκριμένες ενέργειες, με σαφές χρονοδιάγραμμα, οι οποίες να αντιμετωπίζουν επαρκώς και να επιλύουν συνολικά το όλο θέμα.

Πέραν των ευχάριστων σε ώτα ψηφοφόρων, ειρηνιστικών, ανθρωπιστικών και διεθνιστικών πυροτεχνημάτων που εύκολα υιοθετούν πολιτικά κόμματα του κοινοβουλίου μας, οι συμπολίτες μας θα πρέπει να γνωρίζουν ότι στα πλαίσια μίας πολυπολιτισμικής κοινωνίας, θα πρέπει να γίνονται ανεκτά τα ήθη και τα έθιμα κάθε πληθυσμιακής ομάδος, όσο και εάν αυτά είναι ασύμβατα (και ενίοτε απεχθή) με τα αντίστοιχα ελληνικά.

Στην περίπτωση των μουσουλμάνων, είναι εκ των προτέρων γνωστό (το δηλώνουν ήδη απερίφραστα σε ευρωπαϊκά κράτη) πως όταν αυτοί καταστούν πλειοψηφία, θα επιβάλλουν τα δικά τους, δίχως ανοχή σε ετερότητες. Κάθε εξωραϊσμός επ’ αυτού, αποτελεί απλώς στρουθοκαμηλισμό.

Το παρόν άρθρο δεν φιλοδοξεί και δεν δύναται να επιχειρήσει θεολογική προσέγγιση και κριτική στο Ισλάμ και Κοράνι, το οποίο έχει ερμηνευθεί ακόμη και από τους ίδιους τους μουσουλμάνους κατά τον πλέον αντιφατικό τρόπο ο οποίος καλύπτει ολόκληρο το φάσμα, από το καθεστώς αγάπης και ειρήνης, έως την κατάσταση διαρκούς πολέμου και μίσους μέχρι την τελική νίκη.

Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ασφαλέστερη η κριτική που βασίζεται όχι σε διακηρύξεις αλλά σε πρακτικές και αποτελέσματα.

Είναι λοιπόν καθολικώς γνωστό ότι στο σύνολο των δεκάδων κρατών με μουσουλμανικούς πληθυσμούς, δεν εφαρμόζεται έστω και σε ένα Δημοκρατία Δυτικού τύπου.

Αντ’ αυτής, στην πλέον ευνοϊκή και μετριοπαθή περίπτωση υπάρχουν κατ’ επίφαση Δημοκρατίες Δυτικού τύπου (π.χ. η Τουρκία με τα γνωστά προβλήματα) και με σταδιακή μετάπτωση επί τα χείρω φθάνουμε σε περιπτώσεις θεοκρατικών απολυταρχικών κρατών πλήρους εφαρμογής του άκαμπτου ισλαμικού νόμου κατά τρόπο που μόνο απέχθεια και ανατριχίλα προκαλεί σε Δυτικούς πολίτες.

Σε κράτη σαν και αυτά οι έννοιες πολυπολιτισμικότητα, ανθρωπισμός, ανοχή και αμοιβαιότητα είναι άγνωστες για τις εκεί εθνικές, πολιτισμικές και θρησκευτικές μειονότητες (εν τούτοις οι ανά την Ευρώπη μετανάστες μουσουλμάνοι πολίτες τους, τα απαιτούν από την «μισητή, άθεη και διεφθαρμένη» Δύση, ενώ δεν δεσμεύονται για την δική τους επιβαλλομένη προσαρμογή στις αξίες και συμπεριφορές των χωρών που τους φιλοξενούν).

Τα μετριοπαθή κράτη των μουσουλμάνων συχνά αντιμετωπίζουν λαϊκές αντιδράσεις ή και εξεγέρσεις, καθ’ όσον ο «μετριοπαθής» μουσουλμανικός πληθυσμός θεωρεί κάθε υιοθέτηση Δυτικού τύπου συμπεριφοράς και πρακτικής, ως ιμπεριαλιστική Δυτική παρέμβαση στο θρησκευτικό και πολιτισμικό τους αξιακό σύστημα και ταυτότητα.

Εξάλλου έχει διαπιστωθεί διαχρονικά ότι ο «μετριοπαθής» μουσουλμανικός πληθυσμός της Μ. Ανατολής, της Β. Αφρικής και της Ευρώπης, ουδέποτε ανέλαβε αυθόρμητη εκστρατεία καταδείξεως, απομονώσεως και τιμωρίας των ακραίων τρομοκρατικών μουσουλμανικών στοιχείων αλλά αντιθέτως πανηγύριζε στους δρόμους (προφανώς όχι στην Ε.Ε.) μετά από κάθε «θεάρεστη» επιτυχία τους κατά των Δυτικών πληθυσμών και συμφερόντων.

Από τα προαναφερθέντα προκύπτει ότι η ουσία της όλης συγκρούσεως και αντιπαραθέσεως δεν είναι θρησκευτική, η ρατσιστική και ως τέτοια δεν είναι δυνατόν να εξομαλυνθεί με θρησκευτικά ανταλλάγματα και συναλλαγές.

Πρόκειται απλά για την μεγάλη σύγκρουση δύο εκ διαμέτρου αντιθέτων πολιτισμών και κοσμοθεωρήσεων.

Στην σύγκρουση αυτή το Ισλάμ, υποδεέστερο σε στρατιωτική ισχύ, απειλεί ευθέως την ύπαρξη του Δυτικού πολιτισμικού οικοδομήματος, με όπλα του το σφρίγος του νεαρής ηλικίας υπερπληθυσμού του, που αυξάνεται δυσανάλογα, τον θρησκευτικό φανατισμό και την διαρκή μαζική διείσδυση σε Δυτικά κράτη, αναφομοίωτων μουσουλμανικών πληθυσμών.

Η ευρωπαϊκή κοσμοαντίληψη έχει εγκαταλείψει από αιώνες τον μεσαιωνικό, θεοκρατικό ολοκληρωτικό τρόπο διακυβερνήσεως, με τις τεραστίων διαστάσεων δυσμενείς επιπτώσεις σε ανθρώπινες ζωές, στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις επιστήμες, τα γράμματα, τις τέχνες, την ελευθερία λόγου και σκέψεως κ.λ.π..

Ο διαφωτισμός με την επιστροφή στην αρχαία Ελλάδα, οι Ρωμαϊκές δομές και Δίκαιο, καθώς και βασικές Χριστιανικές αρχές (οι αρχές αυτές δεν ευθύνονται για την αυθαίρετη «αυθεντική» ερμηνεία και κυρίως την αλαζονική απολυταρχική εφαρμογή τους από την Εκκλησία), αποτελούν το σημερινό ευρωπαϊκό κεκτημένο, προμετωπίδα του οποίου αποτελεί το κοσμικό κράτος.

Πυρήνα του κοσμικού κράτους συνιστά η Δημοκρατία και οι νόμοι της, οι οποίοι δημιουργούνται από ανθρώπους για ανθρώπους και μεταβάλλονται αναλόγως της μεταβολής των αντιλήψεων της κοινωνίας.

Στο κοσμικό κράτος, η πίστη στο Σύνταγμα, η εφαρμογή των νόμων της Πολιτείας και η προστασία της πολιτισμικής εθνικής δομής αποτελεί υπέρτατο καθήκον του
πολίτου, ενώ η θρησκευτική του δοξασία αποτελεί ατομικό και προσωπικό δεδομένο, στον βαθμό που δεν θίγει τα προηγούμενα.

Στο κοσμικό κράτος η ευσέβεια είναι κατοχυρωμένη αλλά η θρησκεία δεν ταυτίζεται με την Πολιτεία (η ταύτιση άλλωστε μίας υπερεθνικών διαστάσεων θρησκείας με συγκεκριμένο έθνος αποτελεί ανορθολογισμό) και ο τεκμηριωμένος ορθός λόγος υπερνικά τον θρησκευτικό δογματισμό ο οποίος, κυριεύει το θυμικό των ψυχών και μετατρέπει έλλογους πολίτες σε φανατικούς όχλους επιδεκτικούς σε ακρότητες, άνευ κριτικής ικανότητος.

Παγκόσμιο διαχρονικό σύμβολο της Δημοκρατίας και του κοσμικού κράτους αποτελεί η Ακρόπολη των Αθηνών (οι επισκέπτες κάτοικοι όλων των χωρών Δυτικού τρόπου διακυβερνήσεως, στην θέα της Ακροπόλεως, αναγνωρίζουν με ευγνωμοσύνη, το λίκνο του πολιτισμού τους, αφού η Δημοκρατία και η ανθρωποκεντρική κοινωνία ξεκίνησε από το σημείο αυτό) και η υποχρέωση προστασίας αυτών που πρεσβεύει και συμβολίζει, είναι για τους Έλληνες πολλαπλώς μεγαλύτερη.

Εάν στο σημερινό Ισλάμ η θρησκεία επιλαμβάνετο μόνο της ψυχής των πιστών και του κοινωνικού φιλανθρωπικού της έργου, δεν θα ετίθετο θέμα ανεπιφύλακτης εφαρμογής της αρχής της ανεξιθρησκείας.

Όπως προαναφέρθηκε, κάθε πραγματικό δημοκρατικό κοσμικό κράτος, όχι απλώς δεν φοβάται αλλά και στηρίζει την ελεύθερη διαφοροποιημένη θρησκευτική λατρεία των πολιτών, καθ’όσον οι θρησκευτικές απόψεις, ανησυχίες, αναζητήσεις και πεποιθήσεις τους, αποτελούν αναφαίρετο ατομικό δημοκρατικό δικαίωμα.

Δυστυχώς η εμπειρία και η διεθνής πρακτική αποδεικνύουν ότι οι μουσουλμάνοι αμφισβητούν (εάν όχι απεχθάνονται) την Δημοκρατία Δυτικού τύπου και τις αρχές του κοσμικού κράτους αφού το Ισλάμ προβάλλει την πρωτοκαθεδρία της Σαρία (του άκαμπτου «θεϊκού νόμου»), ως την μοναδική «εξ αποκαλύψεως» αλήθεια, απαγορεύει την ελεύθερη σκέψη, την αμφισβήτηση και επιβάλλει με στυγνή αυστηρότητα συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς σε κάθε πτυχή του καθημερινού κοινωνικού, οικογενειακού και ατομικού βίου των πιστών, ο οποίος έρχεται σε αντίθεση με την Δυτική θεμελιώδη αξιακή αντίληψη (π.χ. ατομικά δικαιώματα, ισότητα φύλων κ.λ.π.).

Η αναμενομένη πληθυσμιακή ανατροπή στην Ελλάδα και την Ευρώπη θέτει σε άμεσο κίνδυνο τις έως τώρα πολιτισμικές και κοινωνικές Δυτικές κατακτήσεις.
Κατά συνέπεια η επίκληση των Συνταγματικών διατάξεων περί ανεξιθρησκείας δημιουργούν ψευδοδιλλήματα και αποπροσανατολίζουν.

Η αναμενομένη πληθυσμιακή ανατροπή στην Ελλάδα και την Ευρώπη θέτει σε άμεσο κίνδυνο τις έως τώρα πολιτισμικές και κοινωνικές Δυτικές κατακτήσεις. Εάν δεν υπάρξει μία συντονισμένη, συνεπής και υπεύθυνη Εθνική και Ευρωπαϊκή πολιτική, τις επιπτώσεις θα υποστούν οι επιγενόμενοι Έλληνες και οι επιγενόμενες Δυτικές γενεές, για τις οποίες ίσως θα είναι τότε αργά για να προβούν σε αποτελεσματικές παρεμβάσεις.

Η Δύση οφείλει να σέβεται τον διαφορετικό πολιτισμό άλλων κρατών και να μην δρα ως νέος σταυροφόρος, με σκοπό την επιβολή του Δυτικού τρόπου ζωής ανά τη οικουμένη, ταυτόχρονα όμως δεν θα πρέπει να διακυβεύει την ίδια της την ύπαρξη λόγω των πολιτισμικών αναστολών της.

Η κοινή γνώμη οφείλει να ευαισθητοποιηθεί, να ωριμάσει, να ενδιαφερθεί για το μέλλον των Ελλήνων, να αντιδράσει και να απαιτήσει από το πολιτικό σύστημα σοβαρότητα, προβλεπτικότητα (κυβερνάν εστί προβλέπειν), αίσθημα ευθύνης και χάραξη Εθνικής Στρατηγικής. Ένδειξη αποκτήσεως των αρετών αυτών θα αποτελέσει η ανακοίνωση της συνολικής αντιμετωπίσεως των μεταναστών (και ιδιαίτερα των μουσουλμάνων) στην χώρα μας.

Η ανακοίνωση αυτή, αντί αοριστολογιών και υποσχέσεων, θα πρέπει να απαντά με σαφήνεια, στα προαναφερθέντα αναπάντητα έως τώρα ερωτήματα και να καθορίζει τους τρόπους δράσεως (τι; που; ποιος; πότε; πως;).

Ειδικότερα στις σχέσεις με την Τουρκία, το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να αποδείξει έμπρακτα ότι έχει κατανοήσει σε βάθος τις έννοιες της αποτροπής, του κατευνασμού και της αμοιβαιότητος, διότι μέχρι στιγμής οι φραστικές στρατηγικές εξαγγελίες του, είναι ασύμβατες με τις πρακτικές του.

Σε περίπτωση μη ανταποκρίσεως των πολιτικών ταγών, ο ώριμος ψηφοφόρος θα πρέπει να τιμήσει με την ψήφο του νέα πολιτικά πρόσωπα, τα οποία δεν υποτιμούν τον Έλληνα πολίτη και κυρίως τα οποία δεν οδηγούν τους αγέννητους Έλληνες και το Έθνος σε αδιεξόδους ατραπούς και σε μείζονες εθνικές περιπέτειες.

Κάθε πολιτική ή νομική ή και ηθικολογούσα ή διεθνολογούσα υπεκφυγή, κωλυσιεργία, αναβλητικότητα ή κακή επιλογή θα προσκρούει πάντοτε στον υπέρτατο νόμο του Εθνικού Συμφέροντος και θα έχει ως αδυσώπητο κριτή, την ρήση «εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί Πάτρης».