ΜΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΧΡΗΣΙΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ (ΠΩΣ ΝΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΕΤΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ)

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ θεωρει οτι ειναι πολυ χρησιμο να αναγνωσθει το αναδημοσιευομενο Κειμενο. Μια "αναδημοσιευση δεν σημαινει οτι συμφωνουμε με καθε λεξη. Ομως πιστευουμε οτι το Κειμενο αυτο συνεισφερει στην Αναπτυξη ικανοτητων για την προσεγγυση στην Αληθεια.

Διδασκουμε  παντα οτι 
Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ...ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΠΡΟΣΕΓΓΥΖΟΜΕΝΗ.

Επιμενουμε οτι το "κακο" εχει ενσωματωμενα τα στοιχεια της αυτοκαταστροφης του, και πως η εποχη του Αρμαγεδωνα που ζουμε, θα τελειωσει.

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ

---------------------------------------------------------------------------  

    

ΠΩΣ ΝΑ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΕΤΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ

(Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΕΝΟΣ ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΥ)

Αποσπάσματα από άρθρο στα «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» (28-2-13)

Ο Γιούρι Αλεξάντροβιτς Μπεζμένοφ αποκάλυψε τη δεκαετία του '80 (!) βήμα-βήμα ένα κλασικό σχέδιο αποσταθεροποίησης κρατών.

Τη δεκαετία του '80 ένας Σοβιετικός πράκτορας της ΚGΒ, ειδικός στην προπαγάνδα και στον ψυχολογικό πόλεμο, ο Γιούρι Αλεξάντροβιτς Μπεζμένοφ, γνωστός επίσης με το «δυτικό» ψευδώνυμο Τόμας Ντέιβιντ Σουμάν, είχε ήδη αυτομολήσει στη Δύση και προέβαινε σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις. Έγινε γνωστός για τις διαλέξεις και τα βιβλία του σε σχέση με τις μεθόδους προπαγάνδας, διάβρωσης και αποσταθεροποίησης κρατών που ακολουθούσε η Σοβιετική Ένωση, οι οποίες όμως δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ανάλογες πρακτικές που ακολουθούσαν -και ακολουθούν μέχρι σήμερα, και μάλιστα τελειοποιημένες- κι άλλες δυνάμεις, όχι απαραίτητα κρατικές.

Στις διαλέξεις και τις συνεντεύξεις του περιέγραψε κυρίως την προσπάθεια των Σοβιετικών να υπονομεύσουν τις ΗΠΑ, στις τεχνικές που περιγράφει όμως αναγνωρίζει κανείς  το «πρωτόκολλο» υπονόμευσης που χρη­σιμοποιείται σε πολλές χώρες-στόχους από άλλα κράτη, κυρίως από τις ίδιες τις ΗΠΑ, και από αυτό που σήμερα ονομάζεται «νέα τάξη πραγμάτων» ή «παγκοσμιοποίηση». Αυτό, δηλαδή, το οποίο κατεξοχήν περιγράφει σή­μερα ως εχθρό της χώρας του αλλά και του πλανήτη ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν. Οι καταστάσεις και οι ρόλοι αλλάζουν...

Οι ομοιότητες με αυτά που έχουν συμβεί στην Ελλάδα από την περίοδο της Μεταπολίτευσης και συνεχίζουν να συμβαίνουν είναι δύσκολο να εκληφθούν ως σύμπτωση και οπωσδήποτε προσφέρονται για εξαγωγή συμπερασμάτων.

«Η λέξη "υπονόμευση", αν κοιτάξετε σ' ένα λεξικό, είναι ο όρος που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε τις δραστηριότητες για την καταστροφή πραγμάτων όπως η πίστη, η θρησκεία, το οικονομικό και πολιτικό σύστημα μιας χώρας, και συνήθως είναι συνδεδεμένη με την κατασκοπεία και άλλα "ρομαντικά" πράγματα, όπως η ανατίναξη γεφυρών, ο εκτροχιασμός τρένων κι άλλες χολιγουντιανές πράξεις.

»Αυτά όμως που θα σας πω τώρα δεν έχουν να κάνουν με τα κλισέ της κατασκοπείας ή τις δραστηριότητες της ΚGΒ για τη συλλογή πληροφοριών. Η περισσότερο λανθασμένη αντίληψη είναι ότι η δραστηριότητα της ΚGΒ περιορίζεται στην κλοπή των σχεδίων υπερηχητικών αεροσκαφών, την παράδοση τους στους Σοβιετικούς και την πώληση τους στη σοβιετική στρατιωτική βιομηχανία. Αυτό είναι μόνο ένα κομμάτι της αλήθειας. Το 85% των πόρων δαπανάται στην υπονόμευση. Εδώ δεν υπάρχει ρομαντισμός! Ούτε ανατινάξεις γεφυρών ούτε μικροφίλμ μέσα σε κουτάκια Coca-Cola ούτε τίποτα παρόμοιο με τις ταινίες του Τζέιμς Μποντ».

Στη συνέχεια εξηγεί γιατί η υπονόμευση γίνεται με... νόμιμο τρόπο. «Όλη αυτή η δραστηριότητα μπορεί να παρατηρηθεί εύκολα εάν κοιτάξετε προσεκτικά. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, στις δυτικές κοινωνίες δεν είναι έγκλημα επειδή ακριβώς υπάρχει αυτή η παρερμηνεία και διαστρέβλωση των όρων που μας κάνει να νομίζουμε πως η υπονόμευση σημαίνει ότι κάποιος θα καταστρέψει την όμορφη γέφυρά μας. Όχι. Αυτός που θα υπονομεύσει είναι ο φοιτητής που έρχεται στο πλαίσιο ανταλλαγής φοιτητών, ο ηθοποιός, ο καλλιτέχνης, ένας δημοσιογράφος σαν κι εμένα, όπως ήμουν πριν από δέκα χρόνια. Η υπονόμευση είναι αμφίδρομη δραστηριότητα. 
Δεν μπορείς να υπονομεύσεις ένα λαό που δεν θέλει να υπονομευτεί. Η υπονόμευση μπορεί να επιτύχει μόνο όταν ο υπονομευτής, αυτός που εκτελεί την υπονόμευση, έχει ένα στόχο που ανταποκρίνεται. Η επικοινωνία πρέπει να είναι αμφίδρομη».

Ο Μπεζμένοφ εξηγεί τη λογική της υπονόμευσης όπως την είχε αναπτύξει πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια ο Κινέζος στρατηγός και φιλόσοφος Sun Zu και αναλύει τα διάφορα στάδια της προσαρμοσμένα στη σύγχρονη εποχή.«Η υψηλότερη τέχνη του πολέμου είναι να μην πολεμάς καθόλου, αλλά να υπονομεύεις οτι­δήποτε έχει αξία στη χώρα του εχθρού σου, ώστε η αντίληψη  της  πραγματι­κότητας στο μυαλό του να διαστρεβλωθεί σε σημείο που να μην σε θεωρεί καν εχθρό. Να πιστέψει ότι το δικό σου σύστημα, ο δικός σου πολιτισμός και τα δικά σου ήθη αποτελούν εναλλακτικές που όχι μόνο δεν τις απεχθάνεται, αλλά τις επιθυμεί και τις προτιμά από το να πεθάνει για τις δικές του. Αυτός είναι ο τελικός στόχος της υπονόμευσης και μέχρι εδώ μπορεί να επιτευχθεί χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα!»

Τα στάδια της υπονόμευσης

«Τι είναι η υπονόμευση; Αποτελείται από τέσσερα χρονικά στάδια:

»Το 1ο στάδιο της υπονόμευσης είναι το στάδιο που ονομάζεται "εκφυλισμός". Η ίδια η λέξη λέει τι ακριβώς γίνεται. Χρει­άζονται δεκαπέντε με είκοσι χρόνια για να εκφυλιστεί μια κοινωνία. Γιατί δεκαπέντε με είκοσι χρόνια; Γιατί τόσος χρόνος απαιτείται για να εκπαιδεύσεις μια γενιά, μια γενιά μα­θητών ή παιδιών, για το χρονικό διάστημα κατά το οποίο διαμορφώνονται η ιδεολογία τους, η αντίληψη για τον κόσμο και η προσωπικότητα τους. Ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο. Η διαδικασία διαρκεί δεκαπέντε με είκοσι χρόνια.

»Τι περιλαμβάνει; Περιλαμβάνει μεθόδους προπαγάνδας - η άμεση επαφή δεν έχει σημασία. Οι τομείς όπου διαμορφώνεται η κοινή γνώμη είναι η θρησκεία, το εκπαιδευτικό σύστημα, η κοινωνική ζωή, η δημόσια διοίκηση, τα σώματα ασφαλείας και, φυσικά, οι σχέσεις μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, η οικονομία. Αυτά είναι τα πεδία δράσης.

»Η τακτική υπονόμευσης για την οποία μιλάω είναι παρόμοια με την ιαπωνική και κινεζική πολεμική τέχνη. Εάν κάποιος πιο βαρύς από εμένα θέλει να με χτυπήσει στο πρόσωπο, θα ήταν πολύ αφελές εκ μέρους μου να σταματήσω με τη δύναμή μου το χτύπημα αυτό. Πρώτα πρέπει να αποφύγουμε το χτύπημα και μετά να πιάσουμε το χέρι και να συνεχίσουμε την κίνηση του προς την ίδια κατεύθυνση, έως ότου έρθει σε επαφή με τον τοίχο. Αυτό που συμβαίνει εδώ είναι ότι η χώρα-στόχος κάνει κάτι λάθος. Αν είναι μια ελεύθερη δημοκρατική χώρα, τότε υπάρχουν πολλές διαφορετικές κινήσεις μέσα στην κοινωνία - προφανώς υπάρχουν και άνθρωποι που είναι οι ίδιοι αντίθετοι με την κοινωνία. Μπορεί να είναι απλοί εγκληματίες, ιδεολόγοι αντίθετοι με την κρατική πολιτική και μέσα σε αυτούς μια μικρή ομάδα ξένων πρακτόρων που αγορά­στηκαν, υπονομεύτηκαν και στρατολογήθη­καν [Σ.Σ.: ...αγωνιστικούς χαιρετισμούς στους συντρόφους "αναρχικούς", κουκουλοφόρους, "αντιεθνικιστές", μπαχαλάκηδες]. Τη στιγμή που όλα αυτά οδηγηθούν προς την ίδια κατεύθυνση, τότε είναι η στιγμή που πρέπει να πιάσουμε την κίνηση και να την ωθήσουμε προς την ίδια κατεύθυνση, μέχρι η κίνηση αυτή να οδηγήσει την κοινωνία σε κατάρρευση. Δεν σταματάμε έναν εχθρό. Τον βοηθάμε να πάει προς την κατεύθυνση που εμείς θέλουμε. Στο στάδιο του "εκφυλισμού" δημιουργούνται τάσεις στην κοινωνία, οι οποίες είναι εντελώς αντίθετες με τα βασικά ήθη και τις αξίες της. Η εκμετάλλευση αυτών των τάσεων είναι ο στόχος του υπονομευτή. Η θρησκεία, η εκπαίδευση, η κοινωνική ζωή, η δομή της εξουσίας, οι εργασιακές σχέσεις και, τέλος, τα σώματα ασφαλείας είναι το πεδίο εφαρμογής της υπονόμευσης. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό;

»Στην περίπτωση της θρησκείας, καταστροφή, αλλοίωση, αντικατάσταση με διάφορα σεξιστικά δόγματα, που αποσπούν την προσοχή του ανθρώπου. Δεν έχει σημασία αν είναι ανόητα ή αφελή- αρκεί το κύριο θρησκευτικό δόγμα να αρχίσει σιγά σιγά να διαβρώνεται και να διαχωριστεί από το κύριο μέλημα του θρησκευτικού δόγματος, που είναι να φέρει τους ανθρώπους κοντά στον θεό. Βοηθά την υπονόμευση η αντικατάσταση των υφιστάμενων αποδεκτών θρησκευτικών οργανώσεων με ψεύτικες οργανώσεις που αποσπούν την προσοχή των ανθρώπων από την αληθινή πίστη και τους κατευθύνουν σε άλλες.

»Στην εκπαίδευση, δημιουργείται αποπροσανατολισμός ώστε οι μαθητές να μην μαθαίνουν οτιδήποτε εποικοδομητικό, πραγματικό, αποτελεσματικό. Αντί για μαθηματικά, φυσική, χημεία και ξένες γλώσσες να τους μάθετε την ιστορία του αστικού πολέμου, φυσικές τροφές, οικιακή οικονομία, θέματα πάνω στο σεξ, οτιδήποτε, αρκεί να τους κρατήσουν μακριά από τα σημαντικά.

»Στην κοινωνική ζωή, αντικατάσταση των παραδοσιακών οργανώσεων με ψεύτικες. Αφαιρέστε τους την υπευθυνότητα και αντικαταστήστε τις σχέσεις μεταξύ ατόμων, ομάδων και κοινωνία με τεχνητά δημοκρατικά σώματα. Αντί σχέσεων κοινωνικής ζωής, εγκαταστήστε ιδρύματα κοινωνικής εργα­σίας, Μη Κερδοσκοπικές Οργανώσεις που πληρώνονται όχι από την κοινωνία, αλλά από το κράτος.

»Δομή της εξουσίας: Η φυσική δομή της διακυβέρνησης που παραδοσιακά είτε εκλέγεται από το λαό είτε διορίζεται από τους εκλεγμένους από το λαό ηγέτες σταδιακά αντικαθίστανται από τεχνητά σώματα, ομά­δες μη εκλεγμένων [Σ.Σ.: Μήπως σας θυμίζει ΜΚΟ;] που ίσως δεν αρέσουν σε κανέναν, αλλά παρ' όλα αυτά υπάρχουν. Μια τέτοια ομάδα είναι και τα μέσα ενημέρωσης. Ποιος τους ψήφισε; Πώς γίνεται να έχουν τόση εξουσία, να επηρεάζουν το μυαλό σας, να μπορούν να βιάζουν το μυαλό σας, ποιος τους εξέλεξε; Τι τους δίνει το θράσος να σας λένε τι είναι το σωστό και τι όχι για την εκλεγμένη από εσάς κυβέρνηση; Η δομή της εξουσίας σιγά σιγά διαβρώνεται από άτομα που δεν έχουν τα προσόντα ούτε τη λαϊκή εντολή για να βρίσκονται στην εξουσία.

»Σώματα ασφαλείας, κι αυτά διαβρώνονται. Εργοδοτικές σχέσεις. Στο στάδιο αυτό των δεκαπέντε - είκοσι χρόνων καταστρέφουμε τις παραδοσιακά θεσπισμένες σχέσεις των συλλογικών διαπραγματεύσεων μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων. Από τη στιγμή, λοιπόν, που φέρνετε μια χώρα στο σημείο του εκφυλισμού, όπου τίποτα πια δεν λειτουργεί, στο σημείο όπου κανείς δεν ξεχωρίζει το σωστό από το λάθος, όπου δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ καλού και κακού, τότε έρχεται το επόμενο στάδιο.

Έρχεται το δεύτερο στάδιο τώρα, η αποσταθεροποίηση.

Το λέει και η ίδια η λέξη τι σημαίνει. Αποσταθεροποίηση όλων των σχέσεων, ιδρυμάτων, οργανισμών στη χώρα του εχθρού σου. Πώς επιτυγχάνεται; (...) Αφήνεις τον εχθρό να το κάνει μόνος του. Η περιοχή εφαρμογής είναι η ίδια, με τη μόνη διαφορά ότι σε αυτό το στάδιο οι ενέργειες των πρακτόρων δεν γίνονται αντιληπτές. Δεν υπάρχει παράβαση του νόμου όταν ένας καθηγητής που πρόσφατα γύρισε από τη Ρωσία εισάγει μια ημερίδα για τη διδασκαλία μαρξισμού - λενινισμού σ' ένα κολέγιο στην Καλιφόρνια, για παράδειγμα. Κανείς δεν θα τον συλλάβει στην πόρτα του σπιτιού του. Αυτό που κά­νει δεν θεωρείται ούτε καν ηθικό έγκλημα. Οπότε η περιοχή της αποσταθεροποίησης στενεύει στην οικονομία -και πάλι εργασιακές σχέσεις-, στη δικαιοσύνη και στα σώματα ασφαλείας. Και στα ΜΜΕ, βέβαια, αλλά με διαφορετικό τρόπο.

«Οικονομία: Ριζοσπαστικοποίηση των διαδικασιών διαπραγμάτευσης της εργασίας. Στο στάδιο του εκφυλισμού μπορούμε ακόμα να πετύχουμε συμβιβασμό μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, ίσως με τη βοήθεια κάποιου τρίτου. Στο στάδιο της αποσταθεροποίησης δεν μπορούμε ούτε και με τα μέλη της ίδιας της οικογένειας μας να κάνουμε συμβιβασμούς. (...) Όχι συμβιβασμοί. Πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος. Οι φυσιολογικά εγκαθιδρυμένες σχέσεις μεταξύ των μελών της κοινωνίας αποσταθεροποιούνται. Οι σχέσεις μεταξύ μαθητών και καθηγητών στα σχολεία και στα πανεπιστήμια καταλήγουν σε καβγάδες. Στο κομμάτι της οικονομίας, οι σχέσεις μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων ριζοσπαστικοποιούνται ακόμα περισσότερο. Δεν υπάρχει πλέον αποδοχή των αιτημάτων των εργαζομένων.

«Δικαιοσύνη: Εκεί που οι άνθρωποι συμβιβάζανε τις διαφορές ήρεμα και ειρηνικά, τώρα πάνε στα δικαστήρια για το παραμικρό. Για άσχετες, ασήμαντες υποθέσεις. Η κοινωνία γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστική. Μεταξύ ατόμων, ομάδων και του συνόλου της. (...) Αυτή είναι η αποσταθεροποίηση. Οι αδρανείς πράκτορες γίνονται ηγέτες των κινημάτων αποσταθεροποίησης. Είναι ήδη αξιοσέβαστα μέλη της κοινωνίας. Μερικές φορές χρηματοδοτούνται από διάφορα ιδρύματα για το "δίκαιο αγώνα τους" Ανθρώπινα δικαιώματα, δικαιώματα γυναικών, δικαιώματα μεταναστών. Υπάρχουν Αμερικανοί που τους χρηματοδοτούν χωρίς να το καταλαβαίνουν. (...)

Η διαδικασία της αποσταθεροποίησης συνήθως οδηγεί κατευθείαν στο 3ο στάδιο, αυτό της κρίσης. Η διαδικασία ξεκινά όταν οι επίσημοι οργανισμοί του κράτους δεν μπορούν πια να λειτουργήσουν. Καταλήγουμε, λοιπόν, να έχουμε τεχνητούς οργανισμούς που επιβάλλονται στην κοινωνία: Μη εκλεγμένες επιτροπές, ΜΚΟ, ομάδες που ισχυρίζονται ότι ξέρουν τι χρειάζεται για να σωθεί η κοινωνία. Κρίση έχουμε όταν η κοινωνία δεν μπορεί πλέον να λειτουργήσει παραγωγικά. Καταρρέει. Ο πληθυσμός έχει κουραστεί και έχει αηδιάσει με όλα αυτά που συμβαίνουν. Οπότε έχουμε δύο εναλλακτικές εδώ: εμφύλιος πόλεμος ή εισβολή.

Το τέταρτο στάδιο είναι η εξομάλυνση. Η λέξη "εξομάλυνση" είναι μια πολύ ειρωνική λέξη. Είναι δανεική από το 1968 από την Τσεχοσλοβακία, όταν η σοβιετική προπαγάνδα και μετά οι New York Times δήλωναν: "Τώρα η κατάσταση εξομαλύνθηκε". Στο στάδιο αυτό οι αυτοδιορισμένοι ηγέτες της κοινωνίας δεν χρειάζονται πια άλλες επαναστάσεις. Το στάδιο αυτό είναι το αντίθετο της αποσταθεροποίησης. Είναι η προσπάθεια σταθεροποίησης της χώρας. Και τώρα όλοι αυτοί οι επαναστάτες, ακτιβιστές, συνδικαλιστές, απελευθερωτές, ομοφυλοφιλικοί επαναστάτες, οι καθηγητές, οι μαρξιστές - λενινιστές εξοντώνονται - με φυσική εξόντωση μερικές φορές. Εξυπηρέτησαν το σκοπό τους δεν τους χρειαζόμαστε πια. Οι νέοι ηγέτες θέλουν σταθερότητα. Για να εκμεταλλευτούν τη νίκη τους. Όχι άλλοι επαναστάτες. Κι αυτό ακριβώς έχει γίνει σε πολλές χώρες.

»Στο στάδιο της αποσταθεροποίησης η διαδικασία μπορεί επίσης να αντιστραφεί. Αυτοπεριορισμός. Είναι προφανές ότι ο σχεδιασμός της ζωής μας δεν είναι η υπερκατανάλωση ενός αποσμητικού· ο περίπλοκος σχεδιασμός του ανθρώπου πρέπει σίγουρα να εμπεριέχει κάτι πιο σπουδαίο απ' αυτό. Είναι τόσο εύκολο να αποφύγεις την αποσταθεροποίηση: απλά και μόνο να αφαιρέσεις από τις άπληστες εταιρείες μια μικρή ελευθερία, το δικαίωμα τους να σε αναγκάζουν να γίνεις καταναλωτής άχρηστων πραγμάτων μετατρέποντας σε μηχανή. Σαν το σκουλήκι που μπαίνει στο μήλο, τρώει και βγαίνει από την άλλη πλευρά. Μπορεί να αποφευχθεί η αποσταθεροποίηση αν η κοινωνία με την ίδια της τη θέληση ή τη θέληση των ηγετών της αποφασίσει να αυτοπεριοριστεί. Είναι δύσκολο, αλλά πρέπει. Οι ιδέες είναι αυτές που κινούν την κοινωνία και διατηρούν την ανθρωπότητα ως έλλογα όντα και είναι οι ηθικοί μεσάζοντες του Θεού. Όλα τα υπόλοιπα, τεχνολογία, αλήθειες, αποδείξεις, επιστήμη, δεν μπορούν να εμποδίσουν την κατάρρευση της κοινωνίας.

»Έχετε γνωρίσει ποτέ κανέναν που θα θυσίαζε την προσωπική του ελευθερία για μια αλήθεια όπως αυτή, "2x2 = 4"; Ορίστε, αυτό είναι μια αλήθεια. Δεν γνώρισα ποτέ κανέναν που να μου είπε: "Το σακάκι μου είναι η αλήθεια, έλα, είμαι έτοιμος, ρίξε μου" για να υπερασπιστεί την αλήθεια του. Εκατομμύρια όμως έχουν θυσιάσει τις ζωές, την ελευθερία, τις ανέσεις τους για πράγματα όπως ο Θεός, ο Ιησούς Χριστός. Το θεωρούν τιμή τους. Κάποιοι μάρτυρες στα σοβιετικά στρατόπεδα πέθαναν γαλήνια, σε αντίθεση με αυτούς που φώναζαν "Ζήτω ο Στάλιν" γνωρίζοντας βέβαια, πολύ καλά, ότι δεν πρόκειται να ζήσουν για πολύ. Κάτι το οποίο δεν είναι υλικό κινητοποιεί την κοινωνία και τη βοηθά να επιβιώσει. Από τη στιγμή που κάνουμε την εξίσωση 2x2 = 4 οδηγό στη ζωή μας και αιτία ύπαρξης μας, τότε θα πεθάνουμε. Ακόμα κι αν αυτό είναι όντως αλήθεια και το άλλο  (Θεός) δεν μπορούμε να το αποδείξουμε απλά να το πιστέψουμε και να το νιώσουμε. Οπότε η απάντηση στην ψυχολογία τη υπονόμευσης, όλως περιέργως, είναι πολύ απλή: Δεν χρειάζεται να πυροβολούμε ανθρώπους ούτε να τους εκτοξεύουμε πυραύλους. Απλά να έχουμε πίστη και να εμποδίζουμε έτσι την υπονόμευση. Με άλλα λόγια, να μην γίνουμε θύμα της υπονόμευσης. Μην χτυπάτε με τα χέρια. Χτυπάτε με τη δύναμη του μυαλού σας και με την ανωτερότητα του ήθους σας. Αν δεν έχετε τέτοιες δυνάμεις, αναπτύξτε τες. Είναι η μόνη απάντηση».

Ο Μπεζμένοφ κάνει μια εκτενή ανάλυση με παραδείγματα τα οποία για λόγους οικονομίας χώρου δεν μπορούν να παρουσιαστούν σε αυτές τις σελίδες. Πολλά απ' αυτά αναφέρονται στην εποχή της διάλεξης (μέσα δεκαετίας '80) και αφορούν καθαρά στις σοβιετικές πρακτικές της εποχής και στην κατάσταση στις ΗΠΑ την περίοδο εκείνη. Αυτά που περιγράφει όμως ως πρακτικές υπονόμευσης δεν αφορούν μόνο σε εκείνη την εποχή ούτε μόνο στην αντιπαράθεση ΗΠΑ - Σοβιετικής Ένωσης. Αδιάψευστος μάρτυς αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα - και όχι μόνο. Δυστυχώς, οι περισσότεροι Έλληνες δεν αντιλήφθηκαν την υπονόμευση, παρά μόνο όταν έφτασε στο τελευταίο στάδιο. Και κάποιοι συνεχίζουν να μην την αντιλαμβάνονται. Κάποιοι, πάλι, την υπηρέτησαν και την υπηρετούν.