Η ΔΕΗ του Παρελθοντος(Φωτο απο την Ιστοσελιδα της ΔΕΗ)
Άρθρο
Του Καθηγητή Ανδρέα Αθηναίου
Έξω τα «Μονοπώλια των Πολυεθνικών» φωνάζουν πάντα οι Άνθρωποι του Δημοκρατικού Χώρου, δηλαδή (στην εποχή χρειάζεται υπενθύμιση του περιεχομένου του Προσδιορισμού) οι Άνθρωποι που έχουν συναισθηματικές ευαισθησίες, πιστεύουν βαθειά ότι η μεγαλύτερη αναζήτηση και αξία είναι ο Άνθρωπος και όχι η ύλη και η Εξουσία (Δύναμη και έλεγχος των άλλων) και που ως εκ τούτου δεν στεκονται υπόχρεοι ευχέτες που τους επιτρέπεται να δουλεύουν και όχι να εργάζονται και να αναλώνονται αντι να ζουν. Εκ ορισμού αυτοί Οι Άνθρωποι δεν μπορούν ούτε να δεχθούν ούτε να υπηρετήσουν τον αυτοσκοπό του Κεφαλαίου και της Εξουσίας, και έχουν την οξυδέρκεια να αντιλαμβάνονται και τα …παράγωγα αυτών που προβάλλονται με όλες τις δυνατότητες της επιστήμης που σήμερα αποκαλείται επικοινωνιολογία μέσα στα εργαλεία της οποίας η επιλογή του ψυχικού εξαναγκασμού η της σκόπιμης παραπλάνησης των πολιτών, περιλαμβάνει αυτό που από αιώνες προσδιορίζεται ως Σοφιστεία η και Δημαγωγία η σε μια μεταπολεμική ορολογία .. «πλύση εγκεφάλου».
«Τέρμα Στα Μονοπώλια» ανέκραξε πρωην Υπουργός της σημερινής «Διαχείρισης της Πολυκατοικίας Ελλάς» αναφερόμενος στο ότι η ΔΕΗ θα πάψει να είναι κρατικό μονοπώλιο. Φυσικά ο εν λόγω πρωην Υπουργός δεν εννοούσε Τέρμα Στα Μονοπώλια των πολυεθνικών, εννοούσε ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ ώστε να μπορέσουν να μετεβιβασθούν στα χέρια των Πολυεθνικων Μονοπωλίων.
Η Πολιτική είναι η έκφραση και η επιδίωξη εφαρμογής θέσεων οι οποίες όμως μπορεί να εδράζονται σε διαφορετικό κίνητρο και περιεχόμενο πράξης.
Οι διαφορετικές αυτές θέσεις κλείνουν μέσα τους διαφορετικές Αξίες, διαφορετική Πίστη, διαφορετική υπόσταση ψυχής, διαφορετικες ευαισθησίες, διαφορετικά ενδιαφέροντα, διαφορετικές προτεραιότητας. Ολόκληρη η Πολιτική επιστήμη και ειδικότερα η Επιστήμη της Εκλογικής Συμπεριφοράς με αυτό ασχολειται: με το τι είναι αυτό που κάνει τους Πολίτες να ψηφίζουν όπως ψηφίζουν, ποιες δυνάμεις διαμορφώνουν τις Πολιτικές Θέσεις κ.α. Έχουν γραφτεί χιλιάδες επιστημονικές εργασίες πάνω στα θέματα αυτά που είναι τόσο παλαιά και τόσο σύγχρονα όσο και ο Άνθρωπος.
Από τις βασικές αναζητήσεις και μετρήσεις της Πολιτικής Επιστήμης είναι το κατά πόσον η Πολιτική διαμορφώνεται με βάση «Μακρο» θέματα, δηλαδή θέματα που αφορούν το γενικότερο κοινωνικό σύνολο (που εξαρτάται και από το κατά πόσον μια κοινωνία έχει συλλογική υπόσταση η είναι πλήρως διασπασμένη σε άτομα) , η κατά ποσο η Πολιτική διαμορφώνεται με απόλυτη βάση το «προσωπικό Συμφέρον».
Μελέτες Αμερικανικών Πανεπιστημίων, ξεκινώντας από λανθασμένη γνώση για τα Στατιστικά δεδομένα της Ελλάδος, αλλά κυρίως ξεκινώντας από λανθασμένη υπόθεση και βασισμένοι (οι μελετητες) στην άγνοια για τον Ελληνικό Πολιτισμό και την αξία του Ελληνικού Λαού και ξεκινώντας και από μια υποτιμητική αντιμετώπιση του Ελληνικού Λαού, είχαν υποστηρίξει ότι οι Έλληνες δεν ψηφίζουν σύμφωνα με το γενικό καλό και τα ευρύτερα θέματα που απασχολούν την Ελλάδα και την Κοινωνία, αλλα σύμφωνα με το ατομικό τους συμφέρον.
Η εποχή που έγιναν αυτές οι μελέτες (πριν το 1980 και την Νέα Τάξη Πραγμάτων) ήταν η εποχή που ακόμη και στην Ακρως Καπιταλιστική Αμερική, μιλούσαν για Ανθρώπινες Αξίες και για κοινωνικούς και ατομικούς στόχους για ένα καλύτερο κόσμο. Υποκριτικά η αληθινά, ο Δημόσιος και Ακαδημαϊκός λόγος δίδασκε στα παιδια και οδηγούσε την Κοινωνία σε μια επιδίωξη του τέλειου (Pursuit of Excellence) . Την εποχή εκείνη η Καπιταλιστική Αμερική ακολουθούσε την Μικτή Οικονομία της Κράτους και Ελεύθερης Αγοράς ΜΑΖΙ, ενώ αντίστοιχα καυτηρίαζε ακόμη και στην Ρεμουμπλικανικη Άκρα συντηρητική της Πλατφόρμα, αυτούς που σκέπτονταν μόνο τον εαυτό τους και όχι το συνάνθρωπο και τα κοινά, αναφέροντας συχνά ότι ο Ιδιώτης είναι Ηλίθιος , υπενθυμίζοντας την χρηση του όρου IDIOT στα Αγγλικά (και στα Γαλλικά) που στις γλώσσες της Δύσης σημαίνει Ηλίθιος.
Σε μια άκρως τεκμηριωμένη μελέτη που έκανε ο υπογράφων ως καθηγητής στο Case Western Reserve University στο Κληβελαντ (Οχαιο) αποδείχθηκε ότι η Αμερικανική επιστημονική θέση για τους Έλληνες και την Ελλάδα όσο αφορά την Εκλογική Συμπεριφορά, ήταν λάθος. Αποδείξαμε τότε (1977) αλλά και με ενεργό έρευνα και δημοσιεύσαμε την Επιστημονική Μελέτη (Με στοιχεία που καλύπτουν και τις Εκλογές του 1981) οτι Οι Έλληνες ψηφίζουν κυρίως με βάση τα Εθνικά θέματα και τα θέματα που αφορούν το κοινωνικό σύνολο αποδεικνύοντας και με την τεκμηρίωση των αριθμών ότι (για το χρονικό διάστημα 1950-1981) η Ελληνική Κοινωνία έχει μια κοινωνική συνοχή, μια συλλογικοτητα και έντονους τους δεσμούς του ΜΑΖΙ. Αποδείξαμε επιστημονικά κάτι που όλοι όσοι μεγαλώσαμε μετά τον πόλεμο στην ΕΛΛΑΔΑ βιώσαμε ως ζώσα και ενεργό πραγματικότητα και αλήθεια: Ότι Οι Έλληνες (1949-1981-85) σαν Άνθρωποι έχουν στενούς δεσμούς μεταξύ τους, έναν Πολιτισμό (ΟΧΙ .. «κουλτούρα») ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ . Και τον έχουν συνειδητά και τον εφαρμόζουν καθημερινά στην πράξη, όχι μόνο στο άμεσο οικογενειακό η φιλικό τους περιβάλλον αλλά με συμμετοχή στα κοινά και αγώνες για ένα καλύτερο κόσμο δικαιοσύνης και ανθρωπιάς αλλά και αγάπης. Είναι η εποχή που ο Θεοδωράκης Τραγουδούσε «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ» και ο Χατζηδάκης μελοποιούσε το Ελλάς η Χωρά των Ονείρων.
Όλα αυτά είναι τεκμηριωμένα και επιστημονικά (Με Στατιστική, Οικονομετρία και μαθηματικά Μοντέλα) ως συνειδητή συλλογική ύπαρξη ενός Λάου, και όχι ως αντίληψη μιας μικρής μερίδας ρομαντικών και αιθεροβαμόνων, η ως προϊόν «Εθνικιστικής Προπαγάνδας». Άλλωστε αυτή η πραγματικότητα της συνειδητής συλλογικής υπόστασης, ήταν μια καθαρά Πολιτισμική υπόσταση του Έλληνα που περιλάμβανε το σύνολο του Ελληνικού Λαού όλων των κομματικών αποχρώσεων και εκφραζότανε ταυτόχρονα ως η συλλογική συνείδηση της Πατρίδας και της Αγάπης για την Ελλάδα από την Άκρα Αριστερά ως την Άκρα Δεξιά.
Η Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση δημιουργεί πολλά κακα για την Εξουσία και την αναπαραγωγή της.
Α) Κατ αρχην βάζει την Πατρίδα πάνω από τα Κόμματα και το στοιχείο της Εκλογικής Συμπεριφοράς “Party Loyalty” ((Κομματική Αφοσίωση) περιορίζεται και σταματά εκεί όπου οι Κοινές Αξίες και το Κοινό Καλό παραβιαζονται από την Κομματική Πολιτικη. Που σημαίνει ότι, όπου υπάρχουν μέτρα ενάντια στην Συνειδητη Συλλογική Υπόσταση σταματά και η Αφοσίωση και Πίστη στο κόμμα. Αυτό εξηγεί και την καλπαζουσα φθορά του ΠΑΣΟΚ, Η Κομματική Αφοσίωση από πλευράς Λαού , υπήρχε μέχρι το σημείο που το ΠΑΣΟΚ υπηρετούσε την Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση (ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΠΑΣΟΚ). Από την στιγμή που το ΠΑΣΟΚ «μπήκε» στο πνεύμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων έχασε την δύναμη του.
Β) Η Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση διατηρεί και αναπτύσσει ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, είναι η ίδια «αναγεννησιακή υποδομή» που ενεργοποιεί το ΚΑΛΟ και την Δημιουργία μέσα σε μια Κοινωνία, μέσα άπω αξίες , συναίσθημα και οράματα. (Περιγράφεται η Ελλάδα των δεκαετιών 1949-1989)
Γ) Η (επιστημονικά τεκμηριωμένη) Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση, υποδηλώνει ότι ο Λαός (και το εκλογικό σώμα) αντιλαμβάνεται συνειδητά, ότι το ατομικό καλό βρίσκεται μέσα στο κοινό καλό, και πως δεν μπορεί να υπάρξει ατομικό καλό χωρίς το συλλογικό καλό.
Δ) Η Κοινωνία με Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση θέλει «δικά της» αεροδρόμια, δικα της λιμάνια, δικα της Νοσοκομεία, δικα της Πανεπιστήμια και Μια Εθνική Αεροπορική Εταιρεία που την αισθάνεται ο Λαος δική του ακριβώς όπως ο Ιδρυτής της.
Ε) Μια Κοινωνία με Συνειδητή συλλογική Υπόσταση αντιλαμβάνεται ότι ένα σύστημα που μάχεται το κοινό καλό, απειλεί και το ατομικό καλό, και απλά επιδιώκει ύπουλα το συνολικό ΚΑΚΟ σε βάρος των πολλών και υπέρ των λίγων που έχουν την ψυχική «ιδιαιτερότητα» να θεωρούν ως ύψιστη προτεραιότητα «να έχουν δύναμη πλούτη και εξουσία» και καθημερινή μονομανία να συσσωρεύουν χρήματα και να ταπεινώνουν τους άλλους. Μια κοινωνία με Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση θεωρεί ανήθικο τον ατομισμό, και τον ιδιωτισμό, και αξιολογεί συνειδητά σαν γελοίο το Πρότυπο του Σκρουτζ και την χωρίς νόημα και περιεχόμενο, ζωή του «Ιδιώτη».
Τα χαρακτηριστικά μιας τέτοιας κοινωνίας είναι τα χαρακτηριστικά του Μαζί στα καλά και στα Δύσκολα, στο γλεντι αλλά και στην αρρώστια. Η λέξη φίλος είναι ιερή, το ίδιο μετράει να είσαι γείτονας, η να κατάγεσαι από το ίδιο μέρος. Όλα αυτά είναι επιστημονικά τεκμηριωμένα και βιωματικά αληθινά για την Ελλάδα πριν την Νέα Τάξη Πραγμάτων και την Παγκοσμιοποίηση και όσο και αν σήμερα μοιάζουν σαν μια Ιστορική ανάλυση του.... Θιβέτ στο National Geographic, είναι η Ελλάδα που ζήσαμε, που μεγαλώσαμε μαζί της, που μας έκανε μεγάλους, που την γνωρίσαμε ψυχικά και την τεκμηριώσαμε επιστημονικά και που την ζούμε να αλλοιώνεται μέσα στην δυναμική της συνειδητής θέλησης και σκόπιμης Πολιτικής της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της Παγκοσμιοποίησης.
Και μοιάζουν όλα αυτά σαν Ιστορική ανάλυση γιατί σε μια κοινωνία Με Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση είναι αδύνατον να εφαρμοσθεί η Δαρβινική Κοινωνία, Δεν έχει την παραμικρή ευκαιρία να επιτύχει η εφαρμογή της Νέας Τάξης Πραγμάτων, η Παγκοσμιοποίηση και η Κοινωνία της Αγοράς (κάτι πολύ διαφορετικό από την «Οικονομία της Αγοράς»), και κυρίως ο τελικός της σκοπός που είναι η ΕΞΟΥΣΙΑ.
Οι Κοινωνίες Συνειδητής Συλλογικής Υπόστασης, δρουν πολιτικά και ψηφίζουν εκλογικά, ΠΑΤΡΙΔΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΧΗ. Έτσι στην Ελλάδα, με δεδομένο την Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση της Ελληνικής Κοινωνίας και του Ελληνικού Εκλογικού Σώματος, η μεν Συντήρηση μέχρι και τα τέλη της 10ετιας του 70 είχε σαν Πολιτική Πλατφόρμα την Πατρίδα, το δε Κέντρο και ….οι άλλες Δημοκρατικές Δυνάμεις σε πρώτο πλάνο το αίτημα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Το «Κέντρο» είχε πάντα την ευλογία να έχει ΚΑΙ την Πολιτική Ταυτότητα της Πατρίδας ΚΑΙ την Πολιτική ταυτότητα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Αυτή η Δυναμική έδωσε από την Ελληνική Κοινωνία της Συνειδητής Συλλογικής Υπόστασης το 53% στην Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου και την Εντολή της Αλλαγής στο (ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ) ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, εκφράζοντας , στηρίζοντας και αποδεικνύοντας ταυτόχρονα την ταυτότητα και την πολιτική βούληση του Ελληνικού Λαού ως κοινωνίας συνειδητής Συλλογικής Υπόστασης.
Η Νέα τάξη Πραγμάτων και η Παγκοσμιοποίηση δεν μπορούν να περάσουν από μια κοινωνία με συνειδητή συλλογική υπόσταση. Όποια πολιτικά κόμματα υποστηρίξουν και υπηρετήσουν την παγκοσμιοποίηση δεν έχουν καμιά πιθανότητα παρά μόνο να «ΜΑΥΡΙΣΤΟΥΝν» από μια κοινωνία με συνειδητή συλλογική υπόσταση.
Αντίθετα σε μια κοινωνικά πλήρως διασπασμένη (σε άτομα), η Πολιτική διαμορφώνεται και «παίζεται» με απόλυτη βάση το «προσωπικό Συμφέρον». Σε μια τέτοια κοινωνία η Κομματική Αφοσίωση αποκτά μεγάλο βάρος και σημασία γιατί από εκεί εξαρτάται και το «προσωπικό συμφέρον».
Για το σκοπό αυτό πρέπει να διαλυθεί η κοινωνία της Συνειδητής Συλλογικής Συνοχής και να επιλεγούν πολιτικές και που την διαλύουν (την Κοινωνία) αλλά και που εφαρμόζουν άμεσα την νέα τάξη Πραγμάτων.
Η Κομματική αφοσίωση στηρίζει τους μηχανισμούς εκείνους που θα μεταλλάσουν την κοινωνία σε μια πλήρως διασπασμένη σε άτομα, κοινωνία που είναι και ο μοναδικός δρόμος για την πολιτική αποδοχή και στήριξη από το εκλογικό σώμα, των Δημίων του. Είναι ο Μονόδρομος στον οποίο επιμένει η προπαγάνδα, ακριβώς επειδή καταλήγει στον…ιστό της αράχνης της Εξουσίας.
Άρθρο
Του Καθηγητή Ανδρέα Αθηναίου
Έξω τα «Μονοπώλια των Πολυεθνικών» φωνάζουν πάντα οι Άνθρωποι του Δημοκρατικού Χώρου, δηλαδή (στην εποχή χρειάζεται υπενθύμιση του περιεχομένου του Προσδιορισμού) οι Άνθρωποι που έχουν συναισθηματικές ευαισθησίες, πιστεύουν βαθειά ότι η μεγαλύτερη αναζήτηση και αξία είναι ο Άνθρωπος και όχι η ύλη και η Εξουσία (Δύναμη και έλεγχος των άλλων) και που ως εκ τούτου δεν στεκονται υπόχρεοι ευχέτες που τους επιτρέπεται να δουλεύουν και όχι να εργάζονται και να αναλώνονται αντι να ζουν. Εκ ορισμού αυτοί Οι Άνθρωποι δεν μπορούν ούτε να δεχθούν ούτε να υπηρετήσουν τον αυτοσκοπό του Κεφαλαίου και της Εξουσίας, και έχουν την οξυδέρκεια να αντιλαμβάνονται και τα …παράγωγα αυτών που προβάλλονται με όλες τις δυνατότητες της επιστήμης που σήμερα αποκαλείται επικοινωνιολογία μέσα στα εργαλεία της οποίας η επιλογή του ψυχικού εξαναγκασμού η της σκόπιμης παραπλάνησης των πολιτών, περιλαμβάνει αυτό που από αιώνες προσδιορίζεται ως Σοφιστεία η και Δημαγωγία η σε μια μεταπολεμική ορολογία .. «πλύση εγκεφάλου».
«Τέρμα Στα Μονοπώλια» ανέκραξε πρωην Υπουργός της σημερινής «Διαχείρισης της Πολυκατοικίας Ελλάς» αναφερόμενος στο ότι η ΔΕΗ θα πάψει να είναι κρατικό μονοπώλιο. Φυσικά ο εν λόγω πρωην Υπουργός δεν εννοούσε Τέρμα Στα Μονοπώλια των πολυεθνικών, εννοούσε ΤΕΡΜΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑ ώστε να μπορέσουν να μετεβιβασθούν στα χέρια των Πολυεθνικων Μονοπωλίων.
Η Πολιτική είναι η έκφραση και η επιδίωξη εφαρμογής θέσεων οι οποίες όμως μπορεί να εδράζονται σε διαφορετικό κίνητρο και περιεχόμενο πράξης.
Οι διαφορετικές αυτές θέσεις κλείνουν μέσα τους διαφορετικές Αξίες, διαφορετική Πίστη, διαφορετική υπόσταση ψυχής, διαφορετικες ευαισθησίες, διαφορετικά ενδιαφέροντα, διαφορετικές προτεραιότητας. Ολόκληρη η Πολιτική επιστήμη και ειδικότερα η Επιστήμη της Εκλογικής Συμπεριφοράς με αυτό ασχολειται: με το τι είναι αυτό που κάνει τους Πολίτες να ψηφίζουν όπως ψηφίζουν, ποιες δυνάμεις διαμορφώνουν τις Πολιτικές Θέσεις κ.α. Έχουν γραφτεί χιλιάδες επιστημονικές εργασίες πάνω στα θέματα αυτά που είναι τόσο παλαιά και τόσο σύγχρονα όσο και ο Άνθρωπος.
Από τις βασικές αναζητήσεις και μετρήσεις της Πολιτικής Επιστήμης είναι το κατά πόσον η Πολιτική διαμορφώνεται με βάση «Μακρο» θέματα, δηλαδή θέματα που αφορούν το γενικότερο κοινωνικό σύνολο (που εξαρτάται και από το κατά πόσον μια κοινωνία έχει συλλογική υπόσταση η είναι πλήρως διασπασμένη σε άτομα) , η κατά ποσο η Πολιτική διαμορφώνεται με απόλυτη βάση το «προσωπικό Συμφέρον».
Μελέτες Αμερικανικών Πανεπιστημίων, ξεκινώντας από λανθασμένη γνώση για τα Στατιστικά δεδομένα της Ελλάδος, αλλά κυρίως ξεκινώντας από λανθασμένη υπόθεση και βασισμένοι (οι μελετητες) στην άγνοια για τον Ελληνικό Πολιτισμό και την αξία του Ελληνικού Λαού και ξεκινώντας και από μια υποτιμητική αντιμετώπιση του Ελληνικού Λαού, είχαν υποστηρίξει ότι οι Έλληνες δεν ψηφίζουν σύμφωνα με το γενικό καλό και τα ευρύτερα θέματα που απασχολούν την Ελλάδα και την Κοινωνία, αλλα σύμφωνα με το ατομικό τους συμφέρον.
Η εποχή που έγιναν αυτές οι μελέτες (πριν το 1980 και την Νέα Τάξη Πραγμάτων) ήταν η εποχή που ακόμη και στην Ακρως Καπιταλιστική Αμερική, μιλούσαν για Ανθρώπινες Αξίες και για κοινωνικούς και ατομικούς στόχους για ένα καλύτερο κόσμο. Υποκριτικά η αληθινά, ο Δημόσιος και Ακαδημαϊκός λόγος δίδασκε στα παιδια και οδηγούσε την Κοινωνία σε μια επιδίωξη του τέλειου (Pursuit of Excellence) . Την εποχή εκείνη η Καπιταλιστική Αμερική ακολουθούσε την Μικτή Οικονομία της Κράτους και Ελεύθερης Αγοράς ΜΑΖΙ, ενώ αντίστοιχα καυτηρίαζε ακόμη και στην Ρεμουμπλικανικη Άκρα συντηρητική της Πλατφόρμα, αυτούς που σκέπτονταν μόνο τον εαυτό τους και όχι το συνάνθρωπο και τα κοινά, αναφέροντας συχνά ότι ο Ιδιώτης είναι Ηλίθιος , υπενθυμίζοντας την χρηση του όρου IDIOT στα Αγγλικά (και στα Γαλλικά) που στις γλώσσες της Δύσης σημαίνει Ηλίθιος.
Σε μια άκρως τεκμηριωμένη μελέτη που έκανε ο υπογράφων ως καθηγητής στο Case Western Reserve University στο Κληβελαντ (Οχαιο) αποδείχθηκε ότι η Αμερικανική επιστημονική θέση για τους Έλληνες και την Ελλάδα όσο αφορά την Εκλογική Συμπεριφορά, ήταν λάθος. Αποδείξαμε τότε (1977) αλλά και με ενεργό έρευνα και δημοσιεύσαμε την Επιστημονική Μελέτη (Με στοιχεία που καλύπτουν και τις Εκλογές του 1981) οτι Οι Έλληνες ψηφίζουν κυρίως με βάση τα Εθνικά θέματα και τα θέματα που αφορούν το κοινωνικό σύνολο αποδεικνύοντας και με την τεκμηρίωση των αριθμών ότι (για το χρονικό διάστημα 1950-1981) η Ελληνική Κοινωνία έχει μια κοινωνική συνοχή, μια συλλογικοτητα και έντονους τους δεσμούς του ΜΑΖΙ. Αποδείξαμε επιστημονικά κάτι που όλοι όσοι μεγαλώσαμε μετά τον πόλεμο στην ΕΛΛΑΔΑ βιώσαμε ως ζώσα και ενεργό πραγματικότητα και αλήθεια: Ότι Οι Έλληνες (1949-1981-85) σαν Άνθρωποι έχουν στενούς δεσμούς μεταξύ τους, έναν Πολιτισμό (ΟΧΙ .. «κουλτούρα») ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗΣ . Και τον έχουν συνειδητά και τον εφαρμόζουν καθημερινά στην πράξη, όχι μόνο στο άμεσο οικογενειακό η φιλικό τους περιβάλλον αλλά με συμμετοχή στα κοινά και αγώνες για ένα καλύτερο κόσμο δικαιοσύνης και ανθρωπιάς αλλά και αγάπης. Είναι η εποχή που ο Θεοδωράκης Τραγουδούσε «Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ» και ο Χατζηδάκης μελοποιούσε το Ελλάς η Χωρά των Ονείρων.
Όλα αυτά είναι τεκμηριωμένα και επιστημονικά (Με Στατιστική, Οικονομετρία και μαθηματικά Μοντέλα) ως συνειδητή συλλογική ύπαρξη ενός Λάου, και όχι ως αντίληψη μιας μικρής μερίδας ρομαντικών και αιθεροβαμόνων, η ως προϊόν «Εθνικιστικής Προπαγάνδας». Άλλωστε αυτή η πραγματικότητα της συνειδητής συλλογικής υπόστασης, ήταν μια καθαρά Πολιτισμική υπόσταση του Έλληνα που περιλάμβανε το σύνολο του Ελληνικού Λαού όλων των κομματικών αποχρώσεων και εκφραζότανε ταυτόχρονα ως η συλλογική συνείδηση της Πατρίδας και της Αγάπης για την Ελλάδα από την Άκρα Αριστερά ως την Άκρα Δεξιά.
Η Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση δημιουργεί πολλά κακα για την Εξουσία και την αναπαραγωγή της.
Α) Κατ αρχην βάζει την Πατρίδα πάνω από τα Κόμματα και το στοιχείο της Εκλογικής Συμπεριφοράς “Party Loyalty” ((Κομματική Αφοσίωση) περιορίζεται και σταματά εκεί όπου οι Κοινές Αξίες και το Κοινό Καλό παραβιαζονται από την Κομματική Πολιτικη. Που σημαίνει ότι, όπου υπάρχουν μέτρα ενάντια στην Συνειδητη Συλλογική Υπόσταση σταματά και η Αφοσίωση και Πίστη στο κόμμα. Αυτό εξηγεί και την καλπαζουσα φθορά του ΠΑΣΟΚ, Η Κομματική Αφοσίωση από πλευράς Λαού , υπήρχε μέχρι το σημείο που το ΠΑΣΟΚ υπηρετούσε την Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση (ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΠΑΣΟΚ). Από την στιγμή που το ΠΑΣΟΚ «μπήκε» στο πνεύμα της Νέας Τάξης Πραγμάτων έχασε την δύναμη του.
Β) Η Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση διατηρεί και αναπτύσσει ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, είναι η ίδια «αναγεννησιακή υποδομή» που ενεργοποιεί το ΚΑΛΟ και την Δημιουργία μέσα σε μια Κοινωνία, μέσα άπω αξίες , συναίσθημα και οράματα. (Περιγράφεται η Ελλάδα των δεκαετιών 1949-1989)
Γ) Η (επιστημονικά τεκμηριωμένη) Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση, υποδηλώνει ότι ο Λαός (και το εκλογικό σώμα) αντιλαμβάνεται συνειδητά, ότι το ατομικό καλό βρίσκεται μέσα στο κοινό καλό, και πως δεν μπορεί να υπάρξει ατομικό καλό χωρίς το συλλογικό καλό.
Δ) Η Κοινωνία με Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση θέλει «δικά της» αεροδρόμια, δικα της λιμάνια, δικα της Νοσοκομεία, δικα της Πανεπιστήμια και Μια Εθνική Αεροπορική Εταιρεία που την αισθάνεται ο Λαος δική του ακριβώς όπως ο Ιδρυτής της.
Ε) Μια Κοινωνία με Συνειδητή συλλογική Υπόσταση αντιλαμβάνεται ότι ένα σύστημα που μάχεται το κοινό καλό, απειλεί και το ατομικό καλό, και απλά επιδιώκει ύπουλα το συνολικό ΚΑΚΟ σε βάρος των πολλών και υπέρ των λίγων που έχουν την ψυχική «ιδιαιτερότητα» να θεωρούν ως ύψιστη προτεραιότητα «να έχουν δύναμη πλούτη και εξουσία» και καθημερινή μονομανία να συσσωρεύουν χρήματα και να ταπεινώνουν τους άλλους. Μια κοινωνία με Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση θεωρεί ανήθικο τον ατομισμό, και τον ιδιωτισμό, και αξιολογεί συνειδητά σαν γελοίο το Πρότυπο του Σκρουτζ και την χωρίς νόημα και περιεχόμενο, ζωή του «Ιδιώτη».
Τα χαρακτηριστικά μιας τέτοιας κοινωνίας είναι τα χαρακτηριστικά του Μαζί στα καλά και στα Δύσκολα, στο γλεντι αλλά και στην αρρώστια. Η λέξη φίλος είναι ιερή, το ίδιο μετράει να είσαι γείτονας, η να κατάγεσαι από το ίδιο μέρος. Όλα αυτά είναι επιστημονικά τεκμηριωμένα και βιωματικά αληθινά για την Ελλάδα πριν την Νέα Τάξη Πραγμάτων και την Παγκοσμιοποίηση και όσο και αν σήμερα μοιάζουν σαν μια Ιστορική ανάλυση του.... Θιβέτ στο National Geographic, είναι η Ελλάδα που ζήσαμε, που μεγαλώσαμε μαζί της, που μας έκανε μεγάλους, που την γνωρίσαμε ψυχικά και την τεκμηριώσαμε επιστημονικά και που την ζούμε να αλλοιώνεται μέσα στην δυναμική της συνειδητής θέλησης και σκόπιμης Πολιτικής της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της Παγκοσμιοποίησης.
Και μοιάζουν όλα αυτά σαν Ιστορική ανάλυση γιατί σε μια κοινωνία Με Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση είναι αδύνατον να εφαρμοσθεί η Δαρβινική Κοινωνία, Δεν έχει την παραμικρή ευκαιρία να επιτύχει η εφαρμογή της Νέας Τάξης Πραγμάτων, η Παγκοσμιοποίηση και η Κοινωνία της Αγοράς (κάτι πολύ διαφορετικό από την «Οικονομία της Αγοράς»), και κυρίως ο τελικός της σκοπός που είναι η ΕΞΟΥΣΙΑ.
Οι Κοινωνίες Συνειδητής Συλλογικής Υπόστασης, δρουν πολιτικά και ψηφίζουν εκλογικά, ΠΑΤΡΙΔΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΧΗ. Έτσι στην Ελλάδα, με δεδομένο την Συνειδητή Συλλογική Υπόσταση της Ελληνικής Κοινωνίας και του Ελληνικού Εκλογικού Σώματος, η μεν Συντήρηση μέχρι και τα τέλη της 10ετιας του 70 είχε σαν Πολιτική Πλατφόρμα την Πατρίδα, το δε Κέντρο και ….οι άλλες Δημοκρατικές Δυνάμεις σε πρώτο πλάνο το αίτημα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Το «Κέντρο» είχε πάντα την ευλογία να έχει ΚΑΙ την Πολιτική Ταυτότητα της Πατρίδας ΚΑΙ την Πολιτική ταυτότητα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Αυτή η Δυναμική έδωσε από την Ελληνική Κοινωνία της Συνειδητής Συλλογικής Υπόστασης το 53% στην Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου και την Εντολή της Αλλαγής στο (ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ) ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, εκφράζοντας , στηρίζοντας και αποδεικνύοντας ταυτόχρονα την ταυτότητα και την πολιτική βούληση του Ελληνικού Λαού ως κοινωνίας συνειδητής Συλλογικής Υπόστασης.
Η Νέα τάξη Πραγμάτων και η Παγκοσμιοποίηση δεν μπορούν να περάσουν από μια κοινωνία με συνειδητή συλλογική υπόσταση. Όποια πολιτικά κόμματα υποστηρίξουν και υπηρετήσουν την παγκοσμιοποίηση δεν έχουν καμιά πιθανότητα παρά μόνο να «ΜΑΥΡΙΣΤΟΥΝν» από μια κοινωνία με συνειδητή συλλογική υπόσταση.
Αντίθετα σε μια κοινωνικά πλήρως διασπασμένη (σε άτομα), η Πολιτική διαμορφώνεται και «παίζεται» με απόλυτη βάση το «προσωπικό Συμφέρον». Σε μια τέτοια κοινωνία η Κομματική Αφοσίωση αποκτά μεγάλο βάρος και σημασία γιατί από εκεί εξαρτάται και το «προσωπικό συμφέρον».
Για το σκοπό αυτό πρέπει να διαλυθεί η κοινωνία της Συνειδητής Συλλογικής Συνοχής και να επιλεγούν πολιτικές και που την διαλύουν (την Κοινωνία) αλλά και που εφαρμόζουν άμεσα την νέα τάξη Πραγμάτων.
Η Κομματική αφοσίωση στηρίζει τους μηχανισμούς εκείνους που θα μεταλλάσουν την κοινωνία σε μια πλήρως διασπασμένη σε άτομα, κοινωνία που είναι και ο μοναδικός δρόμος για την πολιτική αποδοχή και στήριξη από το εκλογικό σώμα, των Δημίων του. Είναι ο Μονόδρομος στον οποίο επιμένει η προπαγάνδα, ακριβώς επειδή καταλήγει στον…ιστό της αράχνης της Εξουσίας.
-
Οι Πατριδες δεν ειναι -οπως διατεινεται η επικοινωνιολογια της Παγκοσμιοποιησης- δημιουργια Φασιστικων και Ακραιων Φαντασιοσιακων Σοβινιστων, ρατσιστων και αλλων μανιακων ψυχοπαθων οπως παρουσιαζει τους Πατριωτες η προπαγανδα Σκοπιμοτητας και εξαναγκαστικης επικρατησης και επιβολης της Νεας Ταξης Πραγματων και της Παγκοσμιοποιησης.
Η Πατριδα ειναι η Συνειδητη Συλλογικη Οντολογικη Υποσταση της Κοινωνιας
http://www.youtube.com/watch?v=a9dIWOYmtcQ&feature=related
1) Ανδρέα Αθηναιου «Περιφερειακές Ανισότητες και Εκλογική Συμπεριφορά» Εκδόσεις Κυριακιδη Θεσσαλονίκη 1983
2) ΕΣΕΙΣ ΠΟΥΛΑΤΕ Μ ΕΥΚΟΛΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου